برای جلوگیری از هذیان، باید به کاهش فرد توجه شود عوامل خطر. تقویت خطر هذیان:
عوامل خطر رفتاری
- رژیم غذایی
- سوء تغذیه
- مصرف مواد محرک
- الکل (در اینجا: سو abuse مصرف الکل)
- استفاده مواد مخدر
- آمفتامین و مت آمفتامین ها ("مت بلور").
- وجد (همچنین XTC و دیگران) - نام جمعی برای انواع فنیل اتیل آمین ها.
- GHB (اسید 4-هیدروکسی بوتانوئیک ، اسید گاما هیدروکسی بوتانوئیک یا اسید گاما هیدروکسی بوتیریک منسوخ شده ؛ "مایع" وجد").
- كوكائين
- LSD (اسید لیزرژیک دی اتیل آمید / لیزرجید)
- افیون - قدرتمند داروهای ضد درد مانند مورفین.
- PCP (فنیل سیکلوهگزیل پیپریدین ، مخفف: فنسیکیدیدین؛ "گرد و غبار فرشته").
مربوط به بیماری عوامل خطر.
بیماری های غدد درون ریز ، تغذیه ای و متابولیکی (E00-E90).
- کم شدن آب بدن (کمبود مایعات).
- اختلالات الکترولیت (نمک های خون)
- هیپوناترمی (سدیم کمبود) ، ناشی از ادرار آور (به دلیل همسر تخلیه داروهای).
- سوء تغذیه
داروهایی که باعث پیشرفت علائم هذیان (اصلاح شده از) می شوند.
- مهار کننده های ACE
- مسدود کننده آلفا
- مسکن ها:
- استیل سالیسیلیک اسید (دلیروژنیک فقط در دوزهای بالا).
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) می توانند باعث هذیان شوند
- افیون (مواد پرخطر هنگام شروع و همچنین هنگام قطع).
- ضد آریتمی
- آنتی بیوتیک ها
- کینولون ها /فلوروکینولون/ مهار کننده های گیراز (سیپروفلوکساسین, موکسی فلوکساسین، نالیدیکسیک اسید ، نورفلوکساسین, لومفلوکساسین, لووفلوکساسین, افلوکساسین).
- آنتی بیوتیک های SS-lactam
- سفالوسپورین ها
- ماکرولیدها
- پنی سیلین در دوزهای بالا
- آنتی کولینرژیک
- داروهای ضد افسردگی:
- سروتونین-نوراپی نفرین بازدارنده های جذب مجدد (SSNRI).
- سروتونین بازدارنده جذب مجدد (SSRI).
- داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای
- عوامل ضد دیابت ، خوراکی - که القا می کنند هیپوگلیسمی.
- داروهای ضد صرع، از جمله فنیتوئین.
- داروهای ضد فشار خون (ضد فشار خون داروهای) - انسداد گیرنده های آلفا (میرایی CNS را می توان با افزایش داد الکل، ضد روان پریشی ، آنتی هیستامین ها, بنزودیازپین ها و مواد افیونی)
- ضد تشنج (داروهای ضد صرع) - واکنش جانبی دارو معمولاً به دلیل مصرف بیش از حد ؛ غار هیپوناترمی تحت کاربامازپین و اکسکاربازازین.
- ضد روان پریشی (نورولپتیک) - آماده سازی با قدرت آنتی کولینرژیک (به عنوان مثال ، کلوزاپین و اولانزاپین) delirogenic تر است
- آنتی ورتیژینوزا
- مسدود کننده های بتا
- بنزودیازپین ها (3 برابر خطر ابتلا به هذیان) - ممکن است ترک باعث هذیان شود
- آنتاگونیست های کلسیم
- مواد مخدر (BtM)
- Digitalesglycosides ، به عنوان مثال ، دیجیتوکسین, دیگوکسین.
- دیورتیک ها (به خصوص تیازیدها).
- هورمون ها
- کورتیکواستروئیدها ، سیستمیک
- استروئیدها ، سیستمیک (خطر delirogenic است مقداروابسته)
- کتامین (مخدر)
- لیتوم
- بازدارنده های MAO
- Neuroleptics (آنتاگونیست های D2 و سروتونین-دوپامین آنتاگونیست) (خطر هذیان 4.5 برابر)
- ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای (NSAID ها).
- نیترات ها و سایر گشاد کننده های عروق.
- لیدوکائین
- مواد مخدر
- اپیوئیدها (2.5 برابر خطر ابتلا به هذیان)
- پاراسمپاتولیتیک ها
- داروهای پارکینسون:
- عوامل گیاهی ، مشخص نشده است.
- داروهای روانگردان (از جمله داروهای ضد روان پریشی ، داروهای ضد افسردگی، آرام بخش ها).
- آرام بخش H1 آنتی هیستامین ها (همچنین به عنوان شناخته شده ضد استفراغ).
- تئوفیلین
سایر عوامل خطر
- بی تحرکی
- چند داروئی (> 6 داروی تجویز شده).
- درک حسی کاهش یافته مانند اختلال بینایی ، شنوایی و غیره
- سلامت عمومی ضعیف
خطر ابتلا به هذیان در بیمارستان را افزایش دهید:
- از بین بردن حاد متابولیسم
- کم شدن آب بدن
- کاتتریزاسیون مثانه ادرار
- عفونت
- بی خوابی (اختلال خواب) ، مشخص نشده است
- نقص شناختی
- ناتوانی جسمی (عدم تحرک) ، مشخص نشده است
- تنفس مصنوعی
- سوnut تغذیه (سو mal تغذیه)
- روانی و فیزیکی فشار (به عنوان مثال ، جراحی).
- زوال عقل سالخورده از نوع آلزایمر
- اختلالات حسی (اختلالات بینایی ؛ اختلالات شنوایی).
- ساعت ها انتظار برای جراحی
- حداقل با سه داروی جدید درمانی
- درد درمانی ناکافی / اغراق آمیز
عوامل پیشگیری (عوامل محافظتی)
- همچنین به بخش "تمایل به سقوط/جلوگیری."
- بیماران مسن باید در برابر اضافه بار شناختی محافظت شوند (به عنوان مثال شاخه گوش و ماسک شبانه در ICU)
- از بستری شدن غیرضروری و پلی پراگماسی (تشخیص و درمان بی معنی و بدون مفهوم با داروها و داروهای متعدد و سایر اقدامات درمانی) خودداری کنید.
