وظایف پانکراس

معرفی

لوزالمعده نهفته در پشت صفاقی (خلف صفاقی) در قسمت فوقانی شکم. لوزالمعده دارای دو قسمت است ، اصطلاحاً برون ریز (= رو به بیرون) و غدد درون ریز (= رو به داخل). قسمت برون ریز است لوزالمعده، یعنی یک آب گوارشی که به داخل آن آزاد می شود اثنی عشر. قسمت غدد درون ریز تولید می کند هورمون انسولین و گلوکاگون و آنها را به داخل خون. آنها برای تنظیم مهم هستند خون سطح قند

عملکرد هضم

پانکراس در لوبول ها ساخته شده است. قسمت برون ریز لوزالمعده ، که توده اصلی اندام را تشکیل می دهد ، یک غده کاملاً سروز است ، به این معنی که یک ترشح بسیار مایع تولید می کند. در این قسمت روزانه حدود 1.5 لیتر ترشح لوزالمعده تولید می شود.

این یک آب گوارشی اساسی و غنی از آنزیم است که به داخل دفع می شود اثنی عشر. ترشح توسط فرآیندهای هضم تنظیم می شود ، سرعت ترشح آن پس از مصرف غذا به شدت افزایش می یابد. آنزیم ها برای تقسیم چربی (لیپازها) ، پروتئین (پروتئازها) و هضم کربوهیدرات موجود در لوزالمعده سهم مهمی در هضم غذا دارد و اطمینان حاصل می کند که مواد مغذی می توانند به طور م fromثر از روده به داخل بدن جذب شوند. خون.

علاوه بر قسمت اصلی آب ، پانکراس از بیش از 20 نوع مختلف تشکیل شده است پروتئین ها؛ اینها پیش سازهای غیرفعال هضم هستند آنزیم ها (زیموژن ها) و آنزیم های فعال هضم. به ویژه پروتئازهای تهاجمی ، مانند تریپسین یا کیموتریپسین ، به عنوان پیش ماده غیرفعال برای محافظت از پانکراس از هضم خود ترشح می شوند و فقط در اثنی عشر. پروتئازهای بیشتر (به عنوان مثال α-آمیلاز) ، لیپاز و آنزیم ها برای هضم اسید نوکلئیک به طور مستقیم به عنوان آنزیم فعال در لوزالمعده آزاد می شود.

محافظ و نظارتی پروتئین ها یکی دیگر از اجزای مهم آب پانکراس است. علاوه بر آنزیم های گوارشی ، آب پانکراس از بی کربنات تشکیل شده است که برای خنثی کردن اسید معده محتویات و منجر به مقدار pH کمی قلیایی 8.1 در اثنی عشر می شود. افزایش غلظت بی کربنات در روده کوچک از آنجا که از یک طرف تشکیل میسل چربی ها را تسهیل می کند و از طرف دیگر ، آنزیم های گوارشی مختلف در محیط اسیدی غیرفعال هستند و فقط در مقادیر قلیایی کار می کنند ، مهم است.

مکانیسم های محافظتی مختلف از هضم لوزالمعده جلوگیری کرده و در نتیجه خود را با آب تولید شده از پانکراس از بین می برد: برخی از پروتئازهای مخصوصاً خطرناک به عنوان زیموژن غیرفعال ترشح می شوند و فقط در دوازدهه فعال می شوند. علاوه بر این ، تعدادی از بازدارنده های آنزیم محافظ به طور همزمان با آنزیم های گوارشی آزاد می شوند و پروتئازهای ویژه آنزیم هایی را که خیلی زود فعال شده اند تجزیه می کنند. مکانیسم های محافظتی مختلف از هضم لوزالمعده جلوگیری کرده و در نتیجه خود را با آب تولید شده از پانکراس از بین می برد: برخی از پروتئازهای مخصوصاً خطرناک به عنوان زیموژن غیرفعال ترشح می شوند و فقط در دوازدهه فعال می شوند. علاوه بر این ، تعدادی از بازدارنده های آنزیم محافظ به طور همزمان با آنزیم های گوارشی آزاد می شوند و پروتئازهای ویژه آنزیم هایی را که خیلی زود فعال شده اند تجزیه می کنند.