لوسمی میلوئیدی حاد: درمان دارویی

اهداف درمانی

  • تخریب اکثر سلولهای لوسمی
  • دستیابی به بهبودی (از بین رفتن علائم بیماری ؛ درصد سرطان خون سلولهای <5٪ ، بازگشت به خونسازی طبیعی) ، احتمالاً بهبودی نسبی یا بهبودی کامل (در خون و مغز استخوان دیگر قابل تشخیص نیستند سرطان خون سلول ها).

توصیه های درمانی

اگر عوارض جدی از قبل در تشخیص وجود داشته باشد ، مهم است که فوراً درمان را شروع کنید:

  • پلی شیمی درمانی ، در چند مورد توسط پرتو درمانی (رادیاتور CNS) از سر [کل مدت درمان: تقریباً تا 1.5 سال]:
    • القاء درمان، متشکل از یک مرحله مقدماتی طراحی شده برای شروع درمان (مرحله القایی I) (فقط در بیمارانی که در زمان تشخیص ، یک لکوسیت اولیه دارند) خون سلول) تعداد> 50. 000 در هر میکرولیتر خون یا اندامهای آن به دلیل آلودگی به سلولهای لوسمی به شدت بزرگ شده اند) ؛ این مرحله مقدماتی (درمان با دو دارو) با درمان القایی واقعی دنبال می شود (مرحله القایی II ؛ مدت زمان درمان: 2 ماه ، متشکل از دو بلوک درمانی شامل وقفه های بهبودی بین چند هفته) این مرحله برای دستیابی به بهبودی است
    • درمان تلفیقی یا تشدید کننده (سه بلوک درمانی ، هر شش تا هشت روز ، که با وقفه های درمانی حدود سه تا چهار هفته در هم آمیخته است) برای از بین بردن سلول های سرطان خون بیشتر و حفظ بهبودی.
    • نگهداری یا درمان مداوم (مدت زمان درمان: حدود 1 سال) برای جلوگیری از عود بیماری (عود بیماری) است. شیمی درمانی خفیف را تشکیل می دهد
    • CNS درمان (داخل قلبی) شیمی درمانی) ، در صورت لزوم ، همچنین پرتو درمانی (radiatio) از سر: CNS radiatio (بستگی به سن 15-24 Gy / کودکان 15-18 Gy) اگر شواهدی از درگیری CNS وجود دارد (مرکزی سیستم عصبی).
  • شدت و مدت زمان درمان و پیش آگهی آن به موارد زیر بستگی دارد: زیر نوع AML ، میزان شیوع سرطان خون سلول ها و پاسخ به درمان
  • آلوژنیک پیوند سلول های بنیادی (از خانواده همسان HLA یا اهدا کننده غیر مرتبط) در بیماران ، در صورت لزوم.
      • چه کسی دچار عود می شود (عود بیماری).
      • به عنوان درمان پس از بهبودی در بیماران با کاریوتیپ متوسط ​​و نامطلوب.
  • همچنین به بخش «ادامه درمان» مراجعه کنید.

مواد فعال (نشانه اصلی)

عوامل سیتواستاتیک

از عوامل زیر در استفاده می شود شیمی درمانی برای AML.

  • مرحله القایی I (مرحله مقدماتی): به عنوان مثال ، 6-تیوگوآنین (6-TG) و سیتارابین (ARA-C)
  • مرحله دوم القایی ؛ سیتوزین آرابینوزید (همچنین سیتارابین؛ ARA-C) ، آنتراسایکلین ها مانند ایداروبیسین (IDR) یا لیپوزومی داونوروبیسین (L-DNR) ، و اتوپوزید (VP-16) و میتوکسانترون.
  • درمان تحکیم و تشدید: سیتارابین (Ara-C ؛ دوز طبیعی تا زیاد) ، میتوکسانترون (MITOX) ، 2-کلرو-2-دئوکسیادنوزین ، اتوپوزید (VP-16) و ایداروبیسین (IDR)
  • CNS درمانی: سیتارابین (ARA-C) به تنهایی یا ترکیبی از سیتارابین ، پردنیزون (PRED) ، و متوترکسات (MTX) [درمان سه گانه].
  • هیچ اطلاعاتی در مورد دوز در اینجا ارائه نمی شود زیرا تغییرات در رژیم های مربوطه معمولاً با آنهاست شیمی درمانی.

بیماران مسن که نمی توانند شیمی درمانی فشرده را تحمل کنند ، مهار کننده های DNA متیل ترانسفراز را دریافت می کنند دسیتابین و آزازیتیدین در عوض. آنزیم SAMHD1 فرم فعال شده را تبدیل می کند دسیتابین به فرم والد غیرفعال خود برگردید. تعیین مقدار SAMHD1 در سلولهای AML می تواند میزان حساسیت آنها را پیش بینی کند دسیتابین. توجه داشته باشید: آزازیتیدین تحت تأثیر SAMHD1 نیست. بیماران مسن ضعیف شده توسط درمان ترکیبی زیر نیز کمک می کنند: دسیتابین و ویتامین A دارو ترتینوئین. یادداشت های بیشتر

  • رژیم های درمانی جدید شامل.
  • در حال حاضر ، یک مطالعه بین المللی (آزمایش فاز III چند مرکزی) در حال بررسی لوسمی پرومیلوسیتیک حاد (APL) (زیر نوع نادر AML) است که تا چه حد آرسنیک (تری اکسید آرسنیک ، ATO) در ترکیب با a ویتامین A مشتق شده (اسید تمام ترانس رتینوئیک ، ATRA ؛ این باعث تمایز سلولهای تومور نابالغ به بالغ می شود خون سلولها) می توانند جایگزین شیمی درمانی شوند. یک مطالعه اولیه در این مورد در سرطان خون پرومیلوسیتیک بسیار موفق بود. استاندارد مراقبت تا به امروز ARTA به علاوه شیمی درمانی است.
  • میدوستورین علاوه بر درمان استاندارد ، بقای کلی بیماران AML با جهش FLT3 را طولانی کرده است ژن از 25.6 تا 74.7 ماهگی.
  • ژیلتریتینیب (مهار کننده انتخابی FLT3 ؛ مقدار مصرف: 120 میلی گرم در روز): برای مونوتراپی عود یا مقاوم به درمان لوسمی میلوئید حاد (AML) با جهش FLT3 ؛ در مقایسه مونوتراپی در مقابل شیمی درمانی های مختلف نجات در بیماران بزرگسال ، بقای کلی تقریباً یک چهارم بهبود یافته است (متوسط ​​سیستم عامل: 9.3 ماه در مقابل 5.6 ماه). میزان بقای یک ساله 37.1 درصد در مقابل 16.7 درصد بود که بیش از دو برابر بیشتر بود.
  • ونتوکلاکس: بازدارنده خوراکی BCL-2 برای بازگرداندن فرایندهای آپوپتوز طبیعی (مرگ سلولی برنامه ریزی شده) در سلولهای CLL تغییر یافته - سایپرز ، باشگاه دانش این امر با بیان بیش از حد BCL-2 جلوگیری می کند.ونتوکلاکس همراه با آزازیتیدین پاسخ درمانی و بقای کلی به طور قابل توجهی بهبود یافته است: متوسط ​​امید به زندگی 14.7 ماه در مقابل گروه شاهد در 9.7 ماه و فراوانی پاسخ درمانی از 28 به 66 درصد.

عوامل دیگر

  • درمان آندروژن با استروئید آنابولیک دوز کم نورتندرولون (10 یا 20 میلی گرم در روز) به عنوان درمان نگهدارنده طول عمر را به پیشرفت بیماری و بقای کلی در بیماران مسن با AML افزایش می دهد:
    • با بهبودی کامل در پنج سال: گروه مبتلا به آندروژن درمانی هنوز 31.2٪ زنده مانده بودند (95٪ فاصله اطمینان: 22.8- 40.0٪ فاصله اطمینان). گروه مقایسه بدون درمان فقط 16.2
    • زنده ماندن بدون رویداد در پنج سال: گروهی که تحت درمان با آندروژن هستند به طور قابل توجهی بالاتر (21.5 vers در مقابل 12.9).
    • بقای کلی: تفاوت معنی داری بین هر دو گروه (26.3٪ در مقابل 17.2٪).