تابش | درمان سرطان پروستات

اشعه

رادیوتراپی برای پروستات سرطان می تواند در تمام مراحل محلی بیماری به طور معقول انجام شود. با استفاده از تکنیک های مدرن ، امروزه می توان به دوزهای پرتوی بالا در منطقه تومور دست یافت. بنابراین ، می توان همانند پروستاتکتومی ، سرعت معادل و پیش آگهی بیماری را بدست آورد. اختلال نعوظ و بی اختیاری ادرار در اینجا نیز عوارض جانبی معمولی هستند ، اما نسبت به بعد از پروستاتکتومی کمتر و کمتر بروز می کنند. علاوه بر این ، التهاب واکنشی غشای مخاطی مثانه و رکتوم می تواند رخ دهد.

هورمون درمانی (آنتی آندروژن درمانی)

ثابت شده است که پروستات احتیاج دارد هورمون برای عملکرد آن. هنگامی که این مواد خارج می شوند ، نه تنها خود غده کوچک می شود ، بلکه هر توموری که ممکن است وجود داشته باشد. برعکس ، دولت مردان هورمون (تستوسترون) منجر به الف چرخش رشد.

بنابراین هرگز نباید برای درمان اختلالات قدرت در موارد موجود تجویز شود پروستات سرطان. در موارد اثبات شده از هورمون درمانی استفاده می شود لنف گره یا دور متاستازها و بسته به پرخاشگری سلولهای تومور ، همچنین به عنوان یک مکمل قبل یا بعد از جراحی یا پرتو درمانی. روش ها: معمولاً بعد از 2 تا 3 سال اثر درمان ضد آندروژنیک کاهش می یابد.

اکنون باید با ترکیب مهار کننده های آنتی آندروژن و GnRH انسداد کامل هورمون انجام شود. اگر این امر عملی نباشد ، افزودن عوامل شیمی درمانی ممکن است در نظر گرفته شود. 60٪ بیماران در ابتدا پاسخ می دهند ، اما در طولانی مدت بهبود عینی نادر است.

باید به شدت فکر کرد که آیا سود مورد انتظار ارزش عوارض جانبی مورد انتظار را دارد یا خیر. در اینجا می توانید همه چیز را در مورد موضوع پیدا کنید: آماده سازی هورمون ها

• ارکیکتومی: برداشتن بافت بیضه هورمون ساز. کپسول و اپیدیدیم در جای خود رها شده اند.

  La تستوسترون سطح به 10٪ از سطح اولیه کاهش می یابد. درمان ارزان است و نیازی به معاینات پیگیری مداوم ندارد.

• GnRH - آنالوگ ها: اینها مصنوعی هستند هورمون که در مدار کنترل مداخله می کنند و منجر به افت در می شوند تستوسترون با مسدود کردن گیرنده ها این اثر معادل ارکیکتومی است. در ابتدا ، با این حال ، افزایش تستوسترون (پدیده شعله ور شدن) وجود دارد ، که می تواند با ضد آندروژن ها در 3 هفته اول درمان خنثی شود.
• استروژن ها: آنها با مهار هورمون های سطح بالاتر در بدن عمل می کنند غده هیپوفیز.

  با این حال ، خطر مشکلات قلبی عروقی وجود دارد. به همین دلیل ، از درمان طولانی مدت به ندرت استفاده می شود. با این وجود ، امکان درمان مراحل پیشرفته با ترکیبی از استروژن و سیتواستاتیک (مهار کننده رشد سلول) وجود دارد.

• آنتی آندروژن ها: استات سیپروترون: این دارو به طور همزمان تولید تستوسترون را مهار می کند.

  ممکن است باعث ناتوانی جنسی شود ، سینهها (رشد پستان) و مشکلات دستگاه گوارش. آنتی آندروژن های غیر استروئیدی (فلوتامید و ...): با جلوگیری از اتصال آن به گیرنده ها ، از جذب تستوسترون و فرم های فعال آن در سلول جلوگیری می کنند.

  این به این معنی است که آنها در تشکیل تستوسترون تداخل ندارند. خون سطح برای مدتی ثابت می ماند ، بنابراین قدرت هنوز هم تا حدودی حفظ می شود.

• سیپروترون استات: این دارو تولید و عملکرد تستوسترون را به طور همزمان مهار می کند. ممکن است باعث ناتوانی جنسی شود ، سینهها (رشد پستان) و مشکلات دستگاه گوارش.
• آنتی آندروژن غیر استروئیدی (فلوتامید و غیره)

  ): اینها با جلوگیری از اتصال آن به گیرنده ها ، از جذب تستوسترون و فرم های فعال آن در سلول جلوگیری می کنند. این به این معنی است که آنها در تشکیل تستوسترون تداخل ندارند. خون سطح برای مدتی ثابت می ماند ، بنابراین قدرت هنوز هم تا حدودی حفظ می شود.

• سیپروترون استات: این دارو تولید و عملکرد تستوسترون را به طور همزمان مهار می کند.

  ممکن است باعث ناتوانی جنسی شود ، سینهها (رشد پستان) و مشکلات دستگاه گوارش.

• آنتی آندروژن های غیر استروئیدی (فلوتامید و غیره): این مواد با جلوگیری از اتصال آن به گیرنده ها ، مانع جذب تستوسترون و فرم های فعال آن در سلول می شوند. این به این معنی است که آنها در تشکیل تستوسترون تداخل ندارند. خون سطح برای مدتی ثابت می ماند ، بنابراین قدرت هنوز هم تا حدودی حفظ می شود.