وقتی هیچ کاشتی نمی تواند وارد شود
اگرچه می توان ایمپلنت را تقریباً راه حل ایده آل برای دندانهای از دست رفته دانست ، اما شرایط خاصی وجود دارد که جای بحث کاشت نیست. افرادی که از تغییر در ساختار استخوان رنج می برند ، مانند مورد پوکی استخوان، به عنوان مثال ، یا افرادی که مجبور به مصرف بیس فسفونات هستند ، معمولاً برای کاشت مناسب نیستند ، زیرا در هنگام رشد همراه با شکمبه. بیماران بعد از شیمی درمانی همچنین باید مدتی صبر کنید زیرا شیمی درمانی باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن بسیار زیاد است و نمی توان ایمپلنت را به طور ایمن در لنگر انداخت شکمبه به عنوان یک بدن خارجی.
اگر نباید کاشت نیز انجام شود بهداشت دهان ناکافی است ، زیرا خطر پری ایمپلنتیت، بیماری مشابه پریودنتوز ، افزایش می یابد. باعث جمع شدن استخوان و در نتیجه ریزش کاشت می شود. قبلاً موجود ، درمان نشده است پریودنتیت همچنین یک معیار محرومیت است.
درمان نشده پریودنتیت باعث می شود شکمبه به مرور زمان به دلیل التهاب ناشی از جمع شود پلاک. کاشت دیگر نمی تواند به اندازه کافی لنگر بیاندازد و از بین برود. از طرف دیگر ، درمان می شود پریودنتیت دلیلی برای حذف کاشت نیست.
