معرفی
رباط پاره شده (مترادف: پارگی رباط) ، همانطور که از نامش پیداست ، پارگی یا شکستگی در ساختار خاصی از رباط است. رباط می تواند به طور کامل یا فقط به طور جزئی پاره شود. همچنین محلی سازی متغیر است ، به طوری که پارگی رباط به همان اندازه که در وسط است در مرکز احتمال دارد. رباط پاره شده همچنین از نظر حفظ ثبات بعد از آسیب رباط یا از بین رفتن آن طبقه بندی می شود ، زیرا تشخیص دقیق تر آن در سطح میکروسکوپی دشوار است. زمینه های پاره شدن رباط عمدتا رباط خارجی قسمت فوقانی است مچ پا مفصل ، رباط های مفصل زانو و همچنین رباط ها در مفصل متاکارپوفالانژیال و کارپال استخوان ها.
مترادف
پزشکی: پارگی رباط فیبولار ، دسمورخسی انگلیسی: پارگی رباط در مفصل مچ پا
- رباط پاره شده در مفصل مچ پا
- پارگی نوار
- پارگی رباط خارجی
- پارگی رباط کپسول فیبولار
- پارگی لیگامنتوم فیبولوتالار انتریوس / پسریوس
- رباط Fibulocalcanean
- اعوجاج OSG ، ضربه supination
- کشیدگی نوار
تعریف
آسیب به قسمت فوقانی مچ پا مفصل (OSG) اغلب در حین انجام فعالیتهای ورزشی ، بلکه در زندگی روزمره نیز رخ می دهد. بیشتر رویدادها منجر به آسیب جدی ساختاری ، یعنی آسیب دیدگی با عواقب دائمی نمی شوند. با این وجود ، ممکن است یک رباط پاره شده ، به خصوص در ناحیه قسمت خارجی ، ایجاد شود مچ پا (نگاه کنید به: پارگی رباط مچ پا). وقتی که مفصل مچ پا توسط پزشک معاینه می شود ، تشخیص آنها از رباط به سختی امکان پذیر است کشش یا رباط های پارگی جزئی یا کامل. انتقال سیال است.
فرکانس
آسیب به قسمت بیرونی رباط های مفصل مچ پا یکی از رایج ترین هاست آسیب های ورزشی و بنابراین یکی از شایع ترین آسیب ها در همه است. رباط های پاره شده شایع ترین دلیل مراجعه بیمار به کلینیک سرپایی برای جراحی تصادف است.
علل پارگی رباط
شایعترین علت پارگی رباط پا یا زانو ، خشونت خارجی است. نیروهایی که به ساختار رباط منتقل می شوند به قدری زیاد هستند که از حداکثر تحمل کشش فراتر رفته و رباط می تواند پاره شود. حرکات بد شانس نیز می تواند باعث پارگی رباط شود.
حرکات معمولی که در آن فرد با پا خم می شود و رباط پاره ای ایجاد می شود ، تغییر جهت حرکت تند و حرکات پیچشی روی زمین لغزنده است. در اینجا نیز رباط های تنگ این بافت همبند نمی تواند در برابر نیرو وارده مقاومت کند. در اصل ، رباط های بدن ما وظیفه اطمینان از ثبات و جلوگیری از حرکات بالاتر از یک سطح فیزیولوژیکی خاص ، به ویژه در مناطق مفصلی را دارند.
اگر از این درجه تحرک بیشتر شود ، رباط ها پاره می شوند. ساختارهای رباط های قدیمی ، آموزش ندیده و آسیب دیده معمولاً حساس هستند. آسیب های مفصلی که شامل پارگی رباط ها نیز هستند ، به طور عمده بر روی آن ها تأثیر می گذارد مفاصل که بازوی اهرمی بلندی دارند ، مانند مفصل زانو.
دلیل این امر این است که اثرات نیرو در اثر فشرده سازی یا کمانش می توانند زودتر و راحتتر آشکار شوند. در اصل ، تأثیر نیرو می تواند بر ساختارهای عضلانی ، استخوانی و رباطی تأثیر بگذارد. بسته به اینکه مفصلی توسط عضله ، استخوان یا رباط تأمین شده باشد ، نیروها بر ساختار مربوطه تأثیر ترجیحی دارند.
صدمات وارده به کپسول و دستگاه رباط عمدتا در اثر کشش بیش از حد ناگهانی و شدید ایجاد می شود. این رویداد تحت اصطلاح "آسیب رباط کپسول" خلاصه می شود. در بدترین حالت ، رباط کاملاً پاره می شود ، اما کشش یا کشیدن نیز ممکن است. همچنین معمول است که پارگی رباط همراه با پارگی رباط کپسول است.
