تمرینات آموزشی | اسپوندیلولیستیز

تمرینات آموزشی

در بیشتر موارد، اسپوندیلولیستیس هیچ علامتی ایجاد نمی کند بدون علامت است و بنابراین بسیاری از مبتلایان حتی متوجه آن نمی شوند. با این حال ، برخی از مردم از این رنج می برند درد و شکایات دیگر در جریان آنها اسپوندیلولیستیس.

در مورد خفیف اسپوندیلولیستیس، توصیه می شود برای تقویت پشت و عضلات شکمی از طریق تمرینات خاص چند تمرین در اینجا به عنوان مثال توضیح داده شده است: تمرین اول: صاف دراز بکشید معده. شکم و کمر خود را تنش دهید.

اکنون قسمت بالاتنه را کمی بلند کنید. دیدگاه پایین می آید. این حالت ها را به مدت 10 تا 15 ثانیه در حالی که بازوها به سمت جلو کشیده شده نگه دارید.

اگر می خواهید تمرین را بیشتر کنید ، به صورت تناوبی دستان خود را پارو بزنید. تمرین را حدود 10 بار تکرار کنید. تمرین دوم: به پشت دراز بکشید.

اکنون زانوها را با بازوهای خود بگیرید و چانه را به سمت خود بکشید قفسه سینه. حدود 15 بار به عقب و جلو و عقب و جلو حرکت کنید. می توانید این تمرینات را 3 تا 5 بار تکرار کنید.

تمرین سوم: دراز بکشید و روی زمین بخوابید. حالا پاها را بالا بگذارید. بازوها را کنار بدن قرار دهید.

اکنون لگن را بلند کرده و شانه ها را نگه دارید و سر روی زمین. بدن (شانه ، لگن و زانوها) یک خط ایجاد می کند. این وضعیت را حدود 10 تا 15 ثانیه حفظ کنید.

سپس لگن را دوباره پایین بگذارید. 5 تا 10 تکرار انجام دهید. تمرین چهارم: به حالت پهلو بیایید.

اکنون در سمت راست خود از خود حمایت کنید ساعد. پاها روی هم کشیده شده و لگن بالا آمده است. پاها و تنه اکنون یک خط تشکیل می دهند.

سفت معده و برگشت این وضعیت را به مدت 10 تا 15 ثانیه حفظ کنید. پس از آن ، تغییر سمت. در هر طرف 10 تا 15 تکرار انجام دهید.

عمل (Spondylodesis)

اگر تلاش های قبلی برای درمان شکست خورده باشند یا حتی مورد توجه قرار نگرفته باشند ، همیشه آخرین گزینه جراحی است به خصوص ارزش دارد که اگر درد اگر اسپوندیلولیستیز به سرعت در یک دوره کوتاه مدت افزایش یابد یا اگر کنترل شود ، نمی توان محافظه کارانه آن را کنترل کرد اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرند. این می تواند خود را مانند درد in احتباس ادرار یا مدفوع بیاختیاری، یا حتی از دست دادن عضله. در اینجا ، تلاش برای بازگرداندن بدن مهره به موقعیت فیزیولوژیکی آن و سفت کردن آن ، که به آن معروف است اسپوندیلودز.

در بهترین حالت ، این می تواند ستون فقرات را به ظرفیت کامل خود برگرداند. در ابتدای عمل ، معمولاً دو دسترسی به ستون فقرات ایجاد می شود. یکی قدامی (شکمی) و دیگری خلفی (پشتی). پس از ایجاد دسترسی ها ، پیچ ها به اجسام مهره ای آسیب دیده و مجاور وارد می شوند و با میله ها یا صفحات فلزی متصل می شوند.

گاهی اوقات تراشه های اضافی استخوان به فضای بین مهره ها وارد می شوند. به همین ترتیب ، می توان قفس های ویژه تیتانیوم را به فضای بین مهره ای وارد کرد تا از بهبود استخوان پشتیبانی کند. پس از عمل ، یک کنترل اشعه ایکس گرفته شده است.

هنگامی که تمام مهره ها با هم رشد کردند ، اسپوندیلودز در عملیاتی دیگر ، مواد می توانند دوباره برداشته شوند. روش جراحی اسپوندیلودز بسته به طول قطعه نخاعی تحت درمان ، منجر به از دست دادن تحرک کامل و برگشت ناپذیر در این منطقه می شود ، اگرچه ستون فقرات کاملاً انعطاف پذیر است. در اصل ، خطر نیز وجود دارد آسیب عصبی و ایجاد زخم ، که گاهی اوقات می تواند درد بسیار شدیدی ایجاد کند. به این دو عارضه معمولاً سندرم جراحی شکست خورده گفته می شود.