تست Actim Partus یک روش تشخیصی برای ارزیابی خطر تولد زودرس است (نشانگر تولد زودرس). این روش نشان دهنده سنجش ایمنی غشایی یک مرحله ای است که می تواند فسفوریلاسیون بسیار خاص را تشخیص دهد انسولینمانند فاکتور رشد و اتصال پروتئین 1 (phIGFBP-1) از اسمیر دهانه رحم با استفاده از دو مونوکلونال آنتی بادی. phIGFBP-1 پروتئینی است که توسط سلولهای دسیدوا (سلول غنی از مواد مغذی موجود در آن) آزاد می شود آندومتر؛ سلولهای دسیدوا حاوی گلیکوژن (چند قند ساخته شده از) هستند گلوکز واحد) و چربی) و کمی در ترشحات دهانه رحم کمی قبل از تولد قابل تشخیص است. افزایش آزاد شده پروتئین به دلیل جدا شدن غشای تخم مرغ از دسیدوا است که به phIGFBP-1 اجازه می دهد وارد ترشح دهانه رحم شود. با توجه به اطلاعات سازنده ، نتیجه آزمایش مثبت در a غلظت 10 میکروگرم در لیتر IGFBP-1 فسفریله شده.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- ارزیابی خطر زایمان زودرس در زایمان زودرس - زایمان زودرس به عنوان زایمان قبل از اتمام هفته سی و هفتم تعریف می شود بارداری. اغلب ، وزن هنگام تولد نوزاد کمتر از 2,500 گرم است. شایع ترین علت زایمان زودرس عفونت های دستگاه ادراری تناسلی (عفونت های دستگاه ادراری و اندام های تناسلی) مادر است. سایر دلایل تولد زودرس در ادبیات است عوارض بارداری مانند نارسایی جفت (ضعف جفت) ، موجود کم خونی (کم خونی) ، یا ژستوز (بارداری- بیماری مربوط به آن). علاوه بر این ، نقش محرک های روانی اجتماعی در وقوع زایمان زودرس مورد بحث قرار گرفته است. از اهمیت حیاتی در ارزیابی خطر زایمان زودرس ، ارزش پیش بینی منفی روش است. سه چهارم کل زنان بارداری که با زایمان زودرس مواجه هستند ، زایمان زودرس ندارند. با توجه به ارزش اخباری منفی بالا (ارزش پیش بینی) Actim PARTUS ، تولد زودرس را می توان با قابلیت اطمینان از 92-98.5٪ در هفته بعد از آزمون.
قبل از معاینه
در صورت بروز زایمان زودرس ، Actim PARTUS به عنوان یک آزمایش سریع بیوشیمی روشی است که می تواند در مدت زمان بسیار کوتاهی زایمان زودرس زودرس را تشخیص دهد ، بنابراین اقدامات درمانی فوری آغاز می شود. حتی قبل از معاینه ، باید به بیمار اطلاع داده شود که نتیجه آزمایش مثبت نیازی به زایمان زودرس ندارد ، بلکه فقط با افزایش خطر همراه است ، که باید روشن شود.
روش
Actim PARTUS ، به عنوان یک روش آزمایش سریع ، مبتنی بر تشخیص phIGFBP-1 در ترشحات دهانه رحم است. نشانگر phIGFBP-1 به طور ایده آل برای پیش بینی زایمان زودرس در بیماران علامت دار مناسب است. تشخیص (تأیید) phIGFBP-1 با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی حاصل می شود. این آزمایش تعیین کیفی پروتئین مارکر را امکان پذیر می کند. از اهمیت تعیین کننده ای برای کیفیت آزمایش ، تأثیر عدم وجود ادرار یا پلاسمای منی بر نتیجه آزمایش است.
بعد از آزمون
روش پس از انجام روش تشخیصی به نتیجه آزمایش بستگی دارد. با توجه به ارزش اخباری منفی بالا ، نتیجه آزمایش منفی امکان نتیجه گیری خطر بسیار کم زایمان زودرس را فراهم می کند ، بنابراین اقدامات پیگیری فراتر از برنامه مراقبت های دوران بارداری مورد نیاز نیست. نتیجه آزمایش مثبت به هیچ وجه لزوماً منجر به زایمان زودرس نمی شود ، اما خطر وقوع زایمان زودرس به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در نتیجه ، باید روشهای تشخیصی بیشتری برای روشن شدن یک مورد استفاده شود تولد زودرس به طوری که هر گونه لازم است درمان می تواند بدون تاخیر آغاز شود.
عوارض احتمالی
از آنجا که روش آزمایش یک آزمایش in vitro است ، هیچ عارضه ای ایجاد نمی شود. آن واکنش های آلرژیک به دلیل جمع آوری نمونه امکان پذیر است اما به ندرت اتفاق می افتد.
