درمان بزرگ شدن پروستات

معرفی

غده پروستات بزرگ شدن (هیپرپلازی خوش خیم پروستات) تغییری در بافت پروستات (غده پروستات) است که منجر به افزایش اندازه اندام می شود. آ پروستات بزرگ شدن می تواند بدون هیچ مشکلی وجود داشته باشد. اگر منجر شود مشکلات ادرار و قارچ ، به عنوان خوش خیم شناخته می شود پروستات سندرم (BPS).

اهداف درمان باید بهبود کیفیت زندگی ، کاهش علائم و در دراز مدت ، جلوگیری از عوارض یا کند کردن پیشرفت بیماری باشد. این روش درمانی باید به صورت جداگانه متناسب با هر بیمار باشد و به طور مشترک توسط پزشک و بیمار تصمیم گیری شود. علاوه بر این ، موفقیت درمان باید از طریق پرسشنامه شکایات و اندازه گیری پارامترهایی مانند جریان ادرار کنترل و بررسی شود.

A بزرگ شدن پروستات می توان محافظه کارانه یا جراحی درمان کرد. درمان محافظه کارانه شامل انتظار کنترل شده ، درمان با عصاره های گیاهی (گیاه درمانی) و با دارو است. در جراحی درمانی ، اندازه پروستات با استفاده از تکنیک های مختلف کاهش می یابد و می توان استنت های گشاد شده را در باریک شده قرار داد مجرای ادرار (تنگی مجرای ادرار).

از نظر رادیولوژی ، انجام ام آر آی پروستات توصیه می شود. با انتظار کنترل شده ، علائم مشاهده شده و درمان نمی شوند. این روش مبتنی بر این دانش است که حتی در صورت عدم درمان نیز می تواند پیشرفت کند.

علاوه بر این ، دوره بزرگ شدن پروستات می تواند تحت تأثیر تغییرات رفتاری تأثیر مثبت بگذارد: مصرف مایعات باید کنترل و به طور مساوی در طول روز توزیع شود و نباید بیش از 1500 میلی لیتر در روز باشد. از مصرف الکل ، قهوه و ادویه های گرم باید به دلیل تخلیه یا تحریک کننده دستگاه ادراری خودداری شود. داروهای کمبود آب بدن (به ویژه دیورتیک ها) نباید عصر مصرف شود.

مثانه و کف لگن تمرینات می توانند علائم را کاهش دهند. انتظار کنترل شده به ویژه برای بیمارانی که سطح پریشانی کمی دارند و خطر کمتری در وخیم شدن دارند و مایل به تغییر سبک زندگی خود هستند بسیار مناسب است. با این حال ، معاینات منظم بسیار مهم هستند.

به عنوان یک روش "ملایم" ، عصاره های گیاهی به طور گسترده ای به عنوان درمان (گیاه درمانی) مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال ، هزینه ها توسط اکثر افراد جبران نمی شود سلامت شرکت های بیمه. مکانیسم عملکرد اکثر آماده سازی ها به وضوح روشن نشده است.

یک مشکل دیگر این است که عصاره های گیاه به روش بسیار پیچیده ای از مواد زیادی تشکیل شده اند. اغلب مشخص نیست که کدام ماده مسئول اثر است. مقدمات تولیدکنندگان مختلف به دلیل فرایندهای مختلف تولید ، دشوار است که با یکدیگر مقایسه شوند.

اثبات انفرادی تولیدکنندگان با توجه به علائم حاد BPH وجود دارد ، اما هنوز اثری در روند طولانی مدت بیماری اثبات نشده است. عوارض آن بسیار نادر و خفیف است. میوه های نخل اره و ریشه های کاج درختان اسیدهای چرب آزاد زیادی دارند و بنابراین باید تولید ماده فعال را کاهش دهند تستوسترون (دی هیدروتستوسترون ، DHT) مسئول بزرگ شدن پروستات.

سوزش گزنه عصاره ها غنی از هستند ویتامین ها A ، C ، E ، D و K ، بسیاری از مواد معدنی و اسیدهای چرب اشباع نشده. مشخص نیست که قرار است کدام مواد مسئول این اثر باشند. کدو تنبل گفته می شود که دانه ها و عصاره های پوست درخت آلو آفریقا اثر ضد التهابی بر روی پروستات دارند.

عصاره گرده (به عنوان مثال از چاودار) در اروپا نیز فروخته می شود. آماده سازی ترکیبی نیز موجود است. در دارو درمانی ، می توان به گروه های مختلف دارویی که برای درمان بزرگ شدن پروستات تأیید شده اند ، سقوط کرد.

آلفا بلاکرها (به عنوان مثال آلفوزوزین) عضلات پروستات را شل می کنند و مجرای ادرار. این منجر به بهبود سریع علائم در طی چند روز می شود. در دراز مدت ، تاخیر اندکی در پیشرفت بیماری وجود دارد ، اما بدون اینکه از بزرگ شدن پروستات جلوگیری کند.

هرچه پروستات در شروع درمان بزرگتر باشد ، اثر مسدود کننده های آلفا کمتر است. از آنجا که در ابتدا از مسدود کننده های α برای درمان استفاده می شد فشار خون بالا، عوارض جانبی شامل مشکلات گردش خون (سرگیجه ، خستگی و فروپاشی) و سردرد. آماده سازی با ترشح تاخیر در روده بهتر تحمل می شود.

نباید آنها را گرفت قلب شکست. مهار کننده های 5α ردوکتاز (به عنوان مثال فیناستراید) تولید ماده فعال را مهار می کنند تستوسترون (DHT) بهبود علائم تنها پس از چند ماه اتفاق می افتد.

آنها باید به عنوان درمان طولانی مدت (بیش از 1 سال) استفاده شوند و سپس می توانند پیشرفت علائم را به تأخیر بیندازند. عوارض جانبی عمدتا بر عملکردهای جنسی تأثیر می گذارد. اختلالات انزال ، از دست دادن میل جنسی ، اختلال نعوظ و بزرگ شدن غدد پستانی ممکن است رخ دهد. عوارض جانبی در طول دوره درمان کاهش می یابد.

آنتاگونیست های گیرنده های موسکارینی (به عنوان مثال داریفناسین) به عنوان گروه سوم عمدتا در برابر ناگهانی و مکرر موثر هستند اصرار به ادرار کردن. آنها به عنوان تنها درمان برای سایر شکایات و در موارد انسداد مجاری ادراری توصیه نمی شوند. خشک دهان شایعترین عارضه جانبی است.

آخرین داروهای درمان بزرگ شدن پروستات ، مهارکننده های فسفودی استراز هستند. آنها تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند اختلال نعوظ. شناخته شده ترین نماینده این گروه سیلدنافیل (ویاگرا) است.

تادالافیل ، که طبق همان مکانیسم کار می کند ، در سال 2012 تأیید اضافی برای درمان بزرگ شدن پروستات دریافت کرده است. شکایات ذهنی با درمان کاهش می یابد و همچنین جریان ادرار قابل اندازه گیری پس از مدتی بهبود می یابد. با این حال ، هنوز هیچ داده ای در مورد تأثیر مثبت بیماری در طولانی مدت وجود ندارد.

عوارض جانبی شامل اختلالات گوارشی در قسمت فوقانی شکم ، سردرد و گرگرفتگی در صورت مصرف نباید آنها را گرفت قلب نارسایی یا بیماری کرونر قلب. علاوه بر درمان با یک دارو ، امکان درمان با ترکیب وجود دارد.

اثرات ممکن است مکمل یکدیگر باشند ، اما عوارض جانبی نیز اضافه می شوند. در دراز مدت ، ترکیبی از مسدود کننده α و مهار کننده 5α ردوکتاز برای بیماران با علائم متوسط ​​تا شدید و خطر بالای بدتر شدن توصیه می شود. یک مسدود کننده α و آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی به شدت در برابر علائم ادراری موثر هستند.

به طور خلاصه:

• صبر کنید ("تماشا کنید و منتظر بمانید")
• گیاه درمانی (phytos = گیاه یونانی)

اهداف یک روش جراحی از یک سو کاهش سریع و شدید علائم و جلوگیری از اثرات دیررس و از طرف دیگر کمترین فشار روانی ناشی از عمل است. هرچه برداشتن پروستات به صورت کامل تر انجام شود ، بهبود علائم نیز بیشتر خواهد بود. در عین حال ، استرس ناشی از عمل خود افزایش می یابد.

با مرگ و میر کمتر از 1٪ ، این عمل نسبتاً بی ضرر است. با این حال ، یک دوره میانی متناسب با بیمار باید پیدا شود. شرایط خاصی وجود دارد که در آن درمان محافظه کارانه به شدت دلسرد شده و جراحی کاملاً ضروری تلقی می شود (نشانه های مطلق جراحی).

اینها شامل عود است احتباس ادرار، عفونت های مجاری ادراری یا خون مواد افزودنی در ادرار ، مثانه سنگ و اتساع دستگاه ادراری فوقانی با کلیه اختلال عملکرد ناشی از احتباس ادرار. روشهای جراحی را می توان به گروههایی تقسیم کرد. در روشهای فرسایش اولیه ، بافت پس از استاتیک مستقیماً برداشته می شود. در روشهای فرسایش ثانویه ، بدن خود پس از درمان بافت را از بین می برد.

همچنین امکان کاشت a وجود دارد استنت که نگه می دارد مجرای ادرار باز کن. علاوه بر این ، می توان ادرار را مستقیماً از داخل آن تخلیه کرد مثانه از طریق کاتتر روی استخوان pubic (کاتتر سوپراپوبیک). اگر یکی از دلایل ذکر شده در بالا برای یک عمل بدون شرط (نشانه مطلق برای جراحی) وجود داشته باشد ، ابتدا باید یک روش اولیه جراحی انتخاب شود.

اگر این امکان وجود ندارد یا خیلی خطرناک است ، می توان یک روش فرعی ثانویه را امتحان کرد و سپس a استنت کاشت راه حل نهایی یک است سوند مثانه. عوارض روشهای جراحی شامل حوادثی در حین جراحی ، مشکلات ادرار در مرحله بهبودی ، بیاختیاری پس از درمان و عود بیماری.

بعلاوه ، انزال به اصطلاح خشک (معکوس) می تواند بعد از جراحی رخ دهد: نطفه به جای آلت تناسلی مرد به سمت مثانه هدایت می شود. با این حال ، این تاثیری در احساس جنسی ، هوس و ارگاسم ندارد. یکی از روشهای اولیه تخلیه TUR-P (برداشتن مجاری ادرار از پروستات) است.

در این روش ، بافت پروستات با حلقه ای که از طریق مجرای ادرار وارد می شود ، برداشته می شود. TUR-P یک روش استاندارد و رایج ترین جراحی در اورولوژی است. نتایج فوری بسیار خوبی به دست می آورد و خطر عوارض آن کم است.

رویه های جدیدتر باید در برابر آن سنجیده شود. جراحی باز پروستات (هسته آدنوم) نیز وجود دارد. بافت پروستات از طریق دیواره شکم یا مثانه برداشته می شود.

این قدیمی ترین عمل برای بزرگ شدن پروستات است و بیشترین آسیب را به بافت وارد می کند. در نتیجه ، مدت زمان سپری شده در بیمارستان بیشتر است. این عمل برای پروستاتهای بسیار بزرگ (> 70 میلی لیتر) مناسب است.

نتایج و عوارض قابل مقایسه با TUR-P است. روشهای فرسایشی اولیه با استفاده از لیزر نیز انجام می شود. HoLEP (هسته سازی پروستات با لیزر هولمیوم) از لیزر برای برش استفاده می کند و برای درمان پروستات بسیار بزرگ مناسب است. PVP (تبخیر لیزری با انتخاب نور) برای بیماران با بسیاری از بیماری های همزمان توصیه می شود ، لیزر برای تبخیر بافت استفاده می شود.

هر دو روش به طور موثر خونریزی را در حین عمل متوقف می کنند. بنابراین برای بیماران لاغر نیز مناسب هستند خون. با TUIP (برش از راه مجرای ادرار پروستات) هیچ بافتی بعد از عمل برداشته نمی شود ، بلکه فقط دهانه تحتانی مثانه به مجرای ادرار بریده می شود.

این عمل به ویژه برای بیماران فعال جنسی با حجم کم پروستات (کمتر از 30 میلی لیتر) توصیه می شود ، زیرا انزال عقب افتاده پس از آن کمتر اتفاق می افتد. فشار و ماندن در بیمارستان نیز کمتر است ، اما عود علائم مکرر وجود دارد. روش های فرسایش ثانویه شامل موارد زیر است: در TUMT (گرما درمانی مایکروویو از راه مجرای ادرار) بافت پروستات با اشعه مایکروویو ، در TUNA (فرسایش سوزن مجرای ادرار) با برق گرم می شود.

هر دو روش می تواند به صورت سرپایی و بدون بیهوشی انجام شود و عملا خطر خونریزی وجود ندارد. بنابراین به ویژه برای بیماران با وضعیت عمومی ضعیف توصیه می شوند شرط. در عین حال ، نتایج با TUR-P مطابقت ندارند و در بعضی موارد تخلیه طولانی مدت ادرار از طریق کاتتر در مرحله بهبودی ضروری است.

استنت کاشت با هدف نگه داشتن بخشی از مجرای ادرار انجام می شود در حال اجرا در postata باز است. از یک طرف ، موفقیت های قابل مقایسه با روش استاندارد TUR-P ثبت شده است. از طرف دیگر ، در نیمی از بیماران به دلیل عوارض ، استنت ها باید ظرف 10 سال دوباره برداشته شوند.

بنابراین ، استنت ها فقط باید در بیمارانی با امید به زندگی محدود که خطر بسیار بالایی از عوارض BPH دارند (مانند حاد احتباس ادرار) برای این بیماران می توانند جایگزین کاتتر شوند. با توجه به وضعیت فعلی تحقیق ، برخی از اقدامات جراحی نیز توصیه نمی شود.

اینها هیپرترمی مایکروویو مقعدی ، جراحی بینی ، اتساع بالون و HIFU ("فرکانس بالا سونوگرافی"). در موارد احتباس مكرر یا مزمن ادرار ، باقی مانده زیاد ادرار ، گشاد شدن دستگاه ادراری فوقانی ، جراحی اجتناب ناپذیر است. خون در ادرار یا عفونت های مکرر دستگاه ادراری به طور خلاصه:

• برداشتن الكتريكي پروستات (TUR-P) اين روش غالباً در بيماران در مرحله 2 يا 3 انجام مي شود.
• برش از راه ادرار پروستات (TUIP) این عمل به ویژه هنگامی که حجم پروستات هنوز کم باشد (<20 گرم) بسیار مفید است.
• پروستاتکتومی سوپراپوبیک ترانس تراپیک یا رتروپوبیک