تعریف
تراکئوتومی یک روش جراحی برای ایجاد راه هوایی مصنوعی است. هنگامی که امکان درج a وجود ندارد ، استفاده می شود تنفس لوله (که در پزشکی به آن لوله گفته می شود) از طریق دهان. تراکئوتومی معمولاً فقط به یک عمل جراحی جزئی نیاز دارد که در آن یک برش کوچک در زیر آن ایجاد می شود حنجره در گردن و دسترسی به نای از طریق بافت نرم حاصل می شود.
غالباً ، حتی پزشکان اصطلاحاً تراکئوتومی را با کانیوتومی اشتباه می گیرند ، که هدف مشابهی دارد ، اما برش در بالای نای ایجاد می شود. بنابراین اصطلاح کنیوتومی همان تراکئوتومی نیست. علاوه بر این ، این روش در واقع منسوخ شده است زیرا خطرات (خونریزی ، آسیب عصبی) در اینجا بیشتر است و بنابراین فقط در موارد اضطراری نادر استفاده می شود. هر دو روش باید توسط پزشکان انجام شود نه a کمک های اولیه اندازه گیری توسط افراد غیر روحانی.
نشانگر
نشانه های تراکئوتومی چند برابر است. از برش تراشه به عنوان مثال برای انسداد راه های هوایی با بلعیدن اسباب بازی های کوچک استفاده می شود ، همانطور که معمولاً در مورد کودکان اتفاق می افتد ، یا برای تورم در دهان/ ناحیه گلو ، و همچنین برای ایمن سازی مجاری تنفسی در طی عملیات برنامه ریزی شده در ناحیه دهان / گلو ، به عنوان مثال عملیات تومور. از تراکئوتومی ، در میان موارد دیگر ، برای طولانی مدت استفاده می شود تهویه. در طی این روش ، بیمار اغلب در معرض مصنوعی قرار می گیرد اغماء.
عملیات
برای ایمن سازی راه هوایی دو راه وجود دارد ، یکی از طریق تراکئوتومی و دیگری از طریق تراکئوتومی. در موارد اضطراری ثابت شده است که تراکئوتومی یک روش ساده و ایمن است. یک سوزن توخالی گرفته شده و زیر آن قرار می گیرد حنجره، بین کریکوئید غضروف و غضروف تیروئید.
سپس می توان یک سیم راهنما را وارد کرد ، در اطراف آن a تنفس لوله (لوله) تحت فشار قرار می گیرد. سپس سیم راهنما برداشته می شود. در تراکئوتومی ، یک برش در زیر تیروئید ایجاد می شود غضروف، برش پوست تا نای.
پس از آن یک لوله مناسب وارد می شود تا ساخته شود تنفس دوباره ممکن است پس از ترمیم مجاری هوایی ، معمولاً می توان لوله را بدون مشکلات اساسی خارج کرد. برش را می توان دوباره با بخیه بست.
