خطرات
به طور کلی ، خطر عوارض با روش نادرست هنگام خاراندن یا پرستاری به طور قابل توجهی افزایش می یابد. زبان توسط بسیاری از رشته های عصبی مختلف عبور می کند. این شامل اعصاب که در خدمت حرکت عضلات است زبان؛ اینها از عصب دوازدهم جمجمه ای ، "عصب هایپوگلوسال" ناشی می شوند.
علاوه بر این ، حساس وجود دارد اعصاب که سیگنالهایی از لمس ، گرما و درد احساس اینها متعلق به پنجمین "عصب سه قلو”و عصب جمجمه نهم” glosopharyngeal عصب ”. نوع سوم عصب قسمت حسی است زبان، که مسئول احساس طعماینها قسمت های عصب جمجمه هفتم هستند "عصب صورت"، عصب جمجمه نهم" عصب گلوسفارنکس "و عصب جمجمه دهم"عصب واگ".
اگر در هنگام سوراخ شدن زبان یکی از این تارهای عصبی آسیب ببیند ، علائم خاص نارسایی رخ می دهد. این می تواند منجر به فلج عضله در بخشی از زبان ، بی حسی یا اختلال شود طعم. در حالت دوم ، می توان قدرت یک طعم مانند شیرین را کاهش داد ، یا در بدترین حالت حتی به طور کامل از بین برد.
اما باید گفت که آسیب عصبی به طور کلی نادر است. با درگیر کردن سوراخ کننده باتجربه و نیش زدن در وسط زبان ، خطر به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. یک عارضه دیگر با نیش می تواند آسیب دیدگی یک باشد خون کشتی.
اینها بسیار خوب در دسترس هستند خون زبان. این شامل پایه است شریان از زبان (Arteria profunda linguae) و شریان زیر زبانی (Arteria sublingualis) که ورودی خود را از شریان زبانی (Arteria linguae) می گیرند. دومی شاخه ای از خارج است شریان کاروتید.
بیشترین میزان خروج از طریق "Vena linguae" صورت می گیرد. صدمات لثه و ترشح بزاق بیش از حد نیز به طور مکرر مشاهده می شود. با این حال ، این پدیده ها (علائم) معمولاً در طی - یا حداکثر با پایان روند بهبودی فروکش می کنند.
از آنجا که سوراخ کردن نشان دهنده یک بدن خارجی است ، که پوشنده حداقل در آغاز به آن عادت نکرده است ، می تواند منجر به اختلالات گفتاری، مثلاً لیس زدن. خیلی اوقات این یک مشکل طولانی مدت نیست. برخی از پوشندگان سوراخ کننده تمایل دارند با توپ سوراخ کننده بازی کنند.
آنها آن را با دندانهای جلویی خود نگه داشته و یا می مکند. در نتیجه می تواند باعث جابجایی دندان شود. اگر توپ از فلز ساخته شده باشد ، این می تواند منجر به آسیب به آن شود مینای دندان، زیرا توپ از مینای دندان سخت تر است.
نتیجه می تواند حساسیت به گرما یا سرما و یکنواخت باشد کرم خوردگی دندان. با استفاده از یک گلوله پلاستیکی ، که نرمتر از توپ است ، می توان خطر این را به طور قابل توجهی کاهش داد مینای دندان. پین نیز باید دارای طول مناسب باشد.
اگر خیلی طولانی باشد ، دندان ها نیز آسیب می بینند. اگر خیلی کوتاه باشد ، خطر رشد توپ به زبان وجود دارد. بسیاری از دندانپزشکان به توصیه نمی کنند سوراخ کردن زبان، زیرا دندان ها را به خطر می اندازد و لثه.
علاوه بر این، پنچر شدن احتمال عفونت را بشدت افزایش می دهد. اگر فرد حامل سوراخ کننده است باید به معاینات منظم دندانپزشکی مراجعه کند ، تا دندانپزشک بتواند سوراخ کردن زبان در اولین نشانه های آسیب دندان و / یا لثه. علاوه بر این جز component لوازم آرایشی و بهداشتی سوراخ کردن زبان اکنون نیز برای اهداف پزشکی استفاده می شود.
محققان از ایالات متحده آمریکا سوراخکاری را ایجاد کرده اند که با استفاده از آن پاراپلژیک ها می توانند صندلی چرخدار برقی را کنترل کنند. علاوه بر این خطر آلرژی در برابر فلز سوراخ کردن وجود دارد. بدین ترتیب بدن تولید می کند آنتی بادی در برابر ماده محرک و شروع فرآیند التهاب در اطراف سوراخ کردن.
در این حالت سوراخ کردن باید فوراً برداشته شود. با این وجود تیتانیوم فلزی است که آلرژی ایجاد نمی کند و از محبوبیت بالایی برخوردار است. همچنین سوراخ ساخته شده از پلاستیک قرار است این مشکل را حل کند و علاوه بر این در مقایسه با دندان و لثه.
از آنجا که هنگام سوراخ کردن زبان ، غشای مخاطی زبان و در نتیجه سد بدن در برابر محیط زیست شکسته می شود ، عوامل بیماری زا امکان نفوذ به بدن را دارند. در اینجا ، حتی - در غیر این صورت بی خطر - میکروارگانیسم ها ، مانند گیاهان فلور دهان خود ما ، خطر قابل توجهی برای عفونت دارند. سپس این می تواند گسترش یابد و بر دستگاه تنفسی, مغز و اندام های دیگر ، که تحت شرایط خاص می توانند سیر جدی داشته باشند.
شایع ترین عوامل بیماری زا هستند استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس ، یا استرپتوکوک. به عنوان مثال ، اگر دومی از طریق دهان آسیب دیده وارد جریان خون شود مخاط، آنها می توانند ایجاد کنند اندوکاردیت lenta ، التهاب مخاط داخلی قلب. در مرحله بهبودی پس از سوزش ، درد و تورم اغلب رخ می دهد ، که می تواند تأثیر زیادی در زندگی روزمره داشته باشد.
در بدترین حالت ، تورم می تواند به حدی باشد که مجاری تنفسی مسدود شود. در صورت لزوم ، تنفس مصنوعی توسط لوله گذاری - قرار دادن یک لوله به داخل تورم - یا یک برش نای - دسترسی مصنوعی به لوله تنفسی - ممکن است لازم باشد.
