صفرا
La کبد تولید کننده است صفرا (حداکثر 1 لیتر در روز). صفرا مایعی مخلوط است که از چربی تشکیل شده است (کلسترول), صفرا اسیدها ، رنگهای صفراوی ، نمکهای صفراوی و سایر مواد. این ماده هم برای دفع مواد غیرضروری ، احتمالاً سمی و هم برای کمک به هضم غذای پرچرب استفاده می شود.
کلسترول جز component اصلی صفرا است. گرچه می تواند توسط بدن تولید شود ، اما دوباره قابل تجزیه نیست ، بنابراین دفع آن ضروری است. کلسترول می تواند به همراه آمینو اسیدهای مختلف دفع شود (اجزای سازنده آن پروتئین ها) به عنوان اسید صفراوی (اکثریت) یا کلسترول.
رنگهای صفراوی عمدتا مواد تجزیه کننده قرمز هستند خون سلول ها. آنها بیشتر توسط کبد. صفرا در کیسه صفرا ذخیره می شود تا زمانی که در هنگام دریافت غذا آزاد شود.
La کبد عمدتا حاوی موادی است که کمی در آب حل نمی شوند یا اصلاً قابل حل نیستند ، اما در عوض در چربی (مواد چربی دوست) هستند. این را می توان با این واقعیت توضیح داد که فقط مواد محلول در آب می توانند وارد ادرار شوند. بدن از این افزایش مواد محلول در چربی در صفرا برای هضم غذای پرچرب استفاده می کند کیسه صفرا متصل به روده کوچک از طریق مجرای صفراویاست. در روده کوچک، صفرا با مواد گوارشی مخلوط می شود لوزالمعده و تفاله غذا. صفرا قسمتهای چرب غذا را حل کرده (امولسیون می کند) و باعث هضم غذا می شود پروتئین ها of لوزالمعده به کار می کنند.
تشکیل لیپوپروتئین ها
لیپوپروتئین ها متعلق به خون پروتئین ها. همه آنها (به استثنای یک مورد) در کبد تولید می شوند و به عنوان ناقل اسیدهای چرب و کلسترول در خون عمل می کنند خون، که در غیر این صورت به دلیل ترکیب شیمیایی آنها نمی توان در خون یافت. چهار کلاس مختلف لیپوپروتئین وجود دارد: چیلومیکرون (استثنایی که در کبد تولید نمی شود) ، VLDL ، LDL و HDL: chylomicrons در روده تولید می شود.
عملکرد آنها انتقال چربی تازه جذب شده از غذا از طریق آن است سیستم لنفاوی در خون و سپس در بافتهای مصرف کننده ، به ویژه بافت چربی و عضلات. این بافت ها حاوی پروتئین های خاصی (لیپوپروتئین) هستند لیپاز) که چربی ها را به اجزای جداگانه خود تجزیه می کند و بنابراین جذب آنها توسط سلولهای هدف را امکان پذیر می کند. بقایای حمل کننده های چربی بیشتر در کبد پردازش می شوند.
VLDL در کبد تشکیل می شود. وظیفه آنها انتقال اسیدهای چرب تازه تولید شده در کبد در هنگام وجود مازاد انرژی به بدن است. مشابه چیلومیکرون ها ، توسط پروتئین های نزدیک سلول های هدف خود تجزیه می شوند و اسیدهای چرب به سلول ها جذب می شوند.
LDL: این لیپوپروتئینهای معروف عمدتا ناقلین کلسترول هستند. آنها کلسترول را از غذا و کبد به سلولهای دیگر بدن می آورند. از این رو آنها به عنوان کلسترین "بد" مشهور هستند ، زیرا می توانند از ظهور آن حمایت کنند آترواسکلروز (تصلب شرایین) در غلظت های بالاتر.
La LDL به طور کلی به سلولهای هدف جذب می شود و فقط در سلول تجزیه می شود. HDL: این لیپوپروتئین ، همچنین به عنوان کلسترول "خوب" شناخته می شود ، وظیفه جمع آوری کلسترول در بدن و انتقال آن به کبد برای دفع از طریق صفرا را دارد. بنابراین ، غلظت بالایی از HDL می تواند کلسترول اضافی را دور بیندازد و بنابراین از پیشرفت جلوگیری می کند آترواسکلروز.
