عنصر کمیاب اصلی کروم در ظرفیتهای Cr0 تا Cr + 6 وجود دارد. ترکیبات کروم حالتهای اکسیداسیون زیر +3 دارای اثر کاهشی و آنهایی که از حالت اکسیداسیون بالای +3 هستند دارای اثر اکسید کننده هستند. مهمترین ترکیبات نشان دهنده Cr + 3 و Cr + 6 هستند ، با کروم سه ظرفیتی که به طور طبیعی وجود دارد از نظر اکسیداتیو پایدارترین و پایدارترین است. بیشترین اهمیت بیولوژیکی را در انسان نشان می دهد. Cr + 6 یک اکسیدان قوی است و بندرت در طبیعت یافت می شود. ترکیبات کروم -6 نیز بسیار ناپایدار هستند و می توانند خود به خود کاهش یابند. به همین دلیل ، غذاها حاوی کروم در حالت شش ظرفیتی نیستند. از آنجا که برای اکسید کردن کروم سه ظرفیتی به کروم شش ظرفیتی انرژی زیادی مورد نیاز است ، تشکیل ترکیبات کروم شش ظرفیتی در سیستم های بیولوژیکی تقریباً غیرممکن است.
جذب
کروم سه ظرفیتی موجود در غذاها جذب و جذب می شود اسیدهای آمینهاز طریق سلولهای مخاطی روده کوچک، در درجه اول در ژژنوم (روده خالی). جذب می تواند از طریق انتشار غیرفعال یا گیرنده ، یعنی حمل و نقل فعال رخ دهد. به طور کلی جذب میزان کروم خوراکی خوراکی بسیار کم است. CR + 3 فقط 0.5٪ و Cr + 6 حدود 2٪ جذب می شوند. علاوه بر این ، جذب تحت تأثیر عوامل زیادی قرار دارد:
- مقدار مصرف - با افزایش تأمین کروم - 40-250 میکروگرم در روز - میزان جذب به حدود 0.4٪ کاهش می یابد. با این حال ، در مصرف کمتر - به عنوان مثال ، 10 میکروگرم در روز - جذب 2٪ است
- خواص شیمیایی ترکیب کروم بلعیده شده - در حالی که جذب از کلرید کروم بسیار کم است ، کروم از پیکولینات کروم می تواند بسیار بهتر جذب شود
- نوع و مقدار سایر اجزای غذایی که به طور همزمان وجود دارند - عوامل تقویت کننده جذب عبارتند از ویتامین ها، از جمله ویتامین C - اسید اسکوربیک - و ویتامین B3 - نیکوتین اسید - و همچنین عوامل شیمیایی طبیعی ، اسیدهای آمینه، اگزالات ، نشاسته و اهن و کمبود روی؛ اسید فیتیک (فیتات ها) و عناصر کمیاب روی, اهن و وانادیم اما مانع جذب می شود.
حمل و نقل و ذخیره سازی
به دنبال جذب ، کروم در آن متصل می شود خون عمدتا به پروتئین حمل و نقل ترانسفرین. اگر ظرفیت اتصال از ترانسفرین اشباع شده است ، کروم همچنین می تواند در ترکیب با سلولها به بافتها منتقل شود آلبومین و بتا و گاما گلوبولین.
طبق مطالعات اخیر ، محتوای کروم سرم و پلاسما به ترتیب حدود 0.01-0.05 میکروگرم / دسی لیتر است. کروم بیشتر در کبد, طحال، استخوان و بافت های نرم ، مانند کلیه و ریه. غلظت کروم در این اندام ها و بافت ها تقریباً بین 20 تا 30 میکروگرم بر کیلوگرم است و از نظر منشا جغرافیایی متفاوت است. با افزایش سن ، هم جذب کروم و هم کروم غلظت در اکثر بافتها و اندامها کاهش می یابد. در نتیجه ، Cr + 3 به طور قابل توجهی کمتر در آن گنجانده شده است گلوکز عامل تحمل (GTF) ، که اثرات نامطلوبی بر روی کربوهیدرات ، پروتئین و همچنین دارد متابولیسم چربی. علاوه بر این ، با افزایش سن ، توانایی تشکیل GTF کاهش می یابد. سرانجام ، افراد مسن باید به مصرف کافی کروم از طریق غذا توجه کنند. علاوه بر این ، مصرف GTF حاوی کروم مولکول ها توصیه می شود به عنوان مثال ، مخمر کروم حاوی فاکتوری است که قبلاً سنتز شده است. در گیاهان غنی از کربوهیدرات - قند نیشکر ، گیاهان شکر - GTF نیز یافت می شود. با این حال ، GTF در تولید تصفیه شده از دست می رود قند.
دفع
کروم جذب شده عمدتا از طریق کلیه از طریق ادرار دفع می شود. 80 تا 97٪ از کروم فیلتر شده با گلومرول کاملاً جذب شده و دوباره در دسترس ارگانیسم قرار می گیرد. دفع بخشی از کروم که توسط ژژنوم جذب نشده است (روده خالی) تا حد زیادی در مدفوع (مدفوع) رخ می دهد. مقادیر اندک از بین می رود مو، عرق کردن ، و صفرا.
