صرع و میگرن - ارتباطات چیست؟ | صرع

صرع و میگرن - ارتباطات چیست؟

برای مدت زمان طولانی ، تحقیقات ارتباط بین را دست کم گرفتند میگرن و بیماری صرع. همین چند سال پیش بود که تحقیق و درک درستی از تأثیر متقابل این دو بیماری آغاز شد.میگرن می تواند گاهی قبل از تشنج صرع و سپس به عنوان هاله توصیف می شود. حتی گمان می رود که میگرن خود می تواند به عنوان یک محرک برای یک عمل می کند تشنج صرع. همچنین اعتقاد بر این است که صرع همراه با میگرن شدید به دلیل یک نقطه کانونی واقع در ناحیه لوب گیجگاهی جلویی است. بنابراین ، س questionال از میگرن احتمالی ، در زمینه آنامنیز (سابقه بیماری) ، به طور فزاینده ای نقش مهمی در تشخیص دارد.

صرع و افسردگی - ارتباطات چیست؟

در حال حاضر بسیاری از مطالعات وجود دارد که ثابت می کند احتمال وقوع افسردگی in بیماری صرع بیماران در مقایسه با بقیه افراد به طور قابل توجهی افزایش می یابد. این واقعیت را می توان به دلایل مختلفی نسبت داد. از یک طرف ، بیماری بیماری صرع برای بسیاری از مبتلایان با فشار روانی زیادی همراه است ، زیرا آنها همیشه از حمله مجدد می ترسند. علاوه بر این ، بسیاری از داروها از سری داروهای ضد صرع دارای عوارض جانبی هستند که می توانند اثرات بسیار ناسازگاری بر ذهن داشته باشند و بنابراین خطر ابتلا را نیز افزایش می دهند. افسردگی. تحقیقات جدید هم اکنون نشان داده است که در برخی موارد افسردگی نیز به دلیل مغز آسیب ، که همچنین یکی از علل صرع است ، که دلیل دیگری برای افزایش خطر در بیماران مبتلا به صرع علامتی است.

آیا صرع قابل درمان است؟

در درمان صرع ، باید بین دو هدف مختلف درمانی تفاوت قائل شد. هدف اساسی هر نوع درمان صرع دستیابی به آزادی از تشنج است. این زمانی محقق می شود که بیماران طی دو سال هیچ تشنج جدیدی نداشته باشند.

امروزه این هدف در حدود 80٪ بیماران قابل دستیابی است. نوع دقیق صرع مهمترین عامل در تعیین پیش آگهی برای درمان است. در صورتي كه بيماران به تدريج مصرف داروهاي خود را قطع كرده و همچنان بدون تشنج باقي بمانند ، درمان صرع مي تواند فرض شود.

با این حال ، درمان فقط برای چند نوع صرع امکان پذیر است. بیشترین شانس به آن اشکال صرع داده می شود که در طول خود بروز می کند کودکی و با گرایش همراه نیستند مغز خسارت. احتمال درمان صرع که تا بزرگسالی خود را نشان نداده است بسیار کم در نظر گرفته می شود. بنابراین ، بیشتر بیماران برای اینکه بدون تشنج باقی بمانند ، مجبورند از پروفیلاکسی دارو در طول زندگی خود استفاده کنند.