کودها به عنوان محصولات محافظت از گیاهان برای تأمین خاک و در نتیجه گیاه با مواد مغذی و مواد حیاتی (ریز مغذی ها) استفاده می شوند - مانند نیتروژن, فسفر, پتاسیم - که به منظور رشد ، افزایش و ایمن سازی عملکرد و بهبود کیفیت مواد ارزش دهنده در نظر گرفته شده است. با توجه به منشا ، بین کودهای اقتصادی و مصنوعی تمایز قائل می شوند. مورد اول کود ارگانیک تولید شده در مزرعه است مانند کود و دوغاب و همچنین بقایای کاه و گیاه. کودهای مصنوعی به صورت مصنوعی تولید می شوند نیتروژن, فسفر و پتاسیم ترکیبات. اگر از کودها به درستی استفاده نمی شود ، مانند با نیتروژن کودها ، محتوای پروتئین را افزایش می دهند ، زیرا نیتروژن یک ماده سازنده پروتئین است. در مقابل ، محتوای اسیدهای آمینه ضروری در پروتئین کاهش می یابد. بنابراین مقدار زیادی از این کود منجر به کاهش ارزش بیولوژیکی پروتئین می شود ، بلکه منجر به اختلال در طعم و ماندگاری غذاهای گیاهی. علاوه بر این ، گیاهان فقط حدود 60٪ از کود مصنوعی را جذب می کنند و بقیه در آبهای زیرزمینی پایان می یابد و منجر به نیترات و فسفات آلودگی. به گزارش German Drinking آب طبق دستورالعمل ، حد فعلی نیترات در آب آشامیدنی 50 میلی گرم در لیتر و برای نیتریت 0.1/10 میلی گرم در لیتر است. اگر برچسب "مناسب برای تهیه غذای کودک" باشد ، محتوای نیترات ممکن است حداکثر 0.02 میلی گرم در لیتر باشد و مقدار نیتریت ممکن است XNUMX/XNUMX میلی گرم در لیتر باشد. این بدان معنی است که مقدار نیترات در نوشیدن است آب نباید بیش از حد باشد. مقدار بیش از حد مهمترین نیترات مواد مغذی گیاه - جز component کودهای ازته - نیز تأثیر مخربی بر خاک و رشد گیاه دارد. رسوبات نیترات در خاک باعث کاهش رطوبت ریشه ها می شود. ریشه ها خشک می شوند و دیگر نمی توانند گیاه را به اندازه کافی تأمین کنند آب و مواد مغذی و مواد حیاتی (عناصر کلان و ریز) که رشد آن را به شدت مهار می کند. علاوه بر این ، روشن شدن برگ در صورت رسوب در بافت برگ اتفاق می افتد. محتوای نیترات از گیاه به گیاه دیگر متفاوت است. برخی از انواع سبزیجات به طور مشخص نیتروفیلی هستند ، به این معنی که آنها توانایی ذخیره مقادیر زیادی نیترات از خاک را در بافتهای خود دارند. هرچه ورودی آن در خاک بیشتر باشد ، می تواند بیشتر جذب گیاه شود. در زیر مروری بر متوسط محتوای نیترات انواع مختلف سبزیجات و کاهو وجود دارد:
محتویات زیاد نیترات (> 1,000 میلی گرم در کیلوگرم): پیاز ، کاهو بره ، سرمه ، کاهو ، شاهی ، خرد ، خرفه ، تربچه ، تربچه ، چغندر ، کرفس.
محتویات نیترات متوسط (> 500-1,000 میلی گرم در کیلوگرم): کلم چینی ، کاهو کوه یخی ، رازیانه ، کلم پیچ ، اسفناج ، کلم سفید ، کلم ساوا
سطح کم نیترات (کمتر از 500 میلی گرم در کیلوگرم): بادمجان ، لوبیا ، گل کلم ، کلم بروکلی ، کاسنی ، نخود فرنگی ، خیار ، سیب زمینی ، هویج ، فلفل ، قارچ ، تره فرنگی ، جوانه بروکسل ، مارچوبه ، گوجه فرنگی ، پیاز
از آنجا که کاهو به خصوص از نظر نیترات زیاد است ، محدودیت های اجباری برای آن وجود دارد: در ماه های تابستان ، کاهو ممکن است بیش از 2,500 میلی گرم نیترات در هر کیلوگرم نداشته باشد و در زمستان (نوامبر تا آوریل) بیش از 3,500 میلی گرم در کیلوگرم نداشته باشد. برای اسفناج ، کاهو بره ، تربچه ، تربچه و چغندر ، مقادیر راهنمای زیر اعمال می شود:
- اسفناج 2,000 میلی گرم در کیلوگرم
- کاهوی بره 2,500 میلی گرم در کیلوگرم
- تربچه 3,000 میلی گرم در کیلوگرم
- تربچه 3,000 میلی گرم در کیلوگرم
- چغندر 3,000 میلی گرم در کیلوگرم
نیترات به خودی خود سمی نیست ، اما می تواند از قبل در بدن ما تبدیل شود دهان by بزاق، و همچنین در خاک و غذا توسط برخی باکتری به نیتریت سمی تبدیل می شود. در غذا ، نیتریت در سوسیس و گوشت های پخته شده ، و همچنین در پنیر کهنه وجود دارد. نیتریت می تواند محدود یا مسدود کند اکسیژن جذب با واکنش با هموگلوبین in اریتروسیت ها (قرمز خون سلول ها). نوزادان به ویژه تا حدود شش ماهگی در معرض خطر هستند زیرا سیستم محافظتی آنها می تواند مسدود شده را تبدیل کند خون رنگدانه به اکسیژنفرم حمل-هنوز کاملاً توسعه نیافته است. نیتریت می تواند با سایر مواد درون زا واکنش بیشتری نشان دهد - ترکیبات نیتروژن مانند آمین ها (موجود در محصولات گوشت و سوسیس و به ویژه در پنیر و ماهی) - و به اصطلاح نیتروزامین در تشکیل می دهد معده. اینها سرطان زا هستند و هرچه فرد نیترات بیشتری مصرف کند ، خطر تشکیل نیتروزامین های سرطان زا بیشتر است. تقریباً 70٪ از نیترات مصرفی از سبزیجات ، 20٪ از آب آشامیدنی و 10٪ از گوشت و فرآورده های گوشتی و ماهی (نیترات) است. برای حفظ ماهی و گوشت و بهبود رنگ آنها استفاده می شود طعم) DGE (انجمن تغذیه آلمان) و WHO (جهان) سلامتی فرض کنید که مقدار قابل قبول نیترات 220 میلی گرم در روز است. استفاده از فسفات کودهای حاوی کادمیوم همچنین به آلودگی مواد غذایی کمک می کند و شدید به دنبال دارد سلامت عواقب. غلظت زیاد کادمیوم به عنوان مثال در اسفناج ، کرفس و گندم یافت می شود. این یک فلز کمیاب است که برای انسان و حیوان سمی است. اگر کادمیوم از افزایش یافته است غلظت بر ارگانیسم ما تأثیر می گذارد ، می تواند رهبری به سرفه کردن ، سردرد، سردرگمی و تب، و کوتاه مدت استنشاق از یک بالا مقدار، به ندرت تجمع مایعات کشنده در ریه بافت.
