امکانات عیب شناسی
برای تشخیص پارزی تاشو آوازی، یک مصاحبه دقیق با بیمار اغلب کافی است. در اینجا جالب توجه است عملیات قبلی در گردن و بعضی اوقات بسیار برجسته است خشونت. سپس پزشک گوش و حلق و بینی می تواند لارنگوسکوپی را برای ارزیابی حرکت و موقعیت آن انجام دهد تار های صوتی.
توموگرافی رایانه ای (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ممکن است برای رد کردن مفید باشد سرطان از حنجره. اصطلاحی که در تشخیص پارزی تاشو آوازی، که غالباً ذکر می شود ، موضع اصطلاحاً پیراپزشکی است. اصطلاح موقعیت پیراپزشکی موقعیت تارهای صوتی در را توصیف می کند پارزی تاشو آوازی جایی که بستن تارهای صوتی کاملاً امکان پذیر نیست و یک طرف آن کمی از پاراگراف میانی (متوسط) دور است. این نشانه آشکاری از آسیب به عصب عود کننده حنجره است. موقعیت پیراپزشکی در حین لارنگوسکوپی دیده می شود و در آن مهم است تشخیص های افتراقی از پارازیت تاشو صوتی ، از موقعیت های دیگر تار های صوتی مانند موقعیت میانی (مرکزی) یا موقعیت جانبی (جانبی) سایر اختلالات را نشان می دهد.
پارزی تاشدگی صوتی چپ
پارزی تاشو صوتی می تواند در هر دو طرف یا یک طرف رخ دهد. در سمت چپ وقتی اتفاق می افتد که یک عمل جراحی در سمت چپ جراحی انجام شود گردن یا تومور به عصب عود چپ نفوذ می کند. یک ویژگی خاص پارزی تاشو صوتی در سمت چپ این است که روند عصبی در سمت چپ کمی متفاوت از سمت راست است. در اینجا ، عصب به عمق پایین تا زیر قوس آئورت گسترش می یابد ، به طوری که در این طرف ، برجستگی یا پارگی قوس آئورت ، مانند یک آنوریسم آئورت، همچنین می تواند باعث پارگی تاشدگی آواز چپ شود ریه همچنین می تواند عصب سمت چپ را تحت تأثیر قرار دهد.
پارزی تاشو صوتی راست
در سمت راست ، مسیر عصب راجعه حنجره تا قسمت قفسه سینه گسترش نمی یابد ، بنابراین احتمال اختلال عصب تا حدودی کمتر از سمت چپ است. آئورت و ریه ها با عصب سمت راست تماس ندارند. البته ، تمام فرایندها ، مداخلات و صدمات به گردن می تواند عصب را تحت تأثیر قرار دهد. اگر پارزی چین صوتی یک طرفه وجود داشته باشد ، علائم تا حد زیادی مستقل از آسیب دیدگی در سمت چپ یا راست است.
