هذیان

Delir (لاتین delirare = مجنون بودن یا de lira ire = بیرون رفتن از ریل یا مسیر ؛ ICD-10-GM F05.-: هذیان به دلیل الکل یا سایر مواد روانگردان ICD-10-GM F10.4: اختلالات روانی و رفتاری به دلیل الکل، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-11-GM F10.4: اختلالات روانی و رفتاری به دلیل مخدرها، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-10-GM F12. 4: اختلالات روانی و رفتاری به دلیل کانابینوئیدها ، سندرم ترک با هذیان. ICD-10-GM F13.4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از آرامبخش یا خواب آور ، سندرم ترک با هذیان. ICD-10-GM F14. 4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از كوكائين، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-10-GM F15.4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از موارد دیگر محرک، از جمله كافئين، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-10-GM F16.4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از توهم زا ، سندرم ترک با هذیان. ICD-10-GM F17.4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از تنباکو، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-10-GM F18. 4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از حلالهای فرار ، سندرم ترک با هذیان ؛ ICD-10-GM F19.0: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مصرف چند ماده و استفاده از سایر مواد روانگردان ، مسمومیت حاد [مسمومیت حاد]. ICD-10-GM F19.1: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مصرف چند ماده و استفاده از سایر مواد روانگردان ، استفاده مضر. ICD-10-GM F19. 2: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مصرف چند ماده و استفاده از سایر روانگردان ها ، سندرم وابستگی ؛ ICD-10-GM F19.3: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مصرف چند ماده و استفاده از سایر مواد روانگردان ، سندرم ترک ؛ ICD-10-GM F19.4: اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مصرف چند ماده و استفاده از سایر مواد روانگردان ، سندرم ترک با هذیان) به حالت گیجی حاد اشاره دارد. شناخت نسبتاً حاد کاهش می یابد. دلیر می تواند توسط بسیاری از بیماری های مختلف و همچنین توسط مواد مختلف مانند الکل or داروهای. دلیر نسبتاً شایع است شرط، بسته به علت و مشتری در بیش از 80٪ بیماران بیمارستان رخ می دهد. در بیماران مراقبت ویژه ، شایعترین بیماری حاد روانپزشکی است. با این حال ، در حداکثر یک سوم مبتلایان ، تشخیص هذیان تشخیص داده نمی شود. در شرایط سرپایی ، هذیان در درجه اول در مراکز پرستاری و در بیماران پیش از ظهور رخ می دهد. می توان اشکال زیر را از هذیان با توجه به کد ICD-10-GM تشخیص داد:

  • هذیان بدون جنون (ICD-10-GM F05.0).
  • هذیان با جنون (ICD-10-GM F05.1)
  • سایر اشکال هذیان (ICD-10-GM F05.8)
    • هذیان با علل مخلوط
    • هذیان بعد از عمل
  • هذیان نامشخص (ICD-10-GM F05.9)
  • اختلالات روانی و رفتاری ناشی از مواد مختلف مبتلا به سندرم ترک با هذیان (ICD-10-GM F10.4-ICD-10-GMF19.4)

هذیان بیش فعالی را می توان از هذیان بیش فعالی تشخیص داد:

  • هذیان بیش فعالی - با کمبود حرکت ، بی حالی ، خواب آلودگی مشخص می شود (فرد مبتلا خواب آلوده است اما به محرک های خارجی مانند پاسخ دادن پاسخ می دهد) و تماس خود به خودی کمی. به خصوص در مسمومیت با مواد افیونی ؛ در بیماران مسن این نوع شایع تر است
  • هذیان بیش فعال - با تحریک روانی-حرکتی تا تحریک ، تحریک (بی قراری بیمارگونه) ، افزایش تحریک پذیری (افزایش تحریک پذیری) ، اضطراب ، توهم و علائم رویشی مشخص می شود. به خصوص در ترک الکل

هذیان می تواند از چند ساعت تا چند ماه ادامه داشته باشد. در زمینه عملیاتی باید بین موارد زیر تمایز قائل شد:

Delirium tremens (هذیان ترک الکل) را می توان به عنوان یک فرم خاص طبقه بندی کرد:

  • پردلیر (ترک الکل سندرم)
  • هذیان تمام عیار
  • هذیان تهدید کننده زندگی

نسبت جنسیت: مردان به دلیل افزایش سو alcohol مصرف الکل (سو alcohol مصرف الکل) بیشتر در سنین پیری دچار هذیان می شوند. اوج فرکانس: در افراد 65 ساله ، حدود 20٪ در هنگام بستری در بیمارستان با هذیان همراه هستند. شیوع (بروز بیماری) در بیماران بستری (در آلمان) از 14-56 ranges است. دوره و پیش آگهی: دوره و پیش آگهی به علت هذیان بستگی دارد. با افزایش سن ، هذیان با مرگ و میر به طور قابل توجهی بالاتر (تعداد مرگ و میر ، نسبت به تعداد در جمعیت مورد نظر) 10-65 associated همراه است (در مقایسه با بیماران هم سن و سال غیر هذیان).