قارچ پوستی: علائم، تشخیص علائم، درمان

بررسی اجمالی

• قارچ پوست چیست؟ عفونت قارچی پوست و/یا زائده های آن. اشکال رایج آن عبارتند از: پای ورزشکار (تینیا پدیس)، کرم حلقوی (تنه آ کورپوریس)، قارچ ناخن (آنیکومیکوزیس یا کچلی، قارچ سر (تنه آکاپیتیس)، قارچ دست (تینیا مانووم)، کاندیدیازیس پوستی و پیتریازیس ورسیکالر.
• علل: درماتوفیت ها (قارچ های رشته ای)، مخمرها (قارچ های ساقه)، یا کپک ها. عفونت از فردی به فرد دیگر، از حیوانی به فرد دیگر یا با لمس اشیاء آلوده.
• عوامل خطر: افراد مبتلا به اختلالات گردش خون (مانند دیابت، ضعف سیستم ایمنی یا چاقی) به ویژه مستعد ابتلا هستند.
• علائم: به عنوان مثال نواحی پوستی قرمز و خارش دار در تنه و اندام ها در کرم حلقوی. پوست سفید متمایل به خاکستری و پف کرده با پارگی های کوچک در فواصل بین انگشتان پای ورزشکار؛ تغییرات پوست گرد و به شدت مشخص روی سر با موهای شکسته یا ریخته در قارچ سر.
• پیش آگهی: با درمان مداوم، معمولاً بهبودی کامل بدون آسیب دائمی پوست. عوارض عمدتاً در افراد با سیستم ایمنی ضعیف و کودکان (عفونت قارچی اندام های داخلی).

قارچ پوستی: علائم

علائم قارچ پوستی بستگی به این دارد که کدام پاتوژن باعث عفونت می شود، کدام قسمت از بدن تحت تاثیر قرار گرفته و میزان عفونت چقدر است. قارچ های رشته ای (درماتوفیت ها) از شایع ترین پاتوژن ها هستند. آنها می توانند پوست، مو و ناخن را آلوده کنند. سایر پاتوژن های رایج مخمرها و کپک ها هستند. آنها علاوه بر پوست می توانند غشاهای مخاطی و اندام های داخلی را نیز آلوده کنند. در ادامه با علائم معمول انواع مهم قارچ پوستی بیشتر آشنا خواهید شد:

علائم بیماری پای ورزشکار (تنیا پدیس)

کف پاها نیز ممکن است تحت تأثیر پای ورزشکار قرار گیرند. نشانه های فرم سنگفرشی-هیپرکراتوتیک پوسته پوسته شدن خشک و سفید پوست است. گاهی اوقات یک عفونت التهابی بیشتر همراه با وزیکول و خارش ایجاد می شود. علائم ممکن است به لبه های جانبی پا نیز گسترش یابد. پشت پا معمولاً بدون علامت باقی می ماند.

فرم تاولی-دیسیدروتیک قوس و لبه های پا، جایی که وزیکول ها می ترکند را تحت تاثیر قرار می دهد. در کف پا، وزیکول ها به دلیل لایه شاخی نمی ترکند، بلکه خشک می شوند. معمولاً احساس تنش و خارش با پای ورزشکار همراه است.

علائم کرم حلقوی (تنه آ کورپوریس)

Tinea corporis (کرم حلقه ای) نیز یک عفونت قارچی پوستی است که توسط قارچ های رشته ای ایجاد می شود. تنه و اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد. نواحی پوست آسیب دیده قرمزی گرد و پوسته‌دار را نشان می‌دهند که می‌توانند با هم جریان داشته باشند (تلاقی) و معمولاً با خارش قابل توجهی همراه است.

می توانید در مقاله Tinea corporis درباره کرم حلقوی بیشتر بدانید.

علائم قارچ سر (تنه آکاپیتیس).

قارچ ها می توانند نواحی مودار سر را نیز تحت تاثیر قرار دهند. اکثراً پوست سر تحت تأثیر قرار می گیرد و فقط به ندرت ابروها یا ریش ها درگیر می شود که اغلب قارچ های رشته ای عامل تحریک هستند. علائم قارچ پوستی که رخ می دهد بسیار متنوع است. در برخی بیماران، عفونت قارچی سر تقریباً بدون علائم (بدون علائم التهاب) ادامه می یابد. در بسیاری دیگر، نواحی دایره ای شکل و بدون مو با اندازه های مختلف ایجاد می شود. پوست سر در این نواحی پوسته پوسته شدن مایل به خاکستری را نشان می دهد. در موارد دیگر، نواحی آسیب‌دیده پوست سر شبیه به یک زمین ته ریش است - به دلیل آلودگی قارچی، موها تقریباً در همان ارتفاع شکسته شده‌اند.

همه چیز در مورد علل، علائم و درمان قارچ سر را می توانید در اینجا پیدا کنید!

علائم قارچ صورت (Tinea faciei).

عفونت قارچی نخی روی صورت خود را به شکل نواحی پوسته پوسته و خارش دار پوست نشان می دهد. علائم معمولاً زمانی بدتر می شوند که پوست صورت در معرض نور شدید قرار گیرد. کچلی صورت نیز ممکن است همراه با کچلی رخ دهد. اگر علائم بسیار شدید باشد، ممکن است نشانه ای از ضعف سیستم ایمنی باشد.

علائم قارچ دست (tinea manuum)

علائم قارچ پوستی روی دست‌ها نیز می‌تواند به عفونت قارچ‌های رشته‌ای برگردد. معمولاً در ابتدا فقط یک دست تحت تأثیر قرار می گیرد. بعداً عفونت قارچی می تواند به دست دیگر سرایت کند. بسیاری از بیماران مبتلا به کچلی نیز از پای ورزشکار رنج می برند.

پزشکان دو نوع قارچ دست را تشخیص می دهند:

• قارچ دست دیسیدروسیفرم: نسبت به شکل هیپرکراتوتیک-اسکواموس کمتر رخ می دهد. علائم قارچ پوستی معمولی در اینجا، تاول های خارش دار در کف دست، لبه های دست و/یا در قسمت های کناری انگشتان است.

شکل خاصی از کچلی مانوم سندرم "یک دست/دو پا" است. همچنین به عنوان کچلی کف پلانتاریس شناخته می شود: در این حالت، علائم قارچ پوستی در یک کف دست و هر دو کف پا ظاهر می شود. دیابتی ها اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند، زیرا آنها به ویژه مستعد ابتلا به عفونت هستند.

علائم قارچ ناخن (تنیا یونگیوم)

چه چیزی کمک می کند، چگونه می توان آن را تشخیص داد و درمان کرد، در متن ما در مورد قارچ ناخن بخوانید!

علائم قارچ اینگوینال (تینیا اینگوینالیس)

عفونت های قارچی در ناحیه کشاله ران اغلب بر مردانی که به شدت عرق می کنند تأثیر می گذارد. علائم معمولی عبارتند از سوزش، قرمزی شدید پوست با لبه های برجسته و پوسته پوسته شدن جزئی. عفونت معمولاً روی پوست بین ران ها و کیسه بیضه شروع می شود. بعداً اغلب به سمت مقعد و باسن گسترش می یابد. کیسه بیضه، آلت تناسلی و در زنان فرج نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

علائم کاندیدیازیس جلدی

کاندیدیازیس جلدی در ابتدا با وزیکول های ندولار (پاپولوپوستول) ظاهر می شود. این پلاک‌ها به سرعت به پلاک‌های قرمز بزرگ و تا حدی گریان با لبه‌های پوسته‌دار تبدیل می‌شوند که با جوش‌های کوچک همراه هستند.

به طور کلی، عفونت قارچی (کاندیدیازیس) می تواند علاوه بر پوست، غشاهای مخاطی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. عفونت قارچی ناحیه تناسلی کاندیدیازیس تناسلی نامیده می شود. در زنان، خود را به صورت قارچ واژن نشان می دهد. علائم معمولی خارش شدید، قرمزی تکه‌ای، رسوبات سفید قابل پاک‌کردن روی غشای مخاطی و ترشحات سفید بی‌بو و شکننده است. مردان کمتر تحت تأثیر عفونت قارچی دستگاه تناسلی قرار می گیرند. اگر این اتفاق بیفتد، به صورت التهاب بلوط (قارچ آلت تناسلی) ظاهر می شود.

علائم پیتریازیس ورسیکالر (گلسنگ اندام تناسلی)

این شکل از قارچ پوستی با لکه‌های کاملاً مشخص و گرد شروع می‌شود که به اندازه عدس یا پنی هستند و اصلاً خارش ندارند. با گذشت زمان، لکه‌ها به کانون‌های بزرگ‌تر و نقشه‌ای شکل با سطح صاف تبدیل می‌شوند. اگر آنها را با کاردک نوازش کنید، پوست پوسته می شود. فلس های پوستی شبیه سبوس است که نام آن را به آن داده است.

لکه های پوستی در مقایسه با پوست سالم تغییر رنگ می دهند. بسته به رنگ پوست تفاوت رنگ وجود دارد:

• پیتریازیس ورسیکالر آلبا: در بیماران با موهای تیره یا برنزه، لکه های پوستی به رنگ روشن به نظر می رسند. مسئول این امر فرش متراکم قارچی روی پوست است که اشعه UV را مسدود می کند. بنابراین، پوست زیرین دیگر نمی تواند رنگدانه رنگی (ملانین) تولید کند. نتیجه لکه های سفید روی پوست تیره است.
• پیتریازیس ورسیکالر روبرا: در بیمارانی که پوست روشن دارند، از طرف دیگر، پیتریازیس ورسیکالر روبرا ​​با لکه های قرمز مایل به قهوه ای ظاهر می شود. این رنگ توسط رنگدانه های تولید شده توسط خود قارچ ایجاد می شود.

علائم میکروسپوریازیس

این بیماری قارچی پوستی توسط قارچ های رشته ای از جنس Microsporum (مانند M.canis) ایجاد می شود. این قارچ ها اغلب حیوانات اهلی مانند سگ و گربه را آلوده می کنند. از طریق تماس با چنین حیوانات آلوده، فرد می تواند به قارچ مبتلا شود. این به خصوص برای کودکان اتفاق می افتد. آنها ضایعات پوستی التهابی و دیسکی شکل را در تنه و پوست سر ایجاد می کنند. اگر پوست سر آلوده باشد، ممکن است مو در نواحی آسیب دیده بشکند.

قارچ پوست: درمان

عفونت های قارچی پوست با داروهای ضد قارچ درمان می شوند. اینها داروهایی هستند که به طور خاص علیه قارچ ها عمل می کنند. بیماران می توانند از درمان دارویی با نکات کلی و درمان های خانگی حمایت کنند.

درمان قارچ پوستی: دارو

عوامل ضد قارچی خارجی شامل نیستاتین، کلوتریمازول، میکونازول، ایزوکونازول و آمورولفین هستند. برای استفاده داخلی از آمفوتریسین B، ایتراکونازول، کتوکونازول، تربینافین و فلوسیتوزین استفاده می شود.

بسیاری از ضد قارچ ها بدون نسخه در دسترس هستند. با این حال، قبل از اینکه خودتان قارچ پوست خود را درمان کنید، باید به یک متخصص پوست مراجعه کنید. او می تواند به شما بگوید که در مورد شما کدام ضد قارچ بهترین است. نوع قارچ پوستی و عوامل فردی، به عنوان مثال سن شما و هر بارداری موجود، در اینجا نقش دارند.

در صورت خارش یا سوزش شدید پوست، گلوکوکورتیکوئیدهای ضدالتهابی ("کورتیزون") به شکل کرم یا پماد را می توان علاوه بر عوامل ضد قارچ، در نواحی مربوطه پوست نیز استفاده کرد.

درمان قارچ پوست: نکات کلی

• از کفش هایی که قابلیت تنفس چندانی ندارند استفاده نکنید.
• جوراب، جوراب و لباس زیر باید روزانه تعویض شود و حداقل در دمای 60 درجه سانتیگراد شسته شود.
• در طول و بلافاصله پس از درمان پای ورزشکار، به ضدعفونی جوراب، جوراب و کفش با یک عامل ضد قارچ کمک می کند.
• همیشه بعد از دوش گرفتن یا حمام کردن، فاصله بین انگشتان پا را به خوبی خشک کنید (از حوله جداگانه استفاده کنید!)، زیرا قارچ ها آن را مرطوب و گرم دوست دارند.
• در مکان هایی که خطر ابتلا به عفونت های قارچی در آنها افزایش می یابد (مانند استخر، سونا و ...) باید به بهداشت توجه ویژه ای داشته باشید و با پای برهنه راه نروید.

به عنوان یک قاعده کلی، همیشه نواحی در معرض خطر یا از قبل آلوده بدن مانند زیر بغل، ناحیه تناسلی و پاها را خشک نگه دارید. همچنین همیشه باید از یک حوله جداگانه برای خشک کردن خود استفاده کنید. این کار از گسترش عفونت قارچی به سایر نقاط بدن یا افراد دیگر جلوگیری می کند.

قارچ پوست: درمان های خانگی

مانند بسیاری از بیماری های دیگر، طیف گسترده ای از درمان های خانگی برای قارچ پوست توصیه می شود. نمی توان پیش بینی کرد که اینها چقدر در موارد فردی مؤثر هستند. بهتر است با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید که کدام درمان خانگی برای قارچ پوست برای شما مناسب است. متخصص همچنین می تواند به عوارض و تداخلات احتمالی اشاره کند.

یک عفونت قارچی گسترده همیشه نیاز به درمان پزشکی دارد. در اینجا حداکثر باید به عنوان مکمل از داروهای خانگی استفاده شود. یک قارچ پوستی که به اندازه کافی درمان نشده باشد می تواند مزمن شود و گاهی حتی به اندام های داخلی سرایت کند. تحت شرایط خاصی، این می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود!

درمان قارچ پوست با سرکه

درمان قارچ پوست با اسانس

اسانس های مختلف می توانند قارچ ها را از بین ببرند. آنها همچنین دارای اثر بازسازی کننده بر روی پوست و ضد التهاب هستند. مهمترین اسانس برای درمان قارچ پوست روغن درخت چای است. از آنجایی که این روغن پوست را خشک می کند، باید همزمان آن را با روغن مغذی یا کره شی درمان کنید.

قارچ پوستی: علل و عوامل خطر

انواع مختلف قارچ ها می توانند باعث قارچ پوستی شوند:

قارچ های رشته ای

در بیشتر موارد، عفونت های قارچی پوست توسط قارچ های رشته ای (درماتوفیت ها) ایجاد می شود. کارشناسان سپس از درماتوفیتوز نیز صحبت می کنند. شایع ترین محرک در اروپای مرکزی قارچ رشته ای Trichophyton rubrum است. این عمدتا مسئول کرم حلقوی و قارچ ناخن است. سایر قارچ های رشته ای که اغلب باعث تحریک قارچ پوستی می شوند عبارتند از Trichophyton mentagrophytes، Microsporum canis (محرک میکروسپوریازیس) و Trichophyton verrucosum (پاتوژن مشترک بین انسان و دام، به ویژه در مناطق روستایی).

قارچ های مخمر

پوست و غشاهای مخاطی نیز می توانند توسط مخمرها (قارچ ها) مورد حمله قرار گیرند. شناخته شده ترین قارچ مخمری کاندیدا آلبیکنس است. متعلق به فلور طبیعی غشاهای مخاطی است. تحت شرایط خاص (مانند نقص ایمنی) می تواند به شدت تکثیر شود و باعث عفونت شود، به عنوان مثال در ناحیه واژن (میکوز واژن). یکی دیگر از عفونت های مخمری شناخته شده پوست، پیتریازیس ورسیکالر است.

قالب ها

کپک ها به عنوان عوامل ایجاد کننده قارچ پوستی نقش جزئی دارند. با این حال، آنها می توانند - درست مانند قارچ های مخمر - اندام های داخلی را نیز آلوده کنند و باعث میکوز سیستم سنگین شوند. این یک عفونت قارچی است که چندین سیستم اندام یا عملاً کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.

قارچ پوستی: انتقال و عفونت

قارچ پوستی: عوامل خطر

عوامل خطر فردی مختلف به نفع قارچ پوستی است. اینها شامل دیابت و چاقی است. در مورد دوم، افزایش عرق در چین های پوستی ایجاد می شود که شرایط زندگی بهینه را برای قارچ ها فراهم می کند.

پوست و غشاهای مخاطی افراد مبتلا به اختلالات گردش خون نیز مستعد ابتلا به عفونت قارچی هستند.

یکی دیگر از عوامل خطر، ضعف سیستم ایمنی است. ضعف سیستم ایمنی می تواند ناشی از یک بیماری جدی (مانند اچ آی وی) باشد – یا داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. چنین داروهای سرکوب کننده ایمنی، به عنوان مثال، پس از پیوند اعضا و در بیماری های خودایمنی تجویز می شوند.

قارچ پوست: معاینات و تشخیص

در صورت مشکوک شدن به قارچ پوست، پزشک خانواده یا متخصص پوست (متخصص پوست) فرد مناسبی برای تماس است. در مورد قارچ پوستی در ناحیه صمیمی نیز می توانید با متخصص زنان یا اورولوژیست مشورت کنید.

پس از آن معاینه فیزیکی انجام می شود. پزشک تغییرات پوستی را از نزدیک بررسی می کند. او معمولاً با چشم غیر مسلح می تواند تشخیص دهد که آیا واقعاً یک قارچ پوستی است یا خیر.

برای تایید تشخیص، پزشک یک سواب از ناحیه آسیب دیده پوست می گیرد. سپس کشت قارچ در محیط غذایی مخصوص در آزمایشگاه تهیه می شود. به این ترتیب می توان هر قارچی را در شرایط رشد بهینه کشت و شناسایی کرد. این می تواند تا چهار هفته طول بکشد. تشخیص نوع پاتوژن برای انتخاب درمان مناسب مهم است.

در موارد فردی، گرفتن نمونه بافت (بیوپسی) برای بررسی دقیق تر ممکن است مفید باشد.

قارچ پوستی: سیر بیماری و پیش آگهی

قارچ پوست به خودی خود بهبود نمی یابد، اما باید درمان شود. صبر لازم است، زیرا عفونت های قارچی معمولاً سرسخت هستند. استفاده از داروهای ضد قارچ (ضد قارچ) تا زمانی که پزشک تجویز کرده است بسیار مهم است. اگر درمان را پیش از موعد متوقف کنید، قارچ پوستی ممکن است بازگردد. با این حال، با درمان صحیح، عفونت پینه آل تقریبا همیشه به طور کامل بهبود می یابد. ظاهر پوست عادی می شود، موهایی که ریخته اند دوباره رشد می کنند.

با این حال، عوارض نیز ممکن است، به ویژه در افراد با سیستم ایمنی ضعیف و در کودکان. این بیماران در معرض افزایش خطر انتشار عفونت قارچی پوست به اندام های داخل بدن هستند.

قارچ پوستی: پیشگیری

برای جلوگیری از عفونت قارچی پوست (جدید)، باید به نکات زیر توجه کنید:

• جوراب و لباس زیر را روزانه عوض کنید و حداقل در دمای 60 درجه سانتیگراد بشویید.
• از کفش هایی که زیاد تنفس نمی کنند خودداری کنید و همیشه پوست را در نواحی حساس بدن خشک نگه دارید (چین های پوستی، فاصله بین انگشتان پا و غیره).
• حیوانات خانگی مانند سگ، گربه و اسب می توانند پاتوژن های قارچ پوستی را به انسان منتقل کنند. بنابراین باید آنها را از نظر قارچ پوستی توسط دامپزشک معاینه کنید و در صورت لزوم با داروهای ضد قارچ مناسب درمان کنید.