دست بخشی بسیار انعطاف پذیر از بدن انسان است و نه تنها قادر به درک اجسام سنگین با نیروی زیادی است ، بلکه کارهای دقیق دقیق (به عنوان مثال خیاطی) را نیز انجام می دهد. این برای مهارتهای روزمره ما مهم است. به عنوان مثال بافت همبند الیاف دست باید الاستیک باشند و اجازه حرکت کامل را بدهند.
شرح بیماری
بیماری دوپویترن در آپونوروز کف کف دست مشاهده می شود. اینجا بافت همبند سفت شده و به سمت خم کننده حرکت می کند تاندون ها انگشتان اولین علامت بیماری دوپویترن ، سخت شدن کف دست است.
در نتیجه ، این منجر به انقباض انگشتان و محدود شدن انگشتان می شود کشش جنبش. برای جلوگیری از درمان کامل ، باید از بیماری دوپویترن پیشگیری کرد. آگاهی از علل در اینجا مربوط است.
شرح مداخله فیزیوتراپی
پیش از این ذکر این نکته مهم است که نه تنها باید دست آسیب دیده تمرین شود ، بلکه باید به هر دو طرف توجه شود. بسته به شدت بیماری دوپویترن ، می توان از تمرینات مختلف یک مورد مناسب را برداشت. اولین هدف از تمرینات ترویج و حفظ آن است انگشت افزونه.
با انحنای دائمی انگشتان ، انگشت عضلات خم شدن کوتاه می شوند. همچنین بافت همبند از کف دست که از قبل زخم شده است ، بیشتر کشش پیدا کرده و می توان آن را کمتر و کمتر کشید. بنابراین ، ابتدا باید این سازه ها کشیده شوند.
این در مدت زمان طولانی تری اتفاق می افتد و نباید خیلی کوتاه باشد. برای اولین تمرین روی یک میز می نشینید و پشت دست خود را روی بالای میز قرار می دهید. همه انگشتان از هم باز شده و ناخن ها روی میز را لمس می کنند.
وسط کف دست کمی به سمت سقف برداشته می شود ، اما نوک انگشتان تماس با بالای میز را از دست نمی دهد. اگر یک انگشت بیماری دوپویترن بیش از حد محدود شده است تا بتواند به میز تحریر برسد ، آن را با انگشتان دست دیگر در جهت میز تحریر فشار دهید. بسته به اینکه چقدر دور شوند ، انگشت محدود شده را می کشند.
در تمرین بعدی ، صورت خود را به سمت دیوار بایستید و با کف دستان خود را به دیوار حمایت کنید. بازوها در سطح شانه و بازوها کاملاً کشیده هستند. هر دو کف کاملاً به دیوار لمس می کنند و انگشتان دست از هم باز می شوند.
سپس آنها انگار می خواهند دیوار را دور کنند کف دست خود را تحت فشار قرار می دهند. بیشتر فشار به نوک انگشتان هدایت می شود و نگه داشته می شود. آ کشش در مچ دست به ساعد مجاز است.
برای افزایش این تمرین ، می توانید در انتها روی انگشتان خود بایستید ، به طوری که کشش کف دست شما افزایش می یابد. بعد از اینکه عضلات و آپونوروز کف دست کشیده شدند ، به تقویت کننده های کشنده انگشت می رسیم. با توجه به کاهش یافته است کشش در بیماری دوپویترن ، این عضلات انگشتان ناکافی هستند و بنابراین باید دوباره فعال شوند.
به طوری که می توان انگشتان را در جهت مخالف هدایت کرد. ابتدا پشت یک میز بنشینید و کل وسایل خود را قرار دهید ساعد و کف دست روی میز. در هر صورت همه انگشتان دست پهن شده و روی میز قرار می گیرند.
سپس هر انگشت به صورت جداگانه بلند شده و به طور مختصر بالا می رود. در اینجا مشاهده می شود که فقط انگشت برداشته می شود. بقیه ارتباط خود را با بالای میز قطع نمی کنند.
برای افزایش تمرین می توانید همه انگشتان را به طور همزمان بلند کرده و بالا نگه دارید. در طول تمرین بعدی ، ما از یک لاستیک سفت یا استفاده می کنیم مو گروه برای کمک به ما انگشتان یک دست توت انگشت را لمس می کند.
حالا ، وقتی انگشتان با هم روبرو می شوند ، باند دور انگشتان قرار می گیرد. اکنون باید انگشتان خود را از هم باز کنید تا باند به سمت شما بلغزد مچ دست. حتی ضعیف ترین انگشت نباید شل شود و باید به آن متصل شود. این گسترش انگشتان نباید سریع انجام شود و باند باید به آرامی هدایت شود.
