آپاندکتومی برداشتن آپاندیس ورمی فرم توسط جراحی است (به طور خلاصه ضمیمه). امروزه ، این روش تقریباً همیشه با حداقل تهاجم انجام می شود ، یعنی توسط لاپاراسکوپی (لاپاراسکوپی).آپانديسيت (مترادف: آپاندیسیت) التهاب آپاندیس ورمی فرمیس است. این معمولاً در دهه های دوم و سوم زندگی و در افراد رخ می دهد کودکی. بروز (تعداد موارد جدید) حدود 100 مورد در هر 100,000 نفر در سال است. کشندگی (مرگ و میر در ارتباط با تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) تقریباً 0.1٪ در عارضه است. آپاندیسیت. در یک دوره پیچیده همراه با سوراخ شدن (دستیابی به موفقیت) ، از سه تا 15 درصد است.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- آپاندکتومی حتی هنگامی که نشان داده شده است آپاندیسیت مشکوک است (به بیماریها / علائم مراجعه کنید: آپاندیسیت) ، در غیر این صورت عوارض شدید مانند پریتونیت ممکن است رخ دهد
- علاوه بر این ، از جراحی همچنین برای تومورهایی مانند کارسینوئید آپاندیس (AC ؛ شایعترین تومور عصبی - غدد درون ریز ؛ به عنوان یک یافته اتفاقی در 0.3٪ از تمام آپاندکتومی ها) استفاده می شود.
موارد منع مصرف
- بیمار مبتلا به جبران قلب و ریه (در جراحی لاپاراسکوپی به دلیل ایجاد ضروری پنوموپریتونئوم / حفره صفاقی پر از حفره هوا یا گاز / صفاقی).
- موارد منع مصرف برای اقدام به جراحی لاپاراسکوپی:
- تجسم نادرست لاپاروسکوپی قاعده آپاندیس.
- تومورهای آپاندیس vermiformis
- بلغم (التهاب باکتریایی در) بافت همبند) دیواره کوکوم (دیواره آپاندیس) یا سوراخ آپاندیس نزدیک پایه ("سوراخ آپاندیس").
- امکان کافی بهداشت در صورت سوراخ شدن یا آبسه (شکل گیری a چرک حفره).
روش جراحی
آپاندکتومی به جراحی باز تقسیم می شود و لاپاراسکوپی (لاپاراسکوپی). در جراحی باز ، شکافی در قسمت پایین شکم راست ایجاد می شود و حفره شکم باز می شود تا روده با آپاندیس ورمیفورمیس نمایان شود. سپس خون از طریق اصطلاحاً مزانتیرولوم (چین بافتی که حاوی خون است) به آپاندیس ورمیفرمیس عرضه شود عروق تأمین کننده ضمائم vermiformis علاوه بر چربی و بافت همبند) توسط لیگاتور یا الکترو انعقاد قطع و قطع می شود. سپس آپاندیس در قاعده ، یعنی در محل اتصال آپاندیس و دستگاه ماسوره (آپاندیس) بند شده و جدا می شود. در روش معمول ، بستن بند با استفاده از بخیه قابل جذب انجام می شود. در روش لاپاراسکوپی (به زیر مراجعه کنید) ، این به عنوان اصطلاحاً "دام Röder" (دام قبل از گره) قرار داده می شود. استامپ را می توان با استفاده از a به داخل روده بزرگ وارد کرد تنباکو بخیه کیسه ای یا بعد از ضد عفونی در جای خود باقی بماند. آپاندکتومی لاپاراسکوپی به روش زیر انجام می شود:
- برش داخل رحم (برش جراحی زیر دکمه شکم (ناف)) و قرار دادن تروکار دوربین تحت تجسم قفسه سینه حفره) و برای باز نگه داشتن آن توسط لوله (= لوله).
- ایجاد پنوموپریتونئوم (حفره صفاقی پر شده با گاز / حفره صفاقی) و اکتشاف متعاقب آن در شکم ("کاوش / معاینه شکم)
- قرار دادن تروکارهای تحت کار (13.5/5 میلی متر تروکار در پایین شکم سمت چپ و XNUMX میلی متر تروکار در پایین شکم سمت راست)
- اسکلت بندی و رسوب ضمیمه
- ته نشینی مزوتریوم ، آبیاری محل سکونت به ویژه در فضای داگلاس (زن) یا excavatio rectovesicalis (مرد) و مکش.
- نجات ضمیمه
- برداشتن کیسه نجات و تروکارها.
- بستن فاشیا ، پوست بخیه و پانسمان
آپاندکتومی لاپاراسکوپی می تواند علاوه بر عوارض ذکر شده در زیر ، باعث افزایش نارسایی بخیه روده و آسیب عروقی شود. با این حال ، با تجربه زیاد جراح ، این خطرات ذکر شده به سختی افزایش می یابد. اینکه چه نوع جراحی انتخاب شود بستگی به نوع بیمار دارد شرط، یافته های دقیق و بیماری های ثانویه. این عمل عمدتا تحت حالت عمومی انجام می شود بیهوشی. متوسط مدت زمان عمل معمولی ، یعنی باز ، تقریباً 40 (18 ±) دقیقه است. میانگین زمان عمل آپاندکتومی لاپاراسکوپی تقریباً 45 (15 ±) دقیقه است.
عوارض بالقوه
- نارسایی از کنده آپاندیس همراه با آبسه بعدی (مجموعه چرکی محصور شده) یا پریتونیت (التهاب صفاق)
- عفونت زخم (به خصوص در صورت سوراخ شدن آپاندیس به دلیل گسترش حین عمل جراحی باکتری به دیواره شکم)
- عفونت
- (ارسال) خونریزی
- آسیب عصبی و عروقی
- آسیب به روده ، حالب یا سایر اعضای مجاور
- ایلئوس (انسداد روده)
- چسبندگی در حفره شکم (چسبندگی در حفره شکم).
- فتق برشی (فتق برشی)
سایر یادداشت ها
- آپاندیسیت عودکننده پس از آپاندیس (آپاندکتومی) (به علت آپاندیسیت استامپ).
