عنصر کمیاب روی نقش مهمی در بدن ما در فرآیندهای متابولیکی مختلف به عنوان یک جز دارد آنزیم ها (مواد تنظیمی). از جمله موارد دیگر ، برای رشد گیاه مهم است پوست و همچنین برای انسولین ذخیره سازی. همچنین درگیر است التیام زخم و فرآیندهای ایمونولوژیک. کسانی که به اندازه کافی مصرف می کنند روی دفاع خود را تقویت کنند.
دوز روزانه توصیه شده
روزانه توصیه می شود مقدار of روی 7 تا 10 میلی گرم (برای زنان) و 11 تا 16 میلی گرم (برای مردان) است. برای زنان باردار از ماه چهارم و زنان شیرده حتی با 9 تا 13 میلی گرم میزان آن کمی بیشتر است. روزانه توصیه می شود مقدار بستگی به مقدار فیتات دارد که در غیر این صورت با غذا بلعیده می شود. ماده گیاهی مانع از جذب روی در بدن وجود دارد و در درجه اول در حبوبات و غلات کامل یافت می شود.
ده میلی گرم روی در میان سایر مواد غذایی یافت می شود:
- 13 گرم صدف خوراکی
- 40 گرم جوانه چاودار
- جوانه گندم 70 گرم
- 100 گرم جگر گوساله
- گوشت گاو ذرت 135 گرم
- آجیل 170 گرمی
- 170 گرم پنیر سفت
- بلغور جو دوسر 200 گرم
- گندم 235 گرم
- گوشت 235 گرم
مصرف بیش از حد روی در زندگی روزمره تقریباً غیرممکن است ، زیرا روی حتی در دوزهای بالا عملاً غیر سمی است.
با این حال ، مصرف زیاد روی در طولانی مدت می تواند منفی باشد سلامت عواقب. بنابراین ، موسسه ارزیابی ریسک فدرال (BfR) حداکثر 6.5 میلی گرم روی در روز از طریق رژیم غذایی توصیه می کند مکمل در صورت عدم دریافت کافی روی از طریق غذا.
کمبود روی
کمبود روی می تواند علائمی مانند ایجاد کند از دست دادن اشتها، افزایش حساسیت به عفونت ، با تأخیر التیام زخم، اختلالات حس طعم و بو, ریزش مو، و مشخصه تغییرات پوستی. به کودکی، اختلالات رشد نیز ممکن است رخ دهد.
افراد با افزایش نیاز به روی (به عنوان مثال ، زنان باردار) یا افزایش از دست دادن روی (به عنوان مثال ، ورزشکاران) به ویژه در معرض خطر ابتلا به کمبود روی. به همین ترتیب ، افراد مسن که اغلب روی خود را به میزان کم مصرف می کنند رژیم غذایی، همچنین به گروه خطر تعلق دارند. علاوه بر این ، گیاهخواران و گیاهخواران نیز خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند کمبود روی، زیرا بدن آنها به دلیل گیاهی کمتر قادر به استفاده از روی است رژیم غذایی.
