هذیان پس از عمل چیست؟
هذیان بعد از عمل یک حالت گیجی حاد ، عمدتاً موقتی است و به عنوان سندرم انتقالی یا روان سندرم حاد آلی نیز شناخته می شود. در 5-15٪ کل بیماران اتفاق می افتد. در همان زمان ، توابع مختلف مغز محدود شده اند
در آگاهی ، تفکر ، حرکت ، خواب و احساس تغییراتی ایجاد می شود. این بیماری عمدتا بیماران مسن را درگیر می کند ، از نظر شدت و تغییر در روند بیماری بسیار متفاوت است. از بیماران بسیار بی قرار و تا حدی پرخاشگر گرفته تا بیماران بسیار ساکت و به سختی پاسخگو ، همه انواع هذیان وجود دارد.
علل
هذیان پس از عمل را معمولاً نمی توان در یک علت خاص جستجو کرد. این معمولاً ترکیبی از عوامل مختلف است. در طول مدت اقامت در بیمارستان و برنامه ریزی برای انجام یک عمل ، داروها اغلب مصرف یا از بین می روند.
این تغییرات می تواند باعث هذیان پس از عمل در طول عمل شود. کمبود اکسیژن رسانی به مغز در بیماران تهویه ، نارسایی عضو (ریه, قلب, کبد, کلیه) ، و همچنین بیماری های زمینه ای مانند عفونت های شدید از دلایل دیگر هستند. تغییر در الکترولیت و اسید باز تعادل باید در حین انجام عملیات دقیق کنترل شود و در اسرع وقت اصلاح شود.
بیماران مسن با بیماری های روانی موجود ، به عنوان مثال جنون، اغلب در سازگاری با شرایط جدید مشکل دارند. تغییرات در محیط می تواند وضعیت گیجی را بدتر کند. بیمارانی که تحت این عمل قرار می گیرند قلب جراحی اغلب هذیان پس از عمل را نشان می دهد.
در بعضی از مطالعات تا 46٪ بیماران این گزارش را دارند شرط. مخصوصاً در حین عملیات با قلب-ریه ماشین آلات تغییرات چشمگیری در سیستم گردش خون دارند که باید توسط متخصص بیهوشی جبران شود. بیماران جراحی قلب اغلب میزان دفع قلب کم دارند ، که منجر به کمبود اکسیژن در قلب می شود مغز و کم خون فشار.
هر دو عامل خطر ابتلا به هذیان. علاوه بر این ، آنها کورتیزول سرمی بیشتری را به دلیل واکنش های استرس و افزایش پارامترهای التهابی به دلیل روش جراحی طولانی و طولانی نشان می دهند. با توجه به عملیات پیچیده ، میزان عوارض بعد از عمل افزایش می یابد.
بیماران در بخش های مراقبت های ویژه بیماری های اساسی ، اغلب تهدید کننده زندگی و اغلب عمل های اساسی پشت سر خود دارند. عملکرد ارگان ها اغلب محدود است و تا حدی توسط ماشین ها کنترل می شود. این امر انرژی زیادی را از بدن می خواهد ، مصرف اکسیژن افزایش می یابد و خطر کمبود و تشکیل مواد سمی در بدن به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
درد درمان یک عامل بسیار مهم است ، به خصوص در بیماران مبتلا به آرام بخش ، تشخیص درد اغلب دشوار است. فقدان درد درمان نیز یکی از دلایل هذیان است. کمبود نور خورشید (نداشتن صندلی برای پنجره در اتاق مراقبت ویژه) و سر و صداهای مزاحم از ماشین آلات ، بیماران همکار یا کارکنان توانایی خوابیدن و خوابیدن در طول شب یا کل ریتم شبانه روز را مختل می کند ، که باعث ایجاد هذیان می شود.
اکثر بیمارانی که دچار هذیان بعد از عمل می شوند ، بالای 60 سال دارند. دلیل این امر وجود چندین عامل خطر است که باعث هذیان می شود. علاوه بر سن ، این موارد شامل اختلال بینایی / شنوایی ، بیماری های زمینه ای مانند دیابت, فشار خون بالا, ضربه, فیبریلاسیون دهلیزی یا محدودیت های ذهنی مانند جنون.
بیماران مسن اغلب چندین دارو (چند دارویی) مصرف می کنند. در حین / بعد از آن بیهوشی، داروهایی که می توانند اثر رقیق کنندگی داشته باشند ، مانند مواد افیونی و بنزودیازپین ها، نیز تجویز می شوند. بیماران مسن تمایل به پایین بودن دارند خون فشار ، کم قند خون و کم سدیم در طول عمومی بیهوشی. بنابراین مهم است ، به خصوص برای افراد مسن ، مدت زمان نگه داشتن بیهوشی در کوتاه ترین زمان ممکن و یا در صورت امکان از بیهوشی منطقه ای استفاده کنید.
