ضد ریتمیک کلاس II: بتا بلاکرها
اهداف اصلی این دسته از داروهای ضد آریتمی گیرنده های بتا سیستم تحریکی و هدایتی ، عمدتا گره های سینوسی و گره های AV هستند. گره سینوسی در ناحیه دهلیزها واقع شده و محلی است که فعالیت الکتریکی در آنها وجود دارد قلب به طور معمول اتفاق می افتد سپس سیگنال به گره AV.
این به عنوان نوعی فیلتر عمل می کند و انتقال منظم تحریک به قلب اتاقها مسدود کننده های بتا تحریک پذیری را مهار می کنند گره سینوسی و عملکرد فیلتر کردن را تقویت کنید گره AV.هر چه سریعتر قلب ضرب و شتم ، محاصره بتا برجسته تر است. آنها به طور کلی به خوبی تحمل می شوند و به ویژه برای ضربان های قلب بیش از حد سریع ناشی از دهلیز (سینوس) مناسب هستند تاکی کاردی، تاکی کاردی فوق بطنی) و همچنین برای ضربان های قلب که خارج از ریتم اساسی ایجاد می شوند و از بطن بیرون می آیند (خارج سیستول های بطنی).
ضد آریتمی کلاس III: مسدود کننده کانال پتاسیم
این دسته از آنتی آریتمی ها (داروهایی برای آریتمی قلبی) موادی هستند که انسداد می کنند پتاسیم کانال ها پتاسیم برای کاهش فعالیت الکتریکی مهم است. وقتی اینها پتاسیم کانال ها مسدود شده اند ، یون دیگر نمی تواند به همین راحتی از سلول خارج شود.
سلولها مدت بیشتری هیجان زده می شوند (مرحله نسوز مطلق طولانی می شود) و در برابر تحریکات جدیدی که خیلی زود اتفاق می افتد بهتر محافظت می شوند مسدود كننده هاي كانال پتاسيم نسبت به آنتي ريتم هاي كلاسيك - I - كم ريتم زايي دارند. آنها برای اختلالات ریتم شدید ، مقاوم در برابر درمان استفاده می شوند.
در صورت نارسایی قلبی نیز می توان از آنها استفاده کرد. به طور فزاینده ای ، آنها نیز مورد استفاده قرار می گیرند فیبریلاسیون دهلیزی. ماده سرب در این کلاس است آمیودارون (کوردارکس).
مسدود می کند سدیم، پتاسیم و کلسیم کانال ها ، بنابراین کاهش می یابد تعداد ضربان قلب و محافظت در برابر تحریک که خیلی زود اتفاق می افتد یا با ریتم اساسی هماهنگ نیست. هنگام استفاده از آن ، زمان تا آمیودارون تجزیه می شود باید در نظر گرفته شود (نیمه عمر حذف تا 100 روز) ، زیرا ماده در بافت تجمع می یابد. بنابراین درمان با مصرف هشت تا ده روز دوز بالا (600 - 1000 میلی گرم در روز) آغاز می شود.
دوز نگهدارنده 100 - 200 میلی گرم در روز به دنبال دارد. پس از پنج روز ، دو روز استراحت باید مشاهده شود. این امر نیاز به همکاری بالایی از طرف فرد مورد نظر دارد. علاوه بر این ید اتمهای موجود در آمیودارون می تواند باعث اختلال در عملکرد تیروئید شود.
تمام مقالات این مجموعه:
