بو

مترادف

بویایی ، اندام بویایی سلولهای مسئول بویایی ، سلولهای بویایی ، در بویایی قرار دارند مخاط. این در انسان بسیار کوچک است و در منطقه بویایی ، قسمت باریکی از قسمت فوقانی واقع شده است حفره بینی. این قسمت با بته فوقانی بینی و برعکس هم مرز است سپتوم بینی.

بویایی اپیتلیوم دارای ساختاری چند ردیفی است: بیرونی ترین لایه توسط سلولهای پشتیبانی کننده تشکیل می شود و به دنبال آن لایه سلولهای حسی واقعی قرار می گیرند. عمیق ترین لایه سلولی توسط سلولهای پایه تشکیل شده است ، که همچنین به عنوان سلولهای بنیادی عمل می کنند و برای بازسازی سلولهای حسی عمل می کنند. طول عمر سلولهای حسی حدود 30 تا 60 روز است.

در کل حدود 10 میلیون سلول حسی در سلول های حسی وجود دارد بینی. آنها دارای موهای بویایی کوچکی هستند که به بویایی بیرون می زنند اپیتلیوم و مسئول جذب مولکول از هوای تنفسی ما هستند. مولکول ها محرکی را تحریک می کنند که از طریق محل های اپیتلیال بویایی که عصب بویایی را تشکیل می دهند به پیاز بویایی برسد.

در آنجا اعصاب به هم متصل شده و محرک به قشر بویایی و سایر مناطق منتقل می شود مغز. همچنین مهم است که ، علاوه بر سلولهای حسی که قبلاً ذکر شد ، منطقه بویایی حاوی فیبرهای حساس عصب دیگری نیز باشد که به محرکهای بویایی غیر معطر ، مانند آمونیاک واکنش نشان می دهند. اینها الیاف عصب سه قلو.

اختلالات بو و علل آنها

حس بویایی را می توان به درک طبیعی ، کمی و کیفی بوی تقسیم کرد. بوی طبیعی را نورموزمیا می گویند. هیپوسمی ، درک بویایی کاهش یافته ، به راحتی از آن متمایز نمی شود.

از طرف دیگر ، هیپراسمیا به افزایش درک بوها اشاره دارد. از کار افتادگی کامل اندام بویایی آنوسمیا نامیده می شود. اصطلاحات فوق الذکر به حس بویایی کمی اختصاص داده می شوند.

احساسات بویایی کیفی (دیساسمیا) شامل: پاروسمیا (احساس بویایی تحریف شده / کاذب) ، کاکوزمیا (تصور کاذب به عنوان تنبل / ناخوشایند) ، هتروسمی (عدم تشخیص بوی) ​​، آگنوسمیا (عدم توانایی در تشخیص بوهای ادراک شده) ، فانتوسمیا (توهم بو) ) علت شناسی: رینیت حاد ویروسی احتمالاً شایع ترین علت کاهش توانایی بویایی است. دلیل این امر افزایش تولید ترشحات و غشای مخاطی متورم است که سقف بینی را تغییر می دهد ، منطقه ای که بویایی است اپیتلیوم واقع شده است. ویروس ها همچنین می تواند به طور مستقیم به سلولهای حسی آسیب برساند و باعث یک اختلال بویایی مداوم شود.

در عمل بالینی روزمره ، قبلی تاثیر عفونت یکی از رایج ترین دلایل آنوزمیاست. رینیت آلرژیک یا رینوپاتی غیرفعال کننده غیر اختصاصی نیز می تواند باعث a تورم مخاط بینی و هیپوزمی همراه. شکل گیری پولیپ ها به دلیل مزمن سینوزیت (التهاب سینوسهای پارانازال) اغلب منجر به تغییر شکاف بویایی و هیپوزمی ، تا آنوسمی می شود.

دلایل دیگر هیپوسومی یا آنوسمی عبارتند از: حلالهای سمی یا داروها ، کمبود روی، تومورهایی مانند استیونیوروبلاستوما یا مننژیوم ، پارگی فیلا آلفاکتوریا (فیبرهای ریز عصب بویایی) به دلیل ضربه مغزی مغزی، انتقال مرکزی یا بیماری های دژنراتیو (بیماری آلزایمر) ، اختلالات ارثی منجر به هیپوسمی یا انوزمی انتخابی و سندرم کالمن. این می تواند منجر به از دست دادن حس بویایی و اختلالات اعصاب و غدد عصبی شود. تشخیص اختلالات بویایی: مهم آنامزیز خاص ، آزمایش بویایی طبیعی و همچنین بررسی عینی حس بویایی با استفاده از پتانسیل های برانگیخته بویایی است. سایر موارد تشخیصی اضافی لازم ، اندازه گیری غلظت روی در سرم ، وضعیت عصبی ، CT (توموگرافی رایانه ای) سینوسهای پارانازال و frontobasis ، و همچنین MRI از جمجمه. درمان: آگاهی از دلایل اصلی پیش شرط درمان علی و موفقیت آمیز اختلالات بویایی است.