صابون ها موادی فعال در شستشو هستند که اصطلاحاً سورفاکتانت نامیده می شوند. از نظر شیمیایی ، آنها قلیایی هستند نمک از بالاتر اسیدهای چرب، ساخته شده از چربی های گیاهی یا حیوانی ، که با آنها "صابون" می شوند سدیم محلول هیدروکسید. امروزه عمدتا از آنها برای پاکسازی بدن استفاده می شود. به عنوان مواد شوینده برای پارچه ها و منسوجات ، صابون اهمیت خود را از دست داده است زیرا بقایای نامحلول ("صابون های آهک") در طی شستشو تشکیل می شود.
اولین صابون بیش از 6,500 سال پیش اختراع شد
هزاران سال است که مردم از صابون استفاده می کنند. در حدود 4,500 سال قبل از میلاد ، سومری ها فرم اولیه ای را تهیه کردند که از پتاس و روغن تهیه شده بود. برای به دست آوردن گیاه خاکستر سومری ها مخروط های صنوبر یا خرما را سوزاندند. با این حال ، آنها از اثر تصفیه چشم پوشی کردند و از این مخلوط به عنوان یک درمان استفاده کردند.
مصری ها و یونانی ها (حدود 2,700 - 2,200 سال قبل از میلاد) ممکن است از دستورالعمل های مشابهی برای تهیه صابون استفاده کرده باشند ، اگرچه این مردم آلمان و گال بودند که برای اولین بار صابون را به عنوان "لوازم آرایشی تزئینی" کشف کردند. آنها از صابون تهیه شده از بز ، گاو یا پیه گوزن به عنوان ماده سفید کننده برای آن استفاده کردند مو یا موهایشان را با نوعی صابون ترش کرده اند ؛ آداب و رسومی که به راحتی توسط رومیان پذیرفته شد.
صابون های لوکس و حمام
رومی ها علی رغم فرهنگ بسیار پیشرفته استحمام خود ، تا قرن 2 میلادی از صابون برای پاکسازی بدن استفاده نمی کردند. در توسعه بیشتر هنر جوشاندن صابون ، اعراب در قرن 7 نشان دادند که بسیار مبتکر هستند: آنها روغن و روغن را جوشاندند با هم برای اولین بار با استفاده از آهک سوخته ، به این ترتیب صابون های محکم به دست می آورید ، که از نظر قوام قابل مقایسه با امروز هستند.
این دانش به سرعت در سراسر اروپا گسترش یافت. صابون های لوکس و عطرآگین بیشتر در اختیار اشراف ثروتمند بود. به تدریج ، فرهنگ حمام با حمامهای عمومی که برای طبقه متوسط و جمعیت فقیر نیز قابل دسترسی بود ، شکل گرفت.
از فرهنگ استحمام گرفته تا پارچه خشک
با این حال ، این فرهنگ غسل در قرن 14 به طور ناگهانی به پایان رسید طاعون و سیفلیس. 25٪ از جمعیت اروپا قربانی بزرگ شدند طاعون اپیدمی سالهای 1347 تا 1351. در قرون وسطی ، مردم از این امر محتاط بودند آب و صابون به دلیل این باور اشتباه که بیماری ها از وهله اول از طریق صابون وارد بدن می شوند. این امر برای مردم کاملاً برعکس بود ، به عنوان اپیدمی هایی مانند طاعون و وبا همچنان گسترش یافت.
بنابراین ، در قرون 16 و 17 ، پارچه های خشک شیک - بدون صابون و آب اصلا ، اما با پارچه ، عطر و پودر. در محافل اشرافی ، مردم کاملاً به این نوع بهداشت شخصی اعتماد می کردند ، به همین دلیل است میکروب ها، شپش و کک ها قادر به گسترش بدون مانع بودند.
