پیشگیری
از آنجا که علت وزوز گوش تا حد زیادی ناشناخته است ، تنها توصیه واقعی برای پیشگیری جلوگیری از تصلب شرایین است خون عروق (خطر اختلالات گردش خون از گوش) و به کاهش استرس و تغییر شکل وضعیتی.
پیش بینی
در بعضی موارد ، حتی بدون درمان ، خود به خود از بین می رود صداهای گوش. در صورت حاد وزوز گوش، فرآیندهای بهبودی در 60--80 recorded ثبت می شود. در مزمن یا زیر حاد وزوز گوش، بهبود اغلب نادرتر است. حتی اگر ارزیابی های مختلفی از یک درمان حاد و اثربخشی آن وجود داشته باشد ، مطابق دستورالعمل های فعلی ، یک درمان سریع باید با وزوز گوش حاد آغاز شود و بنابراین تحت شرایط خاص بر احتمال درمان تأثیر مثبت می گذارد. در موارد حاد و مزمن ، از بین رفتن مطلق صدای زنگ در گوش کمتر اتفاق می افتد ، اما با شرایط مناسب رفتار درمانی، می توان فشار رنج را کاهش داد و زندگی عادی تری را با صدای زنگ در گوش امکان پذیر کرد.
افراد مشهور با وزوز گوش
این واقعیت که وزوز گوش یک بیماری بسیار قدیمی است همچنین توسط گزارش های مختلف از مشاهیر تاریخی که همچنین از وزوز گوش رنج می برند نشان داده شده است. از جمله این موارد: مارتین لوتر ، بتهوون ، روسو ، اسمتانا و گویا تصویر بالینی وزوز گوش یا صداهای ناشناخته در گوش خیلی زود توصیف شده است. اولین سوابق در پاپیروس مصر باستان ، بر روی لوحهای سفالی بابلی و در کتاب آیور ودا ، کتاب طب هند یافت شد.
در پزشکی بابلی در قرن 17 قبل از میلاد این عقیده غالب شد که وزوز گوش پیام پنهانی از ارواح و خدایان است که با بیماران نجوا می کند. با استفاده از مخلوط های مختلف در گوش ، تصویر بالینی برای درمان این بیماری تلاش شد.
همچنین تلفظ طلسم های مختلف باید علائم را بهبود بخشد. بقراط دریافت که بیشتر صداهای گوش با نزدیک شدن بیمار به یک منبع سر و صدای بلندتر ناپدید شد. وی گمان کرد که وزوز گوش منحصراً توسط ضربان قلب ایجاد شده است عروق.
پلینی 23-79 میلادی ابتدا اصطلاح وزوز گوش را به کار برد و نوشیدنی روغن گل رز را توصیه کرد ، عسل و پوست انار برای درمان. به طور کلی وزوز گوش به معنای وجود صدای زنگ در گوش است که نمی تواند از محیط اطراف بیمار ناشی شود. شکایات بدون درد هستند اما معمولاً با کم شنوایی یا اختلالات شنوایی و گاهی سرگیجه همراه هستند.
دلیل آن شنیدن گوش تک گوش غیرمعمول است که باعث ناراحتی می شود تعادل سیستم. این علل وزوز گوش تا حد زیادی قابل توضیح نیستند. نظریه های مختلف بر روی عوامل عصبی تمرکز دارند ، اختلالات گردش خون و عوامل روانشناختی.
La صداهای گوش معمولاً توسط بیماران دائمی و گاهی اوقات با حجم زیاد توصیف می شوند. نوع صداهای گوش می تواند توسط فرکانسهای مختلف ایجاد شود و توسط بیمار می تواند صداهای سوت ، زمزمه ، هیس یا جیر جیر باشد. تینیتی را می توان با توجه به محل مبدا به 4 درجه طبقه بندی کرد (هدف = رگ ضربان دار یا فشار عصبی که اعمال می کند ؛ ذهنی = مکان مشخص نیست) ، طول مدت بیماری (حاد = در سه ماه گذشته ، حاد = بین 3 ماه تا یک سال ؛ مزمن = بیشتر از یک سال) و شرط از بیمار ، که به موجب آن درجه 1 به سختی توسط بیمار قابل درک است و بیشتر از او شنیده می شود ، در حالی که درجه 4 به حدی شدید است که زندگی روزمره بیمار به شدت مختل می شود.
این اختلالات می تواند خود را در اختلالات تمرکز ، تحریک پذیری ، اختلالات خواب ، اضطراب و افسردگی. در موارد بسیار شدید ، افکار خودکشی یا خودکشی کامل نیز ممکن است رخ دهد. تشخیص باید متناسب با بیمار منفرد باشد.
به دلایل هزینه و تلاش ، برنامه کامل تشخیص باید فقط در بیمارانی انجام شود که پس از تشخیص اولیه نمی توانند درمان شوند. یک معیار تشخیصی مهم ، بررسی بیمار است که در آن باید از مدت زمان بیماری ، نوع شکایات و اختلال در زندگی روزمره سال شود. تشخیص بیماران مبتلا به وزوز گوش یک روش تشخیصی چند رشته ای است که در آن پزشکان گوش و حلق و بینی ، متخصصان مغز و اعصاب ، متخصصان داخلی و در صورت لزوم روانشناسان باید درگیر شوند.
درمان بیماران مبتلا به وزوز گوش حاد باید به سرعت انجام شود تا بر این اساس پیش آگهی درمان افزایش یابد. خونداروهای نازک ، بی حس کننده های موضعی یا ضد التهاب کورتیزون استفاده می شود. برای بیماران مبتلا به وزوز گوش مزمن ، باید بیشتر به درمان روانشناختی توجه شود ، که تمرکز بر آن است رفتار درمانی و آموزش اتوژنیک.
این بیماران باید آگاه باشند که صدای زنگ گوش احتمالاً به طور کامل از بین نخواهد رفت ، اما آموزش شناختی مناسب درک وزوز گوش را به سمت پایین تنظیم می کند. درمان وزوز گوش حاد و فرم حاد آن یک درمان مختلط وزوز گوش حاد و مزمن است. برخی از درمان های نیمه امیدوار کننده در حال حاضر هنوز تحت آزمایشات بالینی مانند B قرار دارند.
درمان اکسیژن بیش از حد ، که در آن اکسیژن بیمار در یک محفظه هایپرباریک تامین می شود ، یا نوعی درمان که در آن بیمار به طور دائمی با همان صدایی که از طریق سمعک کوچک می شنود ، تأمین می شود. علیرغم نتایج امیدوار کننده ، این روشهای درمانی هنوز تحت پوشش قرار نگرفته اند سلامت بیمه می شود و باید توسط خود بیمار تأمین شود. وزوز گوش حاد به خودی خود در 60 تا 80 درصد از بین می رود. پیش آگهی اشکال تحت حاد و مزمن بسیار بدتر است و ممکن است در طول زندگی تحمل شود.
