فیزیوتراپی برای میلوپاتی

La نخاع بخشی از مرکز است سیستم عصبی و به آن متصل است مغز ساقه. از اینجا عبور می کند کانال نخاعی از ستون فقرات و خود را از طریق سوراخ مهره به سایر قسمتهای بدن با استفاده از محیط اعصاب. نخاع بنابراین وظیفه ارسال سیگنال از طرف مغز به مقصد خود در بدن.

برای عملکرد روان این ، باید فضای کافی برای نخاع در کانال نخاعی. با این حال ، اگر به دلیل محدودیت استخوانی ، این فضا به نخاع داده نشود کانال نخاعی، این می تواند منجر به فشرده سازی شود. این امر انتقال را مختل کرده و منجر به نقص عصبی و تصویر بالینی می شود میلوپاتی.

بسته به چگونگی به خطر افتادن مجاری عصبی نخاع ، ممکن است تصویر علائم بیمار نیز متفاوت باشد. این طیف می تواند از محدودیت های جزئی در حرکت تا نارسایی های عصبی مانند فلج باشد. تمام این اختلالات باعث کاهش تحرک می شود ، که می تواند منجر به کاهش شدید کیفیت زندگی شود.

به منظور حفظ حرکت و قدرت سیستم اسکلتی عضلانی ، فیزیوتراپی یکی از م ofلفه های مهم درمان برای آن است میلوپاتی. در ابتدا ، موارد تشخیصی امکانات و زندگی روزمره بیمار را بررسی می کنند. این امر همچنین تعیین کننده هدف درمان و فعالیتی است که باید انجام شود.

در صورت لزوم ، ایدز مورد استفاده قرار می گیرند تا بیمار بتواند فعالیت های روزمره را به طور مستقل و در صورت لزوم انجام دهد. در هر صورت ، علاوه بر عوامل محیطی ، فیزیکی شرط از بیمار نیز معاینه می شود و کمبودها فیلتر می شوند. به منظور تضمین تحرک بیمار با وجود میلوپاتی، از تمرینات تقویت کننده عضلات استفاده می شود.

هماهنگی و تعادل همچنین دارای اهمیت هستند ، که در هر صورت با تمرینات تقویت می شوند. در فیزیوتراپی ، همکاری بین درمانگر و بیمار برای اینکه بتواند درمان را در طولانی مدت انجام دهد اساسی است. تا بهبودی در بیمار ایجاد نشود ، می تواند صبر زیادی داشته باشد.