چگونه مقدار CRP با بیماری های مختلف تغییر می کند؟
بیماری های روماتیسمی با پدیده های خود ایمنی مشخص می شوند. علاوه بر روماتوئید آرتروز (شکایات مفصلی روماتیسمی که اکثر مردم با آن آشنا هستند) ، بیماریهای دیگر مانند کلاژنوز یا واسکولیت همچنین به فرم روماتیسمی تعلق دارند. در بیماری های روماتیسمی ، بسیاری از پارامترهای التهابی غیر اختصاصی ، از جمله مقدار CRP، به خصوص در مرحله حاد بیماری افزایش می یابد.
در شرایطی که روماتیسم، بسته به شدت و تظاهرات بیماری ، گاهی اوقات می تواند افزایش چشمگیری در CRP داشته باشد. مقدار CRP با فعالیت التهابی ارتباط دارد. هرچه التهاب قویتر باشد ، بالاتر می رود مقدار CRP.
علت نهایی ایجاد بسیاری از بیماری های روماتیسمی مشخص نیست. در مورد شکایات مفصلی روماتوئید (روماتوئید) آرتروز) ، یک علت عفونی نیز در حال بحث است ، که به نوبه خود یک پاسخ ایمنی قوی و در نتیجه یک واکنش التهابی مشخص را تحریک می کند. سرطان اغلب منجر به افزایش بارز سطح CRP می شود.
با این حال ، باید تأکید کرد که CRP یک پارامتر التهابی است و یک مارکر تومور نیست! بنابراین افزایش CRP برای بیماری تومور ملاک و ارزش معناداری نیست. بنابراین نباید به اشتباه نتیجه حضور حضور سرطان به دلیل افزایش مقدار CRP.
علاوه بر این ، مقدار CRP به عنوان یک پارامتر پیشرفت در یک بیماری توموری در نظر گرفته نمی شود. این افزایش فقط می تواند در زمینه بیماری تومور به عنوان بیان یک واکنش التهابی ایجاد شده توسط سرطان. مقدار CRP نیز در صورت بهبودی یک بیماری سرطانی کاهش می یابد.
در دوره بیماری ، CRP می تواند به مقادیر بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر افزایش یابد. همچنین می توانید اطلاعات بیشتر را در زیر پیدا کنید: مقدار CRP در بیماری سرطانی تشخیص بین برونشیت حاد و ذات الریه بدون قفسه سینه اشعه ایکس علاوه بر علائم بالینی ، مانند افزایش مقدار CRP بیش از 30 میلی گرم در لیتر ، نشان می دهد ذات الریه.
تشخیص مقدار CRP بالا به طور قابل توجهی دقت تشخیص را در بیماری های تنفسی بهبود می بخشد. - صدای تق تق تنفس کاهش می یابد ،
- تب،
- افزایش نبض (تاکی کاردی) و
- عدم وجود سرماخوردگی ،
سپسیس در محاوره به نام شناخته می شود خون مسمومیت و حتی اگر اقدامات متقابل نیز انجام شود ، می تواند همچنان کشنده باشد. در آلمان ، با وجود درمان ، تا 25٪ از بیماران سپسیس می میرند.
بالاترین مقادیر CRP در سپسیس اندازه گیری می شود. در سپسیس ، مقدار CRP هم برای تشخیص و هم برای استفاده می شود نظارت بر سیر بیماری. سطح CRP با درمان آنتی بیوتیکی به طور مداوم کاهش می یابد.
با این حال ، یک پارامتر دقیق تر این است لاکتات مقدار در سپسیس. این به نارسایی اندام ناشی از سپسیس اشاره دارد. لاکتات مقادیر بیش از 4 میلی مول در لیتر ، سپتیک نامیده می شود شوک.
پشت درد به عنوان یک علامت می تواند توسط بیماری های مختلف ایجاد شود. پشت کلاسیک درد ناشی از تنش عضلانی منجر به افزایش مقدار CRP نمی شود. با این حال ، تصاویر بالینی مانند مننژیت or اسپوندیلودیسیت می تواند منجر به افزایش شدید مقدار CRP شود ، زیرا این بیماری ها با التهاب مشخص می شوند.
مننژیت التهاب است منینژ، که منجر به سردرد و تب، در میان چیز های دیگر. با این حال درد همچنین می تواند به گسترش یابد نخاع. اسپوندیلودیسیت التهاب دیسک های بین مهره ای و اجسام مهره ای است ، که خود را نیز نشان می دهد کمر درد.
پس از جراحی ، مقدار CRP می تواند افزایش یابد. این می تواند ، اما لزوما نشان دهنده عفونت زخم نیست. افزایش متوسط در مقدار CRP به دلیل مراحل بیشتر محتمل است التیام زخم، که شبیه التهاب هستند.
معاینات منظم و خون برای تعیین مقدار CRP و سایر نشانگرهای التهاب ، مانند رسوب خون (BSG) ، تعداد لکوسیت ها و سایر آزمایشات ، باید آزمایشات انجام شود. مقادیر آزمایشگاهی. به طور کلاسیک ، جمع آوری منظم مقدار CRP هنگام گرفتن آنتی بیوتیک ها در خدمت نظارت بر روند التهاب است. اگر آنتی بیوتیک به درستی کار کند ، می توان انتظار داشت که مقدار CRP کاهش یابد.
اگر CRP کاهش نیافته یا حتی بیشتر افزایش یابد ، این ممکن است نشان دهد که طیف اثر آنتی بیوتیک انتخابی شامل پاتوژن ایجاد کننده التهاب نیست. در این حالت ، برای تعیین طیف دقیق پاتوژن و تنظیم آنتی بیوتیک درمانی ، باید در صورت امکان اسمیر باکتریایی گرفته شود. از آنجا که پروتئین واکنش پذیر C در تولید می شود کبد، در مورد آسیب کبدی مشخص (به عنوان مثال کبد نارسایی ، سیروز کبدی یا تومور کبدی) ممکن است تولید کافی پروتئین وجود نداشته باشد. این بدان معنی است که حتی در صورت التهاب شدید ، افزایش انتظار CRP اتفاق نمی افتد.
تمام مقالات این مجموعه:
