سرطان پروستات: درمان دارویی

هدف درمانی

برای جلوگیری از شیوع بیشتر سرطان و در نتیجه طولانی شدن بقا.

توصیه های درمانی

توصیه های زیر براساس دستورالعمل فعلی S3 است (زیر را ببینید - "مقدمه") مگر اینکه خلاف این موارد ذکر شده باشد:

  • مقدم بر پروستاتکتومی رادیکال (برداشتن جراحی از پروستات با کپسول ، قسمتهای انتهایی عروق و وزیکولهای منی) ، neoadjuvant (درمانی که قبل از جراحی تومور اتفاق می افتد) هورمون شکمی درمان (همچنین به عنوان ADT = درمان محرومیت از آندروژن شناخته می شود ؛ هورمون درمانی که هورمون جنسی مرد را نگه می دارد تستوسترون) نباید برای مرحله محلی سازی بالینی انجام شود.
  • پس از پروستاتکتومی رادیکال، بیماران مبتلا به پیشرفت محلی پروستات سرطان بدون لنف گره متاستازها (PSA در محدوده صفر) نباید مکمل هورمونی کمکی ("مکمل / حمایتی") دریافت کند درمان (HAT ؛ مترادف: فرسایش هورمون ؛ انگلیسی درمانی با محرومیت از آندروژن ، ADT ؛ هورمون درمانی که هورمون جنسی مرد را نگه می دارد تستوسترون) انجام شود.
  • بیماران مبتلا به پیشرفت محلی پروستات سرطان که انتخاب می کنند پرتو درمانی باید هورمون شکمی دریافت کند درمان علاوه بر از راه پوست پرتو درمانی. مدت زمان کل HAT باید دو تا سه سال باشد. از این تعداد ، تا شش ماه ممکن است نئوادوانتی باشد. اطلاع:
    • تومورهای دارای نمایه کم خطر (PSA <10 ng / mL ، نمره جمع Gleason <7 و cT1c-cT2a): HAT جدید و کمکی با رادیوتراپی قطعی هیچ مزیتی برای هیچ نقطه انتکولوژیک به همراه نمی آورد
    • تومورهایی با مشخصات خطر متوسط ​​(PSA> 10 و <20 ng / ml و / یا نمره مجموع گلیسون = 7 و / یا cT2b): HAT برای یک دوره شش ماهه همراه با پرتو درمانی شامل کل مقدار از 72 Gy استاندارد در نظر گرفته می شود.
    • تومورهایی با مشخصات خطرناک (PSA> 20 ng / ml یا نمره مجموع گلیسون 8 ≥ و / یا ≥ cT3): مطالعاتی که در آنها [HAT به ترتیب 18 ، 24- و 36 ماه طول کشید ، نتایج قابل مقایسه ای بدست آورد
  • بیماران مبتلا به پروستات متاستاتیک علامت دار سرطان باید محرومیت از آندروژن توصیه شود. اگر کمبود آندروژن نشان داده شود ، باید با دارو یا جراحی انجام شود.
  • در متاستاتیک سرطان پروستات، استفاده اولیه از معمولی شیمی درمانی می تواند به طور قابل توجهی نتایج را در مقایسه با یک گروه رویکرد مرسوم بهبود بخشد (محرومیت / سرکوب آندروژن معمولی از تستوسترون، که در آن شیمی درمانی تا زمان پیشرفت تومور شروع نشده است): طولانی شدن میانگین زمان زنده ماندن بیماران از 44.0 به 57.6 ماه. در بیماران با گسترده متاستازها (تومورهای دختر) ، میانگین زمان زنده ماندن از 32.2 به 49.2 ماه افزایش یافته است. بقای بدون پیشرفت از 19.8 به 32.7 ماه افزایش یافت
  • اگر عود PSA بعد از آن اتفاق افتاده باشد پروستاتکتومی رادیکال (برداشتن پروستات با استفاده از کپسول ، قسمتهای انتهایی مجاری دفع و وزیکولهای منی) یا رادیوتراپی (پرتودرمانی) ، تاخیر در شروع درمان تا زمان بروز علائم ، مدت بقا را کوتاه نمی کند. عود PSA یا عود بیوشیمیایی زمانی اتفاق می افتد که سطح PSA بسیار پایین پس از جراحی به بالاتر از 0.2 نانوگرم در میلی لیتر برسد و این روند با اندازه گیری های بیشتر ادامه یابد. تمایل به تأخیر در درمان برای حدود دو سال یا صبر کردن تا افزایش شدید سطح PSA یا ظهور اولین علائم وجود دارد.
  • درمان حساس به هورمون متاستاتیک سرطان پروستات (mHSPC): هورمون ترکیبی شیمی درمانی (خط اول درمانی) ؛ به طور کلی بیماران شرط (ECOG 0-1) با متاستاز (M1) ، حساس به هورمون سرطان پروستات باید شیمی درمانی با توصیه شود دوتکسل علاوه بر محرومیت از آندروژن (دارو یا جراحی).
  • درمان مستقل از آندروژن یا مقاوم در برابر اختلال سرطان پروستات: بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم در برابر اختر باید آموزش ببینند: درمانی حاصل نمی شود.
  • بیماران مبتلا به بیماری پیشرونده مقاوم در برابر اختلال ، بدون علامت یا علامت کم بدون داشتن شواهدی از تصویربرداری متاستازها باید ضمن حفظ محرومیت از آندروژن ، یک رویکرد انتظار و دیدن ارائه شود.
  • به بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک ، مقاوم در برابر اختلال ، بدون علامت یا علائم خفیف و پیشرونده تحت محرومیت از آندروژن ، ممکن است با آموزش در مورد مزایا و عوارض جانبی ، تغییر در درمان ارائه شود.
  • اگر یک بیمار مبتلا به بیماری متاستاتیک ، مقاوم در برابر اختلال ، بدون علامت یا کم علائم و پیشرونده تصمیم گرفته است که از رویکرد انتظار و دیدن و تغییر روش درمانی خودداری کند ، یکی از گزینه های زیر باید ارائه شود:
    • شیمی درمانی با دوتاکسل
    • آبیراترون
    • Sipuleucel-T (ایمنی درمانی)
  • خط اول درمان بیماران علامتی: بیماران مبتلا به متاستاتیک ، مقاوم در برابر اختگی ، بیماری پیشرونده علامتی و خوب عمومی شرط.
  • درمان خط دوم (هیچ تمایزی بین بیماران علامتی و بدون علامت وجود ندارد): به بیماران مبتلا به بیماری مقاوم در برابر اختلال ، پیشرونده و وضعیت عمومی خوب پس از شیمی درمانی با دوکتاکسل ، باید در ترکیب با درمان علامتی و حمایتی (کمکی) یکی از گزینه های درمانی زیر ارائه شود. در صورت نیاز:
    • آبیراترون
    • آنزالوتامید
    • کابازیتاکسل (داروی سیتوستاتیک از گروه تاکسان).
    • رادیونوکلاید درمانی با رادیوم -223 برای متاستاز استخوانی توجه: طبق موسسه کیفیت و کارایی در سلامتی مراقبت (IQWiG) ، فواید درمان اثبات نشده است (مطالعه اساسی سال 2014 منسوخ شده است).
    • ترکیب با بیسفسفونات ها or دونوزوماب برای متاستاز استخوانی.
  • درمان متاستازهای استخوانی: درمان متاستازهای استخوانی بخشی از مفهوم کلی آنکولوژیک است: علاوه بر این باید به بیماران مبتلا به متاستاز استخوانی یک یا چند گزینه درمانی زیر ارائه شود:
    • درد درمانی دارویی
    • تابش محلی
    • مداخله جراحی (معمولاً در ترکیب با اشعه).
    • بیس فسفونات یا دنوزوماب (آنتی بادی مونوکلونال).
    • رادیونوکلئید درمانی
  • برای جلوگیری از استئونکروز فک باید قبل از تجویز بیس فسفونات یا دنوزوماب باشد:
    • معاینه دندانپزشکی و هرگونه توان بخشی دندانپزشکی و همچنین.
    • دستورالعمل و انگیزه بیمار نسبت به حد متوسط بهداشت دهان اتفاق افتادن.
    • توجه: در آزمایشات بالینی در بیماران مبتلا به سرطانهای پیشرفته ، افزایش شیوع بدخیمی های جدید جدید با دونوزوماب در مقایسه با زولدرونیک اسید.
  • همچنین به بخش «سایر روشهای درمانی» مراجعه کنید.

یادداشتهای بعدی

هورمون درمانی (هورمون تراپی درمانی).

موارد مصرف

  • کارسینومای محلی پیشرفته پروستات که بیمار در آن رادیوتراپی را انتخاب کرده است.
  • تومور متاستاتیک
  • تومور غیر قابل جراحی
  • درمان کمکی بعد از پروستاتکتومی رادیکال.

یادداشتهای بعدی

  • محرومیت از آندروژن (ADT) منجر به افزایش خطر مرگ و میر قلبی در بیماران مبتلا می شود قلب نارسایی یا وضعیت انفارکتوس میوکارد (7٪ از مردانی که ADT دریافت کرده اند در طی 5 سال در مقابل مرگ قلبی در مقابل 2.01٪ از مردان بدون ADT فوت کرده اند)
  • هورمون تراپی درمانی (درمان آگونیست GnRH در این مورد) در مقابل درمان محرومیت از هورمون با استفاده از اورکیکتومی دو طرفه (برداشتن بیضه): در مقایسه خطرات قلبی عروقی در مردان با دارو یا درمان جراحی هیچ تفاوتی ندارد (نسبت خطر [HR]: 1.02 ؛ اطمینان 95٪ فاصله بین 0.96 و 1.09)
  • هورمون درمانی نئوادجوانت (NHT) برای کاهش تومور توده قبل از پروستاتکتومی رادیکال احتمالاً برای کارسینومای کم خطر نشان داده نشده است. پس از NHT ، حمله به سیستم لنفاوی به طور قابل توجهی بیشتر در نمونه های بافت RP نسبت به NHT (64.3 v در مقابل 26.3) مشاهده شد. بنابراین می توان وقوع سریعتر عود بیوشیمیایی و بقای کوتاه را توضیح داد. بنابراین NHT از طریق تنظیم مجدد لنفاوی ، پیشرفت سرطان را افزایش می دهد.
  • با رسیدن به محدودیت های درمان محرومیت از آندروژن (دو برابر شدن PSA در کمتر از ده ماه) ، مهار کننده های خوراکی گیرنده های آندروژن آنزالوتامید و آپالوتامید هنوز هم می تواند بیش از دو سال از بیماران در برابر متاستازهای دردناک محافظت کند.
  • موسسه کیفیت و کارایی در سلامتی مراقبت (IQWiG) مزیت اضافی قابل توجهی را به خود اختصاص داد آپالوتامید با توجه به پیشرفت علامتی. این به عنوان "وقایع مربوط به اسکلت (به عنوان مثال ، شکستگی های پاتولوژیک / شکستگی استخوان) ، درد پیشرفت (افزایش درد) یا بدتر شدن علائم مرتبط با بیماری ، یا ظهور علائم بالینی قابل توجه به دلیل پیشرفت تومور موضعی (پیشرفت بیماری تومور در محل منشا تومور) ".
  • مسدود کننده گیرنده های آندروژن آپالوتامید، قبلاً در بیماران مبتلا به متاستاتیک استفاده می شد سرطان پروستات فقط پس از شکست در محرومیت از آندروژن ، بهبود بقای کلی 2 ساله (گروه آپالوتامید با 82.4 XNUMX). دارونما گروه 73.5٪) و زنده ماندن بدون پیشرفت رادیوگرافی (بعد از 2 سال: گروه آپالوتامید 68.2٪ ، دارونما گروه 47.5٪) به طور قابل توجهی طولانی تر از دارونما به علاوه ADT. از آن زمان برای نشان داده شده است آنزالوتامید همچنین….
  • مسدود کننده گیرنده های آندروژنی دارالوتامید باعث زنده ماندن بدون متاستاز در بیماران با مقاومت در برابر اختگی غیر متاستاز می شود سرطان پروستات در مقایسه با دارونما.
  • اولاپاریب، از سری به اصطلاح PARP (poly-ADP-ریبوز مهارکننده های پلیمراز) می توانند به طور موقت رشد تومور را در سرطان پروستات مردان متوقف کنند: زمان زنده ماندن از 15.11 ماه با درمان استاندارد به 18.5 ماه در اولاپاریب گروه (نسبت خطر 0.64 ؛ 0.43 به 0.97). به عنوان مثال پیش نیاز یک اثر ، عدم پاسخ "پاسخ آسیب DNA" به دلیل جهش های BRCA1 / 2 است.

عوامل شیمی درمانی

هیچ دوزی در زیر داده نمی شود ، زیرا تغییرات مداوم در زمینه عوامل شیمی درمانی وجود دارد.

  • در درمان ثانویه (موفقیت متوسط) استفاده می شود.
  • معمولاً استفاده می شود دوتکسل → پاکلیتاکسل → استراموستین فسفات → میتوکسانترون