رفتار
درمان حاد لک ران در نوزادان شامل کاهش سریع ، یعنی تغییر مکان مفصل ران است. در ابتدا ، این درمان به روشی محافظه کارانه انجام می شود ، که در آن استخوان ران است سر با استفاده از مانورهای خاص تحت بیهوشی و در عضلات فلج کودک ، به داخل استابولوم فشار داده می شود. در صورت عدم موفقیت ، ممکن است جراحی لازم باشد.
در دراز مدت ، درمان از دیسپلازی مفصل ران پس باید دنبال کنید هدف از این درمان از بین بردن علت آن است دررفتگی مفصل ران در کودک. رشد استابولوم ناقص ، که سقف استخوان ران است سر و بنابراین ثبات را فراهم می کند ، می توان به گونه ای ارتقا و کنترل کرد که عملکرد فیزیولوژیکی مفصل دوباره حاصل شود.
در اینجا نیز باید بین درمان محافظه کارانه و جراحی تصمیم گیری شود. در موارد خفیف ، تنظیم میزان کافی است پا با بسته بندی و باند به طوری که پا کمی خم شده و در داخل گسترش یابد مفصل ران. در این موقعیت پا حدود 6 هفته نگه داشته می شود ، که رشد را تحریک می کند غضروف و استخوان در نوزاد بالای استخوان ران سر.
در موارد شدیدتر ، شلوار پخش کننده یا ارتز نشان داده می شود که باید تا مدت 3 ماه کمی بیشتر پوشیده شود. در بعضی موارد ، باید گچ بر روی کودک گذاشته شود و به عنوان آخرین گزینه ، جراحی برای اصلاح شرایط مفصل در دسترس است. علاوه بر باند و ارتز ، الف گچ بازیگران به عنوان یک گزینه در هنگام درمان التهاب ران در نوزادان در دسترس هستند.
La گچ معمولاً هنگامی استفاده می شود که کاهش لگن همراه با بی ثباتی قابل توجهی در کودک باشد مفصل ران و با استفاده از بانداژ ، پوشک یا آتل نمی توان به طور رضایت بخشی از لگن مفصل ران جلوگیری کرد. هر گونه بیرون آمدن بیشتر از سر ران در نوزاد باعث آسیب بیشتر به مفصل و تاخیر در بهبود می شود ، که می تواند به طور م byثر توسط گچ جلوگیری شود. در این شکل از درمان ، گچ نیز به گونه ای اعمال می شود که پا بسته به میزان دیسپلازی ، از ناحیه باسن خم شده و به سمت بیرون گسترش می یابد. در این وضعیت ، دوباره تماس کافی بین سر استخوان ران و استابولوم وجود دارد تا رشد مفصل در نوزاد را به شرایط فیزیولوژیکی افزایش دهد.
گچ در طی 4-12 هفته استفاده می شود. البته مهم است که به طور مرتب بازیگران را بررسی کنید تا مطمئن شوید که در موقعیت صحیح قرار گرفته اند و خیر عروق or اعصاب توسط گچ بیش از حد محکم از کودک خارج می شود. پیشرفت درمان نیز باید بطور منظم توسط بررسی شود سونوگرافی امتحانات
در بیشتر موارد ، التهاب مفصل ران در کودک با درمان محافظه کارانه به خوبی درمان می شود ، بنابراین می توان نتایج رضایت بخشی را در اولین سال زندگی انتظار داشت. با این حال ، در برخی موارد ، میزان لگن یا دیسپلازی مفصل ران و در نتیجه خطر التهاب دائمی مفصل ران در کودک بیشتر است یا خیلی دیر تشخیص داده شد. در این حالت باید احتمال جراحی در نظر گرفته شود.
روش های مختلفی برای درمان این بدخیمی با جراحی وجود دارد. اگر کاهش دستی امکان پذیر نباشد ، یک جفت حاد لگن در نوزاد نیاز به جراحی دارد. این ممکن است در مواردی اتفاق بیفتد که مثلاً موانعی مانند تکه تکه شدن استخوان یا تاندون ها در فضای مفصل از لغزش لگن به عقب جلوگیری می کند.
این کاهش باز با استفاده از جراحی به ندرت نیاز به استفاده است. یک درمان طولانی مدت برای التهاب مفصل ران در نوزادان با جراحی شامل تغییر شکل آن است استخوان ها در مفصل ران درگیر می شود به گونه ای که "سقف" کافی از قسمت ران ران توسط استابولوم وجود داشته باشد. روش های انجام این کار استئوتومی واروس بین انتروکانتریک ، استئوتومی طبق Salter یا استئوتومی سه گانه طبق Tönnis است که در بیماران مسن استفاده می شود. در اصل ، همه روش ها مشترک هستند که با قرار دادن یا برداشتن تکه های استخوان در مفصل ران بالای مفصل ، سقف مفصل صاف می شود و بنابراین بهتر سر استخوان ران را در آغوش می گیرد. این امر ثبات بهتری ایجاد می کند و سر استخوان ران دیگر از مفصل خارج نمی شود.
