تقریباً 60٪ بیماران PSC در طی دوره بیماری خود دچار تنگی صفراوی غالب (تنگی صفراوی) می شوند.
در صورت وجود تنگی و / یا تنگی (تنگی های درجه بالا) ، اتساع آندوسکوپیک (بزرگ شدن ، به عنوان مثال ، بوژیناژ ، اتساع بالون) یا کاشت استنت (قرار دادن استنت ، "پل عروقی") انجام می شود
در مرحله نهایی کلانژیت اسکلروزان اولیه، یعنی وقتی کبد دیگر به اندازه کافی کار نمی کند ، پیوند کبد (LTx) باید انجام شود. 6٪ آن را تشکیل می دهد کبد پیوند
یادداشتهای بعدی
- منظم کلانژیوپانکراتیکوگرافی معکوس آندوسکوپی (ERCP) با اتساع بالون از صفرا مجاری پیشرفت بیماری را به طور قابل توجهی کاهش می دهد - بقا بدون کبد پیوند از بیماران به طور متوسط 6.7 سال افزایش یافته است.
- پس از پیوند کبد، میزان عود (عود مجدد) PSC بین 8.6 تا 47٪ توصیف شده است.
- در حضور همبودی (بیماری همزمان) "بیماری التهابی روده (IBD)" - 60-80٪ مبتلایان به PSC به طور همزمان از کولیت اولسراتیو (بیماری التهابی مزمن از مخاط از رکتوم (راست روده) و احتمالاً روده بزرگ (روده بزرگ)) و 7-21٪ بیماری کرون (بیماری التهابی مزمن روده که می تواند کل دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار دهد (از حفره دهان تا مقعد)) - وجود کولیت اولسراتیو بیشترین پیش بینی کننده است (پیش بینی ) از وقوع عود PSC
