بی اشتهایی و پرخوری - تفاوت در چیست؟
بی اشتهایی و bulimia از نظر جنبه های روانشناختی بسیار شبیه هستند ، به عنوان مثال از نظر درک بدن و عزت نفس. با این حال ، این بیماری ها از نظر رفتار اساسی در خوردن متفاوت هستند. در شرایطی که بی اشتهایی، یک محدودیت غذایی و / یا فعالیت بدنی گسترده منجر به کاهش وزن می شود ، و بنابراین بیماری ناگزیر منجر به آن می شود کم وزن در دراز مدت ، که یک معیار تشخیصی برای بی اشتهایی است.
بیماران مبتلا به bulimiaاز طرف دیگر ، از حملات واقعی غذا خوردن رنج می برند که در آن چندین بار کالری دریافتی لازم مصرف می شود. در نتیجه ، مبتلایان برای جلوگیری از افزایش وزن اقداماتی انجام می دهند ، مانند استفراغ or ملین. بولیمیا بنابراین لزوماً منجر نمی شود کم وزن، اما به دلایل دیگر عواقب مضر برای بدن و روان بیمار دارد. غیر معمول نیست بی اشتهایی و پرخوری برای ادغام ، زیرا عوامل تحریک کننده مشابه هستند. اطلاعات بیشتر را می توانید در زیر مشاهده کنید: Bulimia
بی اشتهایی کلاسیک چیست؟
بی اشتهایی عصبی کلاسیک با کاهش وزن آگاهانه ناشی از اختلال درک روانشناختی بدن تعریف می شود. این کاهش وزن را می توان از طرق مختلف ایجاد کرد و در نتیجه تظاهرات مختلف بی اشتهایی ایجاد کرد. شایع ترین آن کاهش مصرف مواد غذایی است.
سایر بیماران بعد از خوردن یا استفاده استفراغ می کنند ملین. فعالیت بدنی بیش از حد نیز منجر به کاهش وزن می شود. بسیاری از بیماران به طور همزمان از چندین روش کاهش وزن استفاده می کنند.
همهگیرشناسی
پیش از آن اختلال در غذا خوردن، که رفتار خوردن ، رژیم منظم یا حتی استفاده منظم از آن را مهار می کند ملین برای کنترل وزن ، در جمعیت بسیار شایع است. تقریباً 23 از کل زنان جوان اظهار می کنند که اغلب اقدامات تنظیم کننده وزن را انجام می دهند یا تقریباً ثابت هستند رژیم غذایی. با این حال ، تصویر کامل بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی) بسیار کمتر مشاهده می شود.
با نسبت 12: 1 ، زنان از بی اشتهایی عصبی بسیار بیشتر از مردان رنج می برند. در گروه سنی 15-30 سال احتمال بروز بی اشتهایی حدود 1٪ است. سن احتمالی اولین بیماری حدود 15-17 سال است. گروه های معمول خطر ، رقصنده ها (به خصوص باله) ، مدل های عکس و ورزشکاران رقابتی (به عنوان مثال اسب سواری) هستند. در 50٪ موارد بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی) بی اشتهایی مقدم بر پرخوری عصبی (پرخوری عصبی) است.
