A لیپوم یک تومور خوش خیم است که از منشا گرفته است بافت چربی سلولها (سلولهای چربی). چنین تومور چربی خوش خیم یکی از شایع ترین تومورها در انسان است ، حدود 2 درصد از کل افراد مبتلا به آ لیپوم. لیپوماها بیشتر در ناحیه قارچ واقع شده اند سر (لیپوم روی سر) و گردن، در پشت (لیپوم در پشت) و روی شانه ها (لیپومای روی شانه ها).
سایر قسمت های بدن مانند کف پا کمتر تحت تأثیر قرار می گیرند ، اما در اصل لیپوماتیک می تواند در هرجایی که وجود داشته باشد بافت چربی. بین لیپوماهای سطحی و عمیق تمایز قایل می شود ، قسمت عمده آن لیپوماهای سطحی است. لیپوماتیک معمولاً فقط از سن 50 سالگی اتفاق می افتد ، اما افراد جوان نیز می توانند به این بیماری مبتلا شوند.
زنان و مردان اغلب به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند. لیپوماتیک معمولاً بسیار آهسته رشد می کند و می توان آنرا از اندازه مشخص به بعد زیر پوست کاملاً مشخص کرد. اندازه لیپومای زیر کف پا می تواند بسیار متفاوت باشد. با این حال ، در بیشتر موارد ، لیپومای زیر کف پا در حال حاضر کشف می شود که اندازه آن فقط چند میلی متر باشد ، زیرا احساس ناخوشایند یا ناراحتی دیگر ناشی از لیپومای زیر کف پا به سرعت احساس می شود. علاوه بر لیپوماها ، به اصطلاح گره های پیزو نیز وجود دارد
نشانه ها
لیپومای کف پا معمولاً قابل لمس یا حتی بصورت تورم در زیر پوست قابل مشاهده است. تومور خوش خیم معمولاً احساس نرمی یا پاراللاستیک می کند و معمولاً مستقیماً در زیر پوست قرار دارد. خوش خیم بودن لیپوما را می توان با این واقعیت تشخیص داد که می تواند بدون درد به صورت یک گره در زیر پوست حرکت کند.
به عنوان یک قاعده ، لیپوماتیک هیچ ناراحتی ایجاد نمی کند زیرا یک تومور خوش خیم است. بنابراین ، معمولاً فقط زمانی کشف می شود که به اندازه مشخصی رسیده باشد. با این حال ، لیپوماتیک می تواند ساختارهای دیگر را تحت فشار قرار دهد و بنابراین علائم ایجاد می کند.
به عنوان مثال ، اگر لیپوما در کف پا نزدیک باشد تاندون ها یا دستگاه های عصبی ، می تواند ایجاد کند درد یا بی حسی در زیر کف پا ، لیپوما می تواند هنگام راه رفتن نیز ناراحتی ایجاد کند ، زیرا اندازه آن به معنی فشار دادن آن است تاندون ها یا عضلات در مجاورت آن ، باعث ایجاد احساس ناآشنایی و احتمالاً مرتبط با آن می شود درد. اگر لیپومای زیر کف پا برای مدت طولانی ادامه داشته باشد ، می تواند منجر به بد قرار گرفتن پا یا زانو شود ، زیرا پا مثلاً بیشتر به یک طرف خم شده است.
