کولین در سال 1864 توسط شیمیدان آلمانی آدولف فردریش لودویگ استرکر کشف شد. این یک ماده مغذی ضروری است ، به عنوان مثال برای زندگی لازم است. این متعلق به کواترنر است آمین ها (2-هیدروکسی اتیل-N ، N ، N-تری متیل آمونیوم) و در آن وجود دارد رژیم غذایی به صورت رایگان و استری شده. کولین را می توان توسط ارگانیسم انسان تولید کرد ، اما در بسیاری از موارد مقدار آن برای تأمین نیاز کافی نیست ، بنابراین مصرف اضافی کولین در رژیم غذایی لازم است. این ماده معمولاً در غذاهای فاقد مواد غذایی یا به عنوان اجزای ترکیبات زیر یافت می شود: فسفاتیدیل کولین (لسیتین) ، فسفوكولین ، گلیسروفسفوكولین و اسفنگومیلین. اسفنگومیلین و فسفاتیدیل كولین (PC) محلول در چربی هستند و كولین آزاد ، فسفوكولین و همچنین گلیسروفسفوكولین آب محلول در غذاهایی به شکل سیتیدین-5-دی فسفات کولین و استیل کولینمواد مغذی ضروری کولین و متابولیت های آن در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی نقش اساسی دارند:
در سال 2016 ، سازمان ایمنی غذایی اروپا (EFSA) میزان مصرف کافی 400 میلی گرم در روز را برای بزرگسالان تعیین کرد. آنها این را بر اساس متوسط مصرف کولین توسط افراد سالم در اتحادیه اروپا و همچنین مقدار دریافتی مورد نیاز برای اصلاح علائم کمبود توجیه کردند. سنتز کلین را می توان از طریق چندین مسیر در بدن انسان تولید کرد:
- با متیلاسیون فسفاتیدیل اتانولامین از طریق مسیر کبدی فسفاتیدیل اتانول آمین N- متیل ترانسفراز.
- با هیدرولیز کولین فسفاتیدیل از طریق مسیر سیتیدین-5-دی فسفات (CDP) -کولین تشکیل می شود.
جذب: کولین آزاد به سرعت توسط انتروسیت ها جذب می شود (سلول های هم ؛ با فراوان ترین سلول روده کوچک اپیتلیوم) ، با کمک حمل و نقل های کاتیونی آلی قابل اشباع (OCTs). اینها از مکانیسم انتشار تسهیل شده استفاده می کنند و بنابراین تحت تأثیر کولین قرار می گیرند غلظت و پتانسیل الکتریکی در سراسر غشا.. فسفاتیدیل کولین از طریق رژیم غذایی باعث می شود غلظت کولین آزاد برای افزایش در پلاسما به مدت 8-12 ساعت بدون افزایش قابل توجه غلظت فسفاتیدیل کولین. فسفوکولین و گلیسروفسفوکولین به سرعت جذب می شوند و بیشتر در پلاسما به صورت کولین آزاد یافت می شوند. با این حال آبمواد محلول فسفوكولین و گلیسروفسفوكولین نیز می توانند وارد درگاه شوند گردش از کبد بدون تغییر از طرف دیگر ، فرمهای محلول در چربی کولین ، مانند فسفاتیدیل کولین و اسفنگومیلین ، باید هیدرولیز شوند (شکاف یک ترکیب با واکنش با آب) توسط فسفولیپازها (آنزیم ها آن شکاف فسفولیپیدها و سایر مواد لیپوفیلی) کولین را آزاد می کند یا به داخل آن منتقل می کند لنف (مایع زرد کمرنگ آبی موجود در لنفاوی) عروق) محصور در چیلومیکرونها (ذرات لیپوپروتئین). کولین آزاد در فاز آبی پلاسما منتقل می شود ، در حالی که ترکیبات فسفریله به عنوان یک جز of از لیپوپروتئین ها (مجتمع های پروتئین ها (آپولیپوپروتئین ها), کلسترول, تری گلیسیریدو فسفولیپیدها). کولین آزاد ، به عنوان یک کاتیون آب دوست شارژ شده ، باید از طریق غشاهای بیولوژیکی از طریق مکانیسم های انتقال عبور کند. سه شکل تا به امروز شناخته شده است. کولین ذخیره شده یا به عنوان یک فسفولیپید در غشاها یا به صورت داخل سلولی ("درون سلول") به عنوان کولین فسفاتیدیل و همچنین گلیسروفسفوکولین است.
