تنوفوویر (همچنین tenofovirdisoproxil) از نظر درمانی برای HIV-1 و هپاتیت عفونت های B Tenofovirdisoproxil بدین ترتیب در سلولهای انسانی فعال می شود تنوفوویر. از یک طرف ، ترانس کریپتازاز معکوس را در HIV مهار می کند ویروس ها (یا DNA پلیمراز در هپاتیت B ویروس ها) ، و از طرف دیگر ، در DNA ویروسی به عنوان یک واحد ساختگی کاذب گنجانده می شود ، به طوری که ویروس دیگر نمی تواند تکثیر شود. به طور کلی به خوبی تحمل می شود ، اما می تواند رهبری به کلیه نارسایی در صورت آسیب کلیوی از قبل وجود دارد.
تنوفوویر چیست؟
تنوفوویر یک داروی ضد ویروسی (ضد ویروسی) است و در گروه بازدارنده های نوکلئوزید معکوس ترانس کریپتاز (NRTI) در HIV قرار دارد. این دارو همچنین می تواند DNA پلیمراز را در بدن مسدود کند هپاتیت B ویروس ها. اصلاح شده است آدنوزین آنالوگ مونوفسفات و شامل یک پنتوز ، یک پایه نوکلئیک و یک است اسید فسفریک باقیمانده Tenofovirdisoproxil پیش دارو در این مورد است که توسط خود بدن فعال می شود آنزیم ها برای تشکیل تنوفوویر.
عمل دارویی
این دارو به صورت قرص مصرف می شود و باید همراه با وعده های غذایی مصرف شود. دوز صحیح باید با پزشک معالج در میان گذاشته شود و کاملاً رعایت شود ، در غیر این صورت ممکن است مقاومت ایجاد شود. پلاسما کم است اتصال پروتئین و نیمه عمر پلاسما 12 تا 18 ساعت است. دفع عمدتا از طریق کلیه. ماده فعال tenofovirdisoproxil بدون تغییر در سلول انسان جذب می شود و به تری فسفاتهای نوکلئوتیدی فسفریله می شود و توسط خاص فعال می شود آنزیم ها کیناز نامیده می شود. تنوفوویر دارای یک دوتایی است مکانیسم عمل. از یک طرف ، مشتقات فعال شده از ترانس کریپتاز معکوس ویروسی در مورد HIV و DNA پلیمراز در مورد هپاتیت B. از طرف دیگر ، آنها همچنین در سلول انسان گنجانده شده اند. از طرف دیگر ، آنها همچنین به عنوان یک ماده ساختمانی کاذب در DNA ویروسی گنجانده می شوند. در نتیجه ، به دلیل از دست رفتن گروه 3` هیدروکسیل در Tenofovir فعال ، سنتز DNA اکنون سقط می شود. در نتیجه ، ویروس دیگر نمی تواند تولید مثل کند. با این حال ، DNA پلیمرازها نیز در بدن انسان وجود دارد ، به ویژه در میتوکندری. این داروها همچنین می توانند توسط دارو مهار شوند ، با عوارض جانبی مربوطه.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
تنوفوویر در درمان HIV-1 و هپاتیت B عفونت در ابتدا ، این دارو برای HIV تأیید شد درمان در اروپا در سال 2002 ، و از سال 2008 ، آن را برای درمان مزمن نشان داده شده است هپاتیت B. به طور خاص ، تنوفوویر در بیماران مبتلا به هپاتیت B و تکثیر ویروس فعال و افزایش یافته استفاده می شود کبد آنزیم ها. در درمان اچ آی وی ، تنوفوویر همیشه در ترکیب با سایر موارد استفاده می شود داروهای. درمان می تواند در بزرگسالان و همچنین در بزرگسالان 12 تا 18 سال استفاده شود. در زنان باردار مبتلا به عفونت هپاتیت B مزمن ، تنوفوویر می تواند انتقال ویروس به کودک متولد شده را کاهش دهد. در اینجا ، تحت شرایط مطالعه ، دارو در سه ماهه آخر بارداری تجویز شده است بارداری و حکومت تا 4 هفته پس از تولد ادامه داشت. تا آن زمان افزایش قابل توجهی در ناهنجاری ها در کودک متولد شده مشاهده نشده است. لازم به ذکر است که درمان با tenofovir منجر به درمان HIV-1 یا هپاتیت B نمی شود ، بنابراین بیمار هنوز هم می تواند ویروس ها را به افراد دیگر منتقل کند درمان. محافظ مناسب معیارهای بنابراین برای جلوگیری از عفونت ضروری است.
خطرات و عوارض جانبی
به طور کلی ، تنوفوویر بسیار خوب تحمل می شود. عوارض جانبی شایع عبارتند از: تهوع, اسهال, خستگی, سرگیجهو سردرد. با این حال ، در بیماران با اختلال کلیوی موجود احتیاط توصیه می شود. این دارو دارای اثر نفروتوکسیک است و در موارد نادر می تواند رهبری به کلیه شکست. Tenofovir همچنین نباید با داروهای دیگری که ممکن است صدمه اضافی به کلیه وارد کند مصرف شود. Tenofovir در بیمارانی که نیاز به مصرف دارند منع مصرف دارد دیالیز. مهار DNA پلیمراز میتوکندریایی انسان ممکن است منجر به برخی از عوارض جانبی نادر اما مهم در دراز مدت شود. به طور خاص ، نوزادانی که در رحم تحت درمان با نوکلئوزید قرار گرفته اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی باشند. ممکن است وجود داشته باشد ، به دلیل بیش از حد اسید لاکتیک در خون، شیری اسیدوز. این به صورت عمیق و سریع بروز می کند تنفس، خواب آلودگی ، و تهوع, استفراغو معده درد. این فوراً باید توسط پزشک معالجه شود ، زیرا این عارضه جانبی می تواند کشنده باشد. بعلاوه ، التهاب پانکراس (پانکراتیت) ممکن است رخ دهد ، که به ویژه به عنوان قابل توجه است درد در قسمت فوقانی شکم در موارد نادر ، ضعف عضلانی و مفصلی ، آسیب به مسیرهای عصبی (پولیروپاتی) و لیپودایستروفی (اختلال توزیع مجدد چربی بدن) ممکن است رخ دهد. اگر شناخته شده وجود دارد واکنش های آلرژیک به تنفوویر خود یا سایر اجزای دارو ، نباید مصرف شود. بارداری یک چالش ویژه به وجود می آورد و نیاز به مدیریت دارویی فردی دارد. تغذیه با شیر مادر در حین درمان مجاز نیست زیرا هنوز معلوم نیست که دارو به داخل آن وارد می شود یا خیر شیر مادر.
