سندرم سروتونین: علل و درمان آن

زمینه

سروتونین (5-هیدروکسی تریپتامین ، 5-HT) یک است انتقال دهنده عصبی از اسید آمینه بیوسنتز شده است تریپتوفان توسط دکربوکسیلاسیون و هیدروکسیلاسیون. این به هفت خانواده مختلف از خانواده متصل می شود سروتونین گیرنده (5-HT₁ به 5-HT₇) و باعث ایجاد اثرات مرکزی و محیطی می شود که بر خلق و خو ، رفتار ، چرخه خواب-بیداری ، تنظیم حرارت ، درد درک ، اشتها ، استفراغ، عضلات ، و اعصاب، در میان دیگران است. سروتونین منقبض کننده رگ و عروق است ، تجمع پلاکت ها را تقویت می کند و یک واسطه التهابی است. در روده ، در سلولهای انتروکرومافین تولید می شود ، واسطه انقباض عضله صاف است و بنابراین بر تحرک تأثیر می گذارد. توسط مونوآمین اکسیداز A تجزیه می شود.

نشانه ها

بسته به دوره آن ، سندرم سروتونین در علائمی از خفیف و حاد تا شدید و تهدید کننده زندگی بسیار متفاوت ظاهر می شود. علائم احتمالی شامل (1) تغییرات رفتاری یا هوشیاری ، (2) علائم عصبی عضلانی و (3) علائم خودمختار است:

• عرق کردن یا لرز.
• نبض سریع ، فشار خون بالا
• اسهال، صداهای روده ، تهوع, استفراغ.
• گشاد شدن مردمک چشم
• اختلالات هماهنگی ، اختلال در توالی های حرکتی
• ناتوانی در نشستن آرام
• تحریک پذیری رفلکس بیش از حد
• غیر ارادی انقباض عضله و انقباضات.
• افزایش دمای بدن
• لرزش
• گیجی ، تحریک ، بی قراری ، اضطراب ، توهم.

در یک دوره شدید ، افزایش شدید دمای بدن ، تشنج ، هذیان ، اغماء, اسیدوز، اختلالات لخته شدن ، از هم پاشیدگی عضلات اسکلتی و نارسایی کلیه.

علل

علت آن افزایش فعالیت سروتونین سیناپسی مرکزی و محیطی است که توسط آن ایجاد می شود داروهای، مسکرات ، یا مکمل های غذایی. اینها سنتز یا ترشح سروتونین را تقویت می کنند ، به عنوان آگونیست مستقیم در گیرنده ها عمل می کنند ، جذب مجدد به سلول عصبی پیش سیناپسی را مهار می کنند یا تخریب را مهار می کنند. موارد مشهور و مستند با رخ داده است داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهار کننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI ها ، SSRNI ها) ، مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI ها) و آمفتامین ها. با ترکیبی از عوامل سروتونرژیک و فارماکوکینتیک خطر افزایش می یابد فعل و انفعالات، به عنوان مثال از طریق سیتوکروم P450. به طور خاص ، 5-HT_1A- و 5-HT_2A گمان می رود گیرنده ها در این امر دخیل باشند. سندرم سروتونین یک واکنش متمایز نیست بلکه قابل پیش بینی است و مقداراثر سوverse وابسته که اندکی پس از مصرف مواد محرک مناسب شروع می شود. علائم با عوارض جانبی از سروتونرژیک داروهای و پایان یک پیوستار را نشان می دهد. مرز بسته به نویسنده متفاوت ترسیم می شود.

ماشه

در جدول زیر انتخاب ناقصی از عوامل احتمالی سندرم ذکر شده در ادبیات و اطلاعات فنی دارو ذکر شده است. برخی از آنها به عنوان علل بحث برانگیز هستند (به عنوان مثال ، تریپتان ها، که برای آن رجوع کنید به Gillman، 2009) و همه اینها ممکن است شدید ایجاد نکنند سندرم سروتونین.

SSRI	سیتالوپرام ، فلوکستین ، فلووکسامین ، پاروکستین ، سرترالین ، ترازودون
SSNRI	دولوکستین ، سیبوترامین ، ونلافاکسین
MAOIs	Linezolid ، moclobemide ، selegiline
داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای	آمیتریپتیلین ، کلومیپرامین ، ایمی پرامین ، اپی پرامول ، تری مپرامین
سایر داروهای روانگردان ، داروهای اعصاب	ترازودون ، بوسپیرون ، میرتازاپین ، فلوپنتیکسول ، زیپراسیدون ، لیتیوم ، آمفتامین ، MDMA
آگونیست های سروتونین	لورکاسرین
ضد درد	فنتانیل ، پنتازوسین ، پتیدین (= مپریدین) ، ترامادول ، تاپنتادول
ترتیبات	الیتریپتان ، فرواتریپتان ، ناراتریپتان ، اکسیپریپتان ، رزاتریپتان ، سوماتریپتان ، زولمیتریپتان
ضد سرفه	دکسترومتورفان
داروهای ضد صرع	کاربامازپین ، والپروات
داروهای ضد فشار خون	Reserpine
مکمل های غذایی	تریپتوفان ، S-آدنوزیل متیونین
داروهای گیاهی	مخمر سنت جان, جین سنگ، سویا عصاره ها.
مسکرات	کوکائین ، LSD ، پسیلوسیبین

تشخیص

تظاهرات خفیف به طور مکرر نادیده گرفته می شود زیرا اطلاعات کمی در دسترس است و علائم غیر اختصاصی هستند و با داروها ارتباط ندارند. تشخیص بر اساس علائم بالینی و سابقه دارو انجام می شود. آزمایشات خاص آزمایشگاهی هنوز در دسترس نیست. تشخیص های افتراقی احتمالی شامل سندرم نورولپتیک بدخیم ، سندرم کارسینوئید، هذیان ترمنس ، هایفوتراپی بدخیم، مسمومیت ، آنسفالیت، سپسیس ، و قاعدگی.

رفتار

درمان مراقبت های پزشکی و در صورت شدید بستری شدن در بیمارستان است. بیشتر موارد در عرض 1-2 روز خود محدود می شوند ، به شرطی که رسوب کنند داروهای متوقف می شوند درمان براساس ماهیت و شدت علائم است. داروهای مورد استفاده شامل زغال دارویی و بنزودیازپین ها; سیپروهپتادین، بتا بلاکرها ، آنتاگونیست های سروتونین و کلرپرمازین عمل سروتونین را در گیرنده لغو کنید.

پیشگیری

برای جلوگیری از پیشرفت سندرم باید از مصرف همزمان داروهای محرک اجتناب شود. در عمل ، چنین ترکیبی نسبتاً مرتباً تجویز می شود ، به عنوان مثال در روانپزشکی و سروتونرژیک خفیف تا متوسط عوارض جانبی پذیرفته می شوند (به عنوان مثال ، اسهال, لرزش، اختلالات خواب). مهم است که متخصصان درگیر و بیماران در مورد خطرات احتمالی مطلع شوند و هیچ داروی سروتونرژیک اضافی توزیع نشود. بعضی از ترکیبات مانند MAOI و SSRI به طور خاص منع مصرف دارند و نباید تجویز شوند.