ضد آریتمیک گروهی از داروها است که برای درمان آریتمی قلبی استفاده می شود. بین ضربان قلب خیلی کند و ضربان خیلی سریع تمایز قائل می شود. ضربان قلب بیش از حد کند وقتی است که قلب در حالت استراحت کمتر از 60 ضربان در دقیقه (آریتمی برادی کاردیک).
اگر قلب در حالت استراحت سریعتر از 100 بار در دقیقه می زند ، به این حالت آریتمی تاکی کاردی گفته می شود. ضرب و شتم نامنظم قلب همچنین باید متمایز شود. تعداد ضربان قلب می تواند خیلی کند ، خیلی سریع یا طبیعی باشد.
همچنین مهم است که بدانیم آیا این اختلال در منطقه دهلیزی (فوق بطنی) یا بطنی قرار دارد و آیا انتقال از دهلیز به بطن مختل شده است (به عنوان مثال بلوک AV) عمل قلب یک رویداد الکترومکانیکی است که در آن جریان یونها وجود دارد سدیم, کلسیم و پتاسیم، و همچنین تعامل سلولهای میوکارد و سلولهایی که سیگنال الکتریکی را تشکیل می دهند (گره سینوسی) و انتقال آن (گره AVو غیره) مهم هستند.
لازم به ذکر است که داروهای ضد آریتمی (داروهای ضد آریتمی قلبی) به نوبه خود قادر به ایجاد آریتمی قلبی هستند. آنها proarrhythmogenic هستند. در درمان حاد دیس ریتمی قلب ، دو گروه دارو موجود است که بر روی خودکار عمل می کنند سیستم عصبی. این سیستم عصبی متشکل از یک بخش دلسوز (sympathicus) است که در میان بسیاری از کارهای دیگر وظیفه افزایش تعداد ضربان قلب، و یک بخش پاراسمپاتیک (parasympathicus) ، که ضربان قلب را کند می کند.
اگر ضربان قلب خیلی آهسته باشد ، می توان جز paras پاراسمپاتیک را کند کرد (پاراسمپاتولیتیک ها) یا می توان جز sy سمپاتیک را تقویت کرد (سمپاتومیمتیک). پاراسمپاتولیتیک ها به عنوان مثال شامل مواد آتروپین یا ایپراتروپیوم هستند. نمونه هایی از داروهای سمپاتومیمتیک هستند آدرنالین یا اورسیپرنالین.
به عنوان یک درمان طولانی مدت ، راهنما داروی انتخابی است طبق گفته وان ویلیامز ، این گروه از داروهای ضد آریتمی به کلاس های I - IV تقسیم می شوند. این دسته از آنتی ریتمیک ها (داروهای ضد آریتمی قلبی) موادی هستند که انسداد می کنند سدیم کانال ها (مسدود کننده های کانال سدیم) در غشای سلولی سلولهای قلب
مسیر عبور از غشا through از طریق کانال به داخل سلول سپس برای آن مسدود می شود سدیم یون مواد فقط در صورت باز بودن کانال یا فقط غیرفعال بودن مسیر مسدود می شوند (از وابستگی استفاده کنید). غشای سلولی تثبیت می شود
توانایی تحریک سیگنال های الکتریکی کاهش یافته و ضربان قلب کند می شود. به دلیل محاصره ، زمان بازیابی این کانالهای سدیم نیز افزایش می یابد. در نتیجه ، احتمال ضربان قلب زودرس و در نتیجه نامنظم کاهش می یابد.
کلاس - I - داروهای ضد آریتمی با توجه به زمان بازیابی کانال سدیم به سه زیر کلاس تقسیم می شوند: از کلاس - I - ضد آریتمی ، مواد Ajmalin (کلاس IA) ، لیدوکائین (کلاس IB) و پروپافنون (کلاس IC) بیشترین استفاده را دارند. آنها عمدتا برای استفاده می شود آریتمی قلبی تأثیر بر بطن ها (بطنی) تاکی کاردی) موارد منع مصرف ، نارسایی قلبی است ، سه ماه اول پس از سکته و بلوک AV (شکلی از آریتمی قلبی که در آن انتقال تحریک از دهلیز به بطن مختل می شود).
- L - Class - IA - ضد آریتمی نوع کوینیدین: آنها مانع از هجوم سریع سدیم می شوند و بیشتر به دلیل عوارض جانبی و فعل و انفعالات ، گزینه دوم هستند.
- L کلاس - IB - لیدوکائینضد آریتمی نوع: آنها بسیار مورد استفاده قرار می گیرند و کانال سدیم را در حالت غیرفعال فقط در ضربان قلب بالا مسدود می کنند. با ضربان قلب کندتر ، این ماده از کانال پخش می شود و بی اثر می شود.
- L-Class - IC - ضد آریتمی: به آهستگی مسدود می شوند ، مدت زمان بهبودی کانالهای سدیم را فراهم می کنند و به آن وابسته نیستند.
تمام مقالات این مجموعه:
