هورمونهای جز ex برون ریز
هضم اصلی آنزیم ها موجود در پانکراس را می توان به سه گروه عمده تقسیم کرد. پروتئولیتیک آنزیم ها (آنزیم های تقسیم کننده پروتئین) ، برخی از آنها به عنوان زیموژن ، آنزیم های تقسیم کننده کربوهیدرات و آنزیم های لیپولیتیک (آنزیم های تقسیم کننده چربی) ترشح می شوند. مهمترین نمایندگان پروتئازها عبارتند از تریپسین(اوژن) ، کیموتریپسین ، (طرفدار) الاستازها و کربوکسی پپتیدازها.
اینها آنزیم ها شکاف پروتئین ها در پیوندهای مختلف پپتیدی به پپتیدهای کوچکتر. α-آمیلاز یکی از آنزیم های تجزیه کننده کربوهیدرات و پیوندهای گلیکوزیدی هیدرولیز است. به منظور تجزیه و هضم چربی های موجود در مواد غذایی در اثنی عشر، لیپازهای مختلف (آنزیم های تقسیم کننده چربی) علاوه بر این مورد نیاز است صفرا از کبد. پانکراس حاوی کربوکسیل استر است لیپاز، لیپاز پانکراس و (طرفدار)فسفولیپاز A2 ، که به پیوندهای استری چربی ها حمله کرده و آنها را می شکند.
وظایف در تنظیم قند خون
قسمتهای غدد درون ریز از لوزالمعده (جزایر لانگرهانس) در گروه های کوچک سلولی بین غدد برون بسته که بسیار بسته بندی شده اند ، قرار دارند. حدود یک میلیون از این جزایر لانگرهانس در انسان ها اتفاق می افتد و به ویژه در قسمت دم آن شایع است لوزالمعده. از نظر میکروسکوپی ، جزایر لانگرهانس را می توان به عنوان مناطق روشن احاطه شده توسط مناطق بی شماری شناخت خون عروق (سیستم عروقی پورتال انسولوآزینار).
چهار نوع سلول در بافت غدد درون ریز یافت می شود: سلولهای β واقع در مرکز ، که 80٪ جزایر را تشکیل می دهند و تولید می کنند انسولیناز گلوکاگونتولید سلولهای α (20٪) ، سوماتوستاتینسلولهای δ تولید می کند (8)) و سلولهای PP ، که پلی پپتید لوزالمعده را تشکیل می دهند (2). انسولین و گلوکاگون نقش اصلی در تنظیم خون سطح قند انسولین تنها هورمونی است که می تواند کاهش یابد خون سطح قند
علاوه بر این ، انسولین باعث تحریک تجمع چربی می شود. افزایش حاد غلظت گلوکز خون پس از خوردن غذای غنی از کربوهیدرات منجر به ترشح انسولین در خون می شود. انسولین رایگان به گیرنده های انسولین روی سلول ها متصل می شود و در نتیجه منجر به جذب گلوکز به سلول می شود.
بافتهای هدف عمدتا کبد، عضله اسکلتی و بافت چربی. این باعث کاهش قند خون سطح و سلولها انرژی به شکل گلوکز در اختیار دارند. گلوکاگون به عنوان مخالف انسولین عمل می کند.
عملکرد اصلی گلوکاگون افزایش میزان قند خون سطح با تحریک تولید گلوکز جدید (گلوکونئوژنز) در کبد و تقسیم گلیکوژن به گلوکز. یک وعده غذایی غنی از کربوهیدرات منجر به ترشح انسولین و مهار همزمان گلوکاگون می شود ، در حالی که غذای غنی از پروتئین باعث ترشح انسولین و گلوکاگون می شود. تعامل دقیق هر دو هورمون با عمل آنتاگونیستی (مخالف) و نسبت تمرکز آنها به یکدیگر تعیین می شود. به این ترتیب قند خون می تواند ثابت نگه داشته شود و از نوسانات بزرگ (هیپوگلیسمی یا هیپوگلیسمی) می توان جلوگیری کرد.
هورمونهای غدد درون ریز
انسولین یک هورمون پپتیدی است که به عنوان پیش هورمون در سلولهای β پانکراس غدد درون ریز سنتز می شود. انسولین به دلیل نیمه عمر کوتاه هر 10 تا 20 دقیقه بصورت ضربان دار ترشح می شود. افزایش حاد غلظت گلوکز در خون قوی ترین محرک برای ترشح انسولین است و با وارد کردن گلوکز به سلولهای هدف منجر به خارج شدن سریع گلوکز از خون می شود.
از دیگر اثرات مهم انسولین ، علاوه بر افزایش جذب گلوکز به سلول ها ، جذب اسیدهای چرب آزاد و اسیدهای آمینه است. انسولین همچنین از تجزیه آن جلوگیری می کند بافت چربی (لیپولیز) و ترشح گلوکاگون را مهار می کند. آنتاگونیست انسولین ، گلوکاگون ، به عنوان پرو هورمون در سلول های α نیز تولید می شود و در صورت لزوم ترشح می شود.
علاوه بر غذای غنی از پروتئین ، قوی ترین محرک ترشح پایین قند خون (هیپوگلیسمی) است. گلوکاگون علاوه بر افزایش غلظت گلوکز خون ، باعث افزایش لیپولیز می شود. سلول های δ تولید می کنند سوماتوستاتین (SIH، GHIRH) ، یک هورمون پپتیدی کوتاه است که توسط آن ترشح می شود هیپوتالاموس.
افزایش سطح قند خون باعث ترشح SIH می شود که علاوه بر موارد دیگر باعث ترشح انسولین و گلوکاگون می شود. سموتوستاتین همچنین بسیاری دیگر را مهار می کند هورمون و به عنوان یک بازدارنده جهانی عمل می کند. پلی پپتید لوزالمعده در سلولهای PP تولید می شود ، پس از وعده های غذایی غنی از پروتئین ترشح می شود و اثر مهار کننده اشتها و مهار کنندگی بر ترشح پانکراس برون ریز دارد.
