مچ دست پروگزیمال
پروگزیمال مچ دست، که نزدیکتر به مرکز بدن است ، توسط سطوح مفصلی تشکیل می شود: با هم آنها Articulatio radiocarpalis را تشکیل می دهند. کپسول مفصل لنگ و نازک است. در پشت پشت (پشتی) کپسول مفصلی توسط رباط های مختلف تقویت می شود.
رباط های وثیقه بین استخوان کارپ و زخم یا شعاع باعث ایجاد ثبات می شوند. علاوه بر این ، 2 رباط بین استخوان کارپ و شعاع باعث تقویت می شود مچ دست از بالا و پایین (Ligamentum radiocarpale palmare و dorsale). کل مفصل دارای ساختار بیضوی است (مفصل بیضوی یا مفصل بیضوی) و بنابراین اجازه می دهد 2 حرکت مختلف (2 درجه آزادی): خم شدن (خم شدن کف دست) و کشش (کشش پشتی) ، و همچنین گسترش در دو جهت (اولنار) ربایش و آدم ربایی شعاعی).
پروگزیمال مچ دست به طور عمده مسئول خم شدن (خم شدن کف دست) است ، در حالی که مچ دست دیستال به طور عمده مسئول کشش (کشش پشتی) است.
- اولنا (اولنا)
- صحبت (شعاع)
- نزدیک به ردیف بدن کارپال است استخوان ها (استخوان های پروگزیمال کارپال) متشکل از 3 استخوان کارپال اسکافوئید استخوان (Os scaphoideum) ، استخوان دیوانه (Os lunatum) و استخوان مثلثی (Os triquetrum).
مچ دست دور از مرکز بدن توسط دو ردیف کارپ تشکیل می شود استخوان ها (ردیف پروگزیمال و دیستال). بین کارپال فردی استخوان ها، بنابراین یک شکاف مشترک ایجاد می شود ، که به شکل S است.
A کپسول مفصلی در اینجا نیز یافت می شود. کپسول در قسمت داخلی دست نسبتاً محکم است ، اما در پشت دست شل است. مچ دست دور مفصل لولایی بهم پیوسته است ، که به دلیل مسیر منحنی ، رباط ها و کپسول مفصلی. عملکرد آن همراه با مچ دست نزدیک به عنوان یک واحد عملکردی است. در حالی که مچ دست پروگزیمال عمدتا در خم شدن (خم شدن کف دست) نقش دارد ، مچ دست دیستال به ویژه در کشش (کشش پشتی) نقش دارد.
Articules intercarpales
اینها کوچک هستند مفاصل بین استخوان های کارپال یک ردیف است. استخوان های جداگانه توسط رباط های مختلف محکم ثابت می شوند اتصالات ردیف دیستال (آمفیارتروس) بخصوص باریک است.
تمام مقالات این مجموعه:
