آرتروز زانو (گونارتروز): مسکن / ضد التهاب و گلوکوکورتیکوئیدها

هدف درمانی

  • تسکین علائم

توصیه های درمانی

یادداشتهای بعدی

  • داخل وریدی حکومت (تجویز) مزایایی نسبت به مصرف خوراکی ندارد.
  • مداوم درمان نباید استفاده شود
  • NSAID های مختلف نباید ترکیب شوند!
  • دیگر درمان برای قلب و عروق/دستگاه گوارش بالا (که بر سیستم قلبی عروقی و دستگاه گوارش) خطر N NSAID های معمولی + کممقدار استیل سالیسیلیک اسید (ASA) + بازدارنده های پمپ پروتون (PPI ؛ مسدود كننده هاي اسيد) (توصيه كميسيون داروي انجمن پزشكي آلمان).
  • در بیماران مبتلا به گونارتروز ، اسپرین در دوزهای پایین (کمتر از 300 میلی گرم) منجر به کاهش استخوان درشت نی شد غضروف ضرر بیش از 2 سال
  • یافته های یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز نشان می دهد که درد حساسیت در بیماران مبتلا به گونارتروز وجود دارد و ممکن است با شدت علائم همراه باشد.
  • هشدار. طبق یک مطالعه کوهورت ، نرخ مرگ و میر 1 ساله پس از کوتاه مدت تا میان مدت به طور قابل توجهی افزایش یافت ترامادول به عنوان ضد درد در مقایسه با NSAID استفاده شود (ناپروکسن، دیکلوفناک ، سلکوکسیبو etoricoxib) در بیماران مبتلا به آرتروز. نرخ مرگ و میر کمتر کدئین شبیه به افراد زیر بودند ترامادول در سرمقایسه سر به سر (به ترتیب 34.6 و 32.2 / 1,000 نفر در سال).

گلوکوکورتیکوئیدها

  • نحوه عملکرد: گلوکوکورتیکوئیدها دارای اثر ضد التهاب (ضد التهاب) و ضد ورم (ضد احتقان) هستند.
  • تأثیر تزریق داخل مفصلی ("تزریق داخل حفره مفصل") مورد بحث و بررسی قرار می گیرد (دستورالعمل EULAR: 1b ؛ دستورالعمل OARSI: مناسب ؛ دستورالعمل AAOS: مناسب نیست) ، اما می تواند در موارد التهابی که غیر از این قابل کنترل نیست ، تجویز شود .
  • در یک مطالعه شامل 100 بیمار مبتلا به گونارتروز آشکار ، نیمی از هر بیمار با تزریق داخل مفصلی با 40 میلی گرم در میلی لیتر تحت درمان قرار گرفت. متیل پردنیزولون در 4 میلی لیتر حل شده است لیدوکائین هیدروکلراید (10 میلی گرم در میلی لیتر) ، و نیمی دیگر فقط مخلوطی از سالین و لیدوکائین را به نسبت 4: 1 دریافت کردند. سپس درد با استفاده از نمره آسیب زانو و آرتروز (KOOS) ارزیابی شد. تفاوت معنی داری بین گروه verum و the وجود نداشت دارونما گروه.
  • در مطالعه ای بر روی 140 بیمار مبتلا به گونارتروز ، که در آن تزریق 1 میلی لیتر 40 میلی گرم بر میلی لیتر تریامسینولون به طور منظم به مدت دو سال به صورت داخل مفصلی استفاده می شد ، هیچ بهبودی در درد گونارتروز در مقایسه با سالین مشاهده نشد. تزریق، اما به طور قابل توجهی بیشتر بود غضروف از دست دادن در مفصل زانو. شواهد از دست دادن غضروف با MRI زانو به دست آمد.
  • توجه: تزریق کورتیکویید داخل مفصلی (حکومت of گلوكوكورتيكوئيدها به داخل حفره مفصل می رود) احتمالاً باعث آسیب دیدگی مفصل می شود. این یافته های رادیولوژی زیر است:
    • باریک شدن سریع فضای مفصلی (آرتروز پیشرونده سریع ، RPOA نوع 1) در 6٪ از کل شرکت کنندگان رخ داده است.
    • در حدود یک درصد ، اصطلاحاً SIF (شکستگی های نارسایی زیرخوندری) قابل تشخیص بود). فرض بر این است که این نتیجه اضافه بار نسبی با کاهش ساختاری یا تراکم استخوان است
    • بیماران دیگر نشان دادند استئونکروز (روشن ؛ "مرگ استخوان") یا تخریب مفصل با از دست دادن استخوان قابل اثبات (RPOA نوع 2).

    در اینجا ، نویسندگان در مورد موضوع زیر بحث می کنند: آنها اظهار داشتند که نمی دانند آیا آسیب مشاهده شده در زمان تزریق قبلاً در حال انجام بوده است یا اینکه این یک نتیجه یا عارضه درمان کورتیکواستروئید است. ممکن است که تزریق ممکن است از بهبود آسیب های قبلی جلوگیری کرده باشد ؟! توجه: این یک مطالعه مشاهده ای با تعداد کمی از موارد است.

درمان بدون موفقیت انجام می شود

  • اسید زولدرونیک (بیس فسفونات): نمی تواند از دست دادن غضروف و استخوان مفصلی را کند کند توده، و نه تسکین علائم بیماران.

مکمل ها (مکمل های غذایی ؛ مواد حیاتی)

معمولا، داروهای از گروه های فوق در ترکیب با عوامل محافظ غضروف/محافظ غضروف (به عنوان مثال ، گلوکوزامین سولفات ، کندرویتین سولفات) برای مهار مواد تجزیه کننده غضروف و تسکین یا بهبود درد. در یک مطالعه مداخله ای چند مرکزی با 606 بیمار مبتلا به گونارتروز ، نشان داده شد که اثر گلوکوزامین و کندرویتین برای درمان گونارتروز اثرات یکسانی به عنوان یک درمان دارویی با انتخابی نشان داد مهار کننده COX-2 سلکوکسیب. هر دو روش درمانی ، میزان درد بیماران مبتلا به گونارتروز را تقریباً 50٪ کاهش می دهد. کاهش در تورم مفصل و افیوژن مفصلی نیز به طور مساوی در هر دو گروه کاهش یافت. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد محافظ های محافظتی ، به فصل زیر مراجعه کنید. توجه: تركيباً كاندروپروتكنت ها بايد همراه با ساير مواد حياتي فعال مانند استخوان مصرف شوند ویتامین ها (C ، D ، E ، K) و در صورت لزوم امگا 3 اسیدهای چرب (اسید داکوزاگزازنئیک (DHA) و اسید ایکوزاپنتانوئیک (EPA))