فتوفوبیا: توضیحات
تقریباً می توان از هر چیزی بترسد، از جمله نور. با این حال، فتوفوبیا به عنوان یک اختلال اضطراب کلاسیک فقط گاهی اوقات رخ می دهد. معمولاً یک بیماری جسمی باعث اختلال حساسیت چشم می شود:
فتوفوبیا یا خجالتی از نور یکی از اختلالات ذهنی بینایی است. چشم های فرد مبتلا ممکن است بسوزد یا آب شود، قرمز یا خشک شود. اغلب، حساسیت به نور با سرگیجه، سردرد و میگرن همراه است. درد شدید و از دست دادن بینایی مشخصه موارد جدی است.
فتوفوبیا: علل و بیماری های احتمالی
در چشم های حساس به نور، این رفلکس حتی در روشنایی کم فعال می شود. مکانیسم های دقیق پشت این امر هنوز تا حد زیادی ناشناخته است. با این حال، محققان گمان می کنند که یک عصب بیش از حد فعال، محرک های زیادی را به مغز منتقل می کند.
فتوفوبیا ناشی از محرک های خارجی
محرک های خارجی که می توانند باعث فتوفوبیا شوند عبارتند از:
- استفاده نادرست از لنز تماسی
- اشعه ماوراء بنفش، آفتاب سوختگی، کور کننده
- صدمات
- قرار گرفتن در معرض محصولات مراقبتی
- آسیب سمی غشاء
فوتوفوبیا و بیماری چشم
بیماری های چشمی مختلف نیز ممکن است با فتوفوبیا همراه باشند، مانند:
- خشکی چشم با لایه اشک کم
- گلوکوم (از جمله نوع مادرزادی: گلوکوم اولیه نوزادی)
- تیرگی لنز (آب مروارید)
- گشاد شدن مردمک چشم (میدریاز)
- ناهنجاری های مادرزادی: تشکیل شکاف عنبیه، کوررنگی کامل (آکروماتوپسی)، عدم وجود رنگدانه عنبیه (آلبینیسم)، نقص عنبیه (آنیریدیا)
فوتوفوبیا در سایر بیماری ها
در زمینه بیماری های دیگر نیز می توان به چشم های حساس به نور مبتلا شد، به عنوان مثال در موارد:
- سرماخوردگی
- ضربه مغزی (مانند ضربه مغزی)
- خونریزی مغزی
- تومور مغزی
- بیماری های روماتیسمی مانند آرتریت روماتوئید یا فیبرومیالژیا (شکل روماتیسم بافت نرم)
- پسوریازیس (پسوریازیس)
- مننژیت (التهاب مغز)
- مرض سل
- سرخک
- بیماری هاری
- سیفلیس
- بیماری صرع
فتوفوبیا: چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
با این حال، اگر فتوفوبیا برای مدت طولانی‌تری ادامه داشت و احساس می‌کنید که به شدت تحت تأثیر آن قرار گرفته‌اید، باید از چشم پزشک خود راهنمایی بخواهید. ممکن است بیماری چشمی پشت آن باشد که نیاز به درمان توسط متخصص داشته باشد. اگر درد چشم و کاهش حدت بینایی را نیز تجربه می کنید، باید علائم را جدی بگیرید. سپس مراجعه فوری به چشم پزشک ضروری است!
فوتوفوبیا: پزشک چه می کند؟
اول از همه، چشم پزشک سابقه پزشکی شما را می گیرد: در گفتگو با شما، دقیقاً در مورد شکایات و بیماری های قبلی شما سؤال می کند.
سپس معاینات مختلف چشمی انجام می شود: پزشک چشم (از جمله قرنیه) را با یک لامپ شکاف معاینه می کند و بینایی شما را بررسی می کند. اگر سوء ظن خاصی در مورد علت احتمالی فوتوفوبیا وجود داشته باشد، بررسی های بیشتر می تواند روشن شود.
درمان فوتوفوبیا
اگر فوتوفوبیا در واقع به دلیل یک بیماری چشمی باشد، در صورت نیاز از داروهای ضد التهاب، ضد درد و/یا ضد باکتری استفاده می شود. اگر خشکی چشم دلیل فتوفوبیا باشد، اشک مصنوعی می تواند کمک کند (اما نباید به یک راه حل دائمی تبدیل شود).
گاهی اوقات دارو به تنهایی برای کنترل علائم کافی نیست. سپس ممکن است یک درمان چندوجهی ضروری باشد که شامل بدن، ذهن و روح است.
فتوفوبیا: کاری که خودتان می توانید انجام دهید
تا زمانی که بیماری زمینه ای روشن نشود، اتاق های تاریک یا عینک های آفتابی می توانند به فتوفوبیا کمک کنند. با این حال، رسیدن به عینک آفتابی نباید به یک راه حل دائمی تبدیل شود. در غیر این صورت، چشمان شما به نور کم عادت می کنند که می تواند مشکل را بدتر کند.
