رفلکس: رفلکس پاتولوژیک ، شرطی ، شرطی

آسیب شناسی واکنش هنگامی رخ می دهد که عصب یا وجود دارد مغز خسارت. رفلکس شناخته شده پاتولوژیک رفلکس بابینسکی است که باعث کشیدگی انگشت شست و خم شدن انگشتان دیگر در هنگام مسواک زدن کف پا می شود. این یکی از اوایل است کودکی واکنش و بعد از 12 ماهگی معمولاً قابل ترمیم نیست.

بازتاب Babinski در آسیب عظیم مغز.

در موارد عظیم مغز آسیب ، همانطور که ممکن است بعد از a رخ دهد خونریزی مغزی or ضربه، بازتاب مثبت بابینسکی نشان دهنده آسیب شدید مغزی است. پاسخ رفلکس همیشه در یک مقایسه توام با هم ارزیابی می شود - یعنی روی هر دو دست یا پا: یک واکنش رفلکس متفاوت ، به عنوان مثال ، ضعیف شدن یا تقویت یک طرفه رفلکس ، نشان می دهد آسیب عصبی.

رفلکس های عضلانی در سنین بالا

علاوه بر این ، با افزایش سن ، اغلب بسیاری از افراد ضعیف می شوند واکنش، اما این رفلکس ها پس از آن به صورت دو طرفه اتفاق می افتند و فقط به یک اندام یا عضله محدود نمی شوند.

افزایش عمدتا در رفلکس های ذاتی عضلات اغلب در عضلات فلج بعد از a مشاهده می شود ضربه - شکل شدید اصطلاحاً کلونوس است ، یک ریتمیک تمام نشدنی انقباض عضله در پاسخ به یک محرک واحد. Clonus هنگامی رخ می دهد که به آن آسیب برساند اعصاب از طرف مغز که عضلات را تحریک می کند

رفلکس شرطی یا مشروط چیست؟

از واکنشهای ذاتی که قبلاً ذکر شد ، واکنشهای انعکاسی بدن که آموخته یا به دست می آیند متمایز می شوند. بهترین شناخته شده در این زمینه مطمئناً آزمایش سگ پاولوف است که نشان داد پس از جفت شدن غذا با صدای زنگ ، سگ ها نیز با تولید زنگ به تنهایی پاسخ بزاق.

بنابراین ، در یک رفلکس اکتسابی ، یک رفلکس ذاتی (ترشح بزاق در صورت انتظار غذا) با یک محرک دیگر (در این حالت ، صدای زنگ) همراه است تا زمانی که تهویه حاصل شود تا بتوان اولین محرک (غذا) را حذف کرد. این روند ، که ما آگاهانه از آن آگاه نیستیم ، بر پیشرفت رفتارهای ما ، تأثیر می گذارد یادگیری و همچنین سازگاری ما با محیط

از نظر درمانی ، اتصال در زمینه استفاده می شود روان درمانی برای حساسیت زدایی ، که در آن یک جفت شدن مکرر یک محرک تحریک کننده اضطراب با یک وضعیت خوشایند ایجاد می شود: ارتباط احساس مثبت با محرک منفی باعث می شود تا به تدریج اثر خود را از دست بدهد.