التهاب کاشت دندان به اصطلاح "اطراف ایمپلنتیت" است که در آن می توان 2 نوع مختلف را توصیف کرد. از یک طرف به اصطلاح موکوزیت اطراف ایمپلنت وجود دارد که در آن التهاب محدود به مخاط اطراف کاشت از طرف دیگر ، پیر ایمپلنتیت توصیف شده است که به محل کاشت استخوانی گسترش یافته است. قبل از التهاب موی پری ایمپلنتیت همیشه قبل از آن است. در بدترین حالت ، پری ایمپلنتیت می تواند منجر به از بین رفتن ایمپلنت شود و بنابراین نیاز به درمان کافی در مراحل اولیه دارد.
علل / عوامل خطر
در پری ایمپلنتیت ، بین عوامل خطر محلی و سیستمیک تمایز قائل می شود. عوامل خطرساز محلی دلایلی هستند که خود کاشت را تحت تأثیر قرار می دهند. با این حال ، عوامل خطر سیستمیک دلایلی هستند که بیمار را تحت تأثیر قرار می دهند.
به طور کلی ، ایمپلنت دندانی در تماس نزدیک با محیط داخل دهانی و در نتیجه با آن است باکتری در آن محیط شرکت، بافت همبند، مهر و موم اطراف ایمپلنت به حفره دهان باید اطمینان حاصل شود تا از استعمار باکتریها در این منطقه جلوگیری شود. در ناحیه ای که ایمپلنت از طریق لثه یا غشای مخاطی می شکند ، به اصطلاح ساکوس تشکیل می شود.
این جایی است پلاک و باکتری تجمع می یابد و اگر ایمپلنت به درستی تمیز نشود یا عوامل خطر خاصی وجود دارد ، این می تواند منجر به التهاب و در بدترین حالت ، از بین رفتن ایمپلنت شود. علت اصلی عدم وجود اصطلاحاً "لثه کراتینه شده" است. این منطقه از منطقه است لثه که به استخوان ثابت می شود
هنگام قرار دادن ایمپلنت مهم است که این ناحیه حداقل 2 میلی متر عرض داشته باشد تا کاشت بهبود یابد. بنابراین دندانپزشک باید اطمینان حاصل کند که این عرض در هنگام برنامه ریزی داده می شود ، در غیر این صورت لثه در این مرحله قبل از کاشت باید با جراحی گسترده شود. علاوه بر این ، پروتز ثابت مانند باقی مانده سیمان می تواند یک خطر محلی باشد.
به عنوان مثال ، باقیمانده سیمان می تواند از محل درج شده قبلی باشد دندان مصنوعی. آنها در حفره دهان و در نهایت باعث التهاب می شود. علاوه بر این ، ثابت است دندان مصنوعی مانند بقایای سیمان می تواند یک خطر محلی باشد.
به عنوان مثال ، باقیمانده سیمان می تواند از محل درج شده قبلی باشد دندان مصنوعی. آنها در حفره دهان و در نهایت باعث التهاب می شود. دلایل مختلفی برای التهاب در وجود دارد کاشت دندان که می تواند به بیمار نسبت داده شود.
مهمترین مثال عدم وجود است بهداشت دهان. بیمار باید مرتباً از دندانپزشکی مراقبت کند و مخصوصاً کاشت را با مسواک مخصوص بین دندانی تمیز کند. از سوی دیگر، استعمال دخانیات باید در اینجا ذکر شود ، زیرا مصرف دخانیات بزرگترین عامل خطر محسوب می شود. علاوه بر این ، بیماران مبتلا به بیماری های عمومی مانند دیابت به عنوان بیماران مبتلا به سابقه قبلی ، ملتهب به طور فزاینده ای با پریمپلنتیت تشخیص داده می شود پریودنتیت. عوامل خطر دیگر:
- داروها (به عنوان مثال داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی) ،
- تغییرات هورمونی ،
- چک های نامنظم دندانپزشکی
