برای تشخیص فلج مرتعش، اولین قدم معمولاً مصاحبه با بیمار و اعضای خانواده است. از جمله ، این شامل شروع علائم با گذشت زمان و اختلالات احتمالی در هضم غذا است ، حذف، و عملکرد جنسی. برای فعال کردن یک تشخیص قابل اعتماد ، پزشک معاینات پزشکی مختلفی را انجام می دهد. اگر بیماری از قبل در مرحله پیشرفته باشد ، پارکینسون به دلیل علائم معمول آن اغلب در نگاه اول قابل تشخیص است.
روش های تصویربرداری
در طول معاینه ، پزشک ابتدا بررسی می کند که آیا علائم معمولی نشان می دهد یا خیر فلج مرتعش وجود دارد: این شامل کاهش سرعت حرکت ، استراحت است لرزش، سفتی عضلات و وضعیتی که به جلو خم می شود.
سپس تکنیک های تصویربرداری می توانند تشخیص دقیق تری را ارائه دهند. مثلا، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و همچنین توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند برای رد سایر بیماری های این بیماری استفاده شود مغز که باعث تغییرات قابل مشاهده می شود. به عنوان مثال ، می توان از CT برای بررسی اینکه a استفاده کرد مغز تومور یا قدیمی ضربه پشت علائم است
از طرف دیگر ، اگر پزشک معالج به یک نمونه غیرمعمول مشکوک شود ، از MRI استفاده می شود سندرم پارکینسون. در موارد منفرد ، می توان از روشها برای تشخیص اختلالات دوپامین متابولیسم در مغز.
آزمایش لوودوپا
به طور مشخص ، بسیاری از بیماران پارکینسون در ابتدا به خوبی پاسخ می دهند حکومت of لوودوپا (L-dopa) - پیش ماده دوپامین. به همین دلیل است که بیماران مظنون به ابتلا به پارکینسون اغلب تنها یک قطعه تجویز می شوند مقدار of لوودوپا برای تأیید تشخیص آ دوپامین آنتاگونیست باید یک یا دو روز قبل از مصرف شود لوودوپا برای جلوگیری از عوارض جانبی ناخواسته لوودوپا مانند استفاده می شود تهوع or استفراغ.
اگر علائم پس از مصرف لوودوپا بهبود یافت ، این باید به عنوان نشانه واضحی از آن تلقی شود فلج مرتعش. از آنجا که دوز لوودوپا برای آزمایش معمولاً بسیار زیاد است و به همین دلیل ممکن است عوارض جانبی قویتر رخ دهد ، آزمایش اغلب تحت نظارت پزشکی انجام می شود.
بیماری پارکینسون: سیر و پیش آگهی
به طور کلی ، بیماری پارکینسون سیر تدریجی پیش رونده ای را طی می کند - سرعت تشدید علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. هرچه درمان کافی زودتر آغاز شود ، می توان امید به زندگی بیشتری را افزایش داد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
در اکثر موارد ، امید به زندگی بیماران پارکینسون نسبت به افراد سالم در همان سن فقط کم است. علاوه بر این ، پس از شروع بیماری ، گاهی ممکن است بیش از 20 سال طول بکشد تا بیمار پارکینسون دیگر نتواند به طور مستقل از خود مراقبت کند.
با این حال ، هنوز هم این مسئله وجود دارد که بیماری پارکینسون قابل درمان نیست. پیشرفت بیماری را نمی توان متوقف کرد ، اما فقط کند می شود. بنابراین ، بیماران پارکینسون به دلیل محدودیت های جسمی ، احتمال اینکه یک روز به کمک خارج از کشور وابسته باشند ، افزایش می یابد. هرچه پیشرفت بیماری بیشتر باشد ، احتمال وقوع عوارض نیز بیشتر است. اینها شامل سقوط ، عفونت های تنفسی یا بلع مشکلات، که در بدترین حالت می تواند رهبری تا مرگ.