آرتریت روماتوئید علل و درمان آن

نشانه ها

روماتوئید آرتروز یک بیماری مزمن ، التهابی و سیستمیک مفصل است. به صورت آشکار می شود درد، متقارن متشنج ، دردناک ، گرم و متورم است مفاصل، تورم ، و سفتی صبحگاهی که بیش از یک ساعت طول می کشد. در ابتدا ، دست ها ، مچ ها و پاها بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند ، اما بعداً تعداد دیگری از آنها تحت تأثیر قرار می گیرند مفاصل نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. با گذشت زمان ، تغییر شکل و گره های روماتوئید ایجاد می شود و مفصل از بین می رود. این امر منجر به ناتوانی می شود و فعالیتهای روزمره به شدت محدود می شوند. این بیماری ممکن است با احساس بیماری ، کم اشتهایی ، خستگی, تب و یک ژنرال ضعیف شرط.

علل

روماتوئید آرتروز یک بیماری التهابی خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن حمله به مفاصل. عوامل خطر شامل موارد زیر است:

  • وراثت
  • جنسیت زن
  • سن
  • سیگار کشیدن

تشخیص

تشخیص در معالجه پزشکی بر اساس شکایات ، سابقه بیمار ، با روش های تصویربرداری و آزمایشگاهی انجام می شود.

درمان غیر دارویی

  • کاربرد گرما یا سرما
  • ورزش ، ورزش
  • تمرینات عضلانی و مفصلی ، مثلاً ورز دادن فانگو ، آب درمانی.
  • ماساژ ، فیزیوتراپی
  • عمل ، مفاصل مصنوعی
  • ایدز، به عنوان مثال درب بازکن بطری
  • ترک سیگار

درمان دارویی

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

  • مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و مهارکننده های COX-2 خاصیت ضد درد و ضد التهابی دارند و برای درمان علامتی استفاده می شوند. یک مشکل این است عوارض جانبی که می تواند اتفاق بیفتد ، به خصوص با استفاده طولانی مدت NSAID ها تاثیری در روند بیماری ندارند و نمی توانند از پیشرفت جلوگیری کنند. سایر مسکن ها مانند پاراستامول و مخدرها منحصر به فرد در برابر موثر هستند درد.

گلوکوکورتیکوئیدها:

  • مانند پردنیزون و متیل پردنیزولون دارای خواص ضد التهابی هستند و بصورت موضعی مستقیماً در مفصل یا به صورت سیستمیک تجویز می شوند. آنها می توانند دوره را کمی تحت تأثیر قرار دهند ، اما در درمان طولانی مدت عوارض جانبی بی شماری و گاه جدی دارند.

درمان های اساسی غیر بیولوژیکی (DMARDs ، ضد رماتیسم اصلاح کننده بیماری) داروهای) روند بیماری را کند یا متوقف کنید. درمان باید در اسرع وقت شروع شود. DMARD ها از آسیب مفصل جلوگیری می کنند و بخشی از درمان استاندارد روماتوئید است آرتروز. این اثر گاهی به تأخیر می افتد. متوتروکسات اغلب به عنوان عامل خط 1 استفاده می شود. این گروه ناهمگن است و شامل ضد مالاریا ، سرکوب کننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیک است:

  • متوتروکسات، سرنگ پر شده متوترکسات (به عنوان مثال ، Metoject).
  • لفلونومید (آراوا ، عمومی).
  • هیدروکسی کلروکین (پلاکنیل ، مواد غذایی عمومی)
  • کلروکین (Nivaquine)
  • سولفاسالازین (Salazopyrin EN)
  • آزاتیوپرین (ایمورک ، مواد غذایی عمومی)
  • سیکلوسپورین (Sandimmune)
  • سیکلوفسفامید (اندوکسان)
  • ترکیبات طلا (Tauredon)
  • ماینوسایکلین (CH: بدون برچسب).
  • پنی سیلامین (CH: بدون برچسب)

مهار کننده های ژانوس کیناز:

  • باریسیتینیب (Olumiant)
  • روکسولیتینیب (جاکاوی)
  • توفاسیتینیب (خلجانز)
  • اوپاداسیتینیب (Rinvoq)

DMARD های بیولوژیکی (بیولوژیک): مهارکننده های TNF-alpha از تعامل سیتوکین TNF-alpha با گیرنده های آن جلوگیری می کنند. TNF-alpha در فرآیندهای التهابی و ایمنی و تخریب بافت نقش مهمی دارد. اثرات آن به سرعت رخ می دهد. داروها سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند و ممکن است باعث بروز بیماریهای عفونی شوند:

  • آدالیمیباب (هومیرا)
  • Certolizumab (سیمزیا)
  • اتانرپت (Enbrel)
  • گلیمیماب (سیمپونی)
  • Infliximab (Remicade)

سایر بیولوژیک ها:

  • آباتاسپت (اورنسیا)

آنتی بادی های مونوکلونال:

  • ریتوکسیماب (MabThera)
  • ساریلوماب (کوزارا)
  • توسیلیزوماب (Actemra)

آنتاگونیست های گیرنده اینترلوکین 1:

برای خوددرمانی ، داروهای متعددی مانند این موارد در دسترس است comfrey پماد، NSAID های موضعی ، Arnica پماد ، روغنهای اساسی ، روماتیسم وصله ها و چای.