پیش آگهی | مننژیت

پیش بینی

پیش آگهی مننژیت به زمان تشخیص ، نوع پاتوژن و بیماری همراه بیمار بستگی دارد. بیماران مبتلا به مننگوکوک مننژیت در 10٪ موارد می میرند. در صورت عفونت لیستریا میزان مرگ و میر حتی 50٪ و در مورد پنوموکوک 25٪ است. اگر بیماران زنده بمانند ، هنوز نمی توان گزارشی راجع به آسیب های بعدی بیان کرد. این احتمالات از هیچ علائمی تا عقب ماندگی شدید ذهنی متفاوت است.

مننژیت در کودکان

عوامل بیماری زا که اغلب منجر به آن می شوند مننژیت در کودکان هموفیلوس آنفلوانزا (در صورت عدم ایمن سازی مناسب) ، در بیش از 50٪ از مننژوکوکوک ها و استرپتوکوک. بروز مننژیت در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. علائمی مانند سفتی گردن، حساسیت به نور ، وخیم شدن حالت کلی شرط و بالا تب، در کودکان نیز رخ می دهد. بر خلاف نوزادان ، کودکان معمولاً علائم را بسیار دقیق و با جزئیات توصیف می کنند ، که برای یافتن تشخیص مفید است و باعث صرفه جویی در وقت مهم در طول درمان می شود. همچنین تشخیص با توجه به درمان بزرگسالان انجام می شود.

مننژیت در نوزادان

شایع ترین عوامل بیماری زا در نوزادان برای مننژیت ، E. Coli ، گروه B است استرپتوکوک و لیستریا در نوزادان ، عدم وجود علائم واضح ، تشخیص را بسیار دشوار می کند. علاوه بر گریه و درد سیگنالینگ ، نوزادان معمولاً بسیار زیاد قابل مشاهده هستند تب با کدر شدن بعدی و به پزشک ارائه می شود.

امتناع غیرمعمول از غذا خوردن و تغییر رنگ پوست با لکه های رنگ پریده نیز می تواند منادی این بیماری عفونی جدی باشد. گاهی اوقات فونتانل برآمده نشانه مننژیت در دوره مشخص بیماری است. در برخی موارد ، ناهنجاری های عصبی اولیه در حال حاضر نشان دهنده مننژیت است.

اغلب اوقات درمان نسبتاً دیر انجام می شود. در نوزادان ، تشخیص با بزرگسالان مطابقت دارد. علاوه بر معاینه عصبی ، مغز سوراخ شدن آب و تصویربرداری از فوندوس چشم انجام می شود.

اکنون چندین سال است که نوزادان به طور پیشگیرانه علیه Haemophilus influenzae واکسینه می شوند که این امر همچنین می تواند منجر به مننژیت شود. واکسن ها در ماه سوم ، چهارم ، پنجم و دوازدهم ماه زندگی تکرار می شوند. به خصوص بین مارس و نوامبر ، با اوج بیماری در ماه جولای ، مننژیت می تواند توسط کنه منتقل شود.

این یک عفونت ویروسی است که توسط ویروس TBE ایجاد می شود و کنه ها در درون خود حمل می کنند. به ویژه مناطقی مانند روسیه ، کشورهای بالتیک ، اروپای شرقی ، بایرن ، بادن-وورتمبرگ ، کارینتیا و بالکان نواحی پرخطر محسوب می شوند. بعد از یک گزش کنه و انتقال ویروس ، قبل از شروع بیماری ، یک دوره جوجه کشی 5-28 روز اتفاق می افتد.

در 70-90٪ موارد ، دوره ای به اصطلاح بدون علامت رخ می دهد. بقیه به طور معمول با دو قطبی پیشرفت می کنند تب افزایش ، و همچنین علائم ویروسی آنفولانزا. پس از اولین دفیبریلاسیون با بهبود مربوطه در علائم ، پس از آن افزایش مجدد تب با علائم معمولی مننژیت ، مانند سردرد, گردن سفتی و محدودیت های عصبی.

به عنوان یک عارضه ، به اصطلاح مننژوآنسفالیت می تواند رخ دهد ، یعنی یک التهاب مغز علاوه بر مننژیت. این دوره بسیار خطرناک است و همچنین می تواند منجر به مرگ شود. وقتی بیمار اظهار می کند که در منطقه ای سفر کرده است که در طی چند روز یا چند ماه گذشته کنه دیده یا توسط کنه گزش نیز خورده است و این تشخیص را تشخیص می دهد. علائم مننژیت.

متعاقباً ، الف خون شمارش ساخته می شود ، که مقادیر التهاب مانند CRP و لکوسیت ها را نشان می دهد ، اما همچنین شامل تعیین پاتوژن است. این درمان با داکسی سایکلین به عنوان یک آنتی بیوتیک انجام می شود ، بنابراین یک دوره درمانی 2 هفته ای نباید کاهش یابد. مهمترین اقدام برای جلوگیری از مننژیت TBE حفاظت و پیشگیری از عفونت است.

به خصوص در مناطق در معرض خطر ، بازو و پا پوشاک باید در فصول مربوط به انقراض پوشیده شود. استفاده از مواد دافع حشرات نیز می تواند مفید باشد. اگر یک گزش کنه رخ داده است ، باید کنه فوراً برداشته شود و محل گزش ضد عفونی شود.

اطمینان حاصل کنید که کنه کاملا از روی پوست برداشته شده است. برای این منظور ، پنس مخصوص کنه مناسب است که می توانید آن را در داروخانه خریداری کنید. اگر قسمت هایی از کنه در پوست باقی بماند ، با این وجود خطر انتقال TBE کاهش می یابد.

بعد از یک گزش کنه، منطقه پوست باید بر این اساس مشاهده شود. قرمزی دایره ای اطراف محل گزش می تواند به معنای آغاز باشد بیماری لایم. در این حالت ، درمان آنتی بیوتیکی قطعاً باید آغاز شود. برای افرادی که در مناطق پر خطر زندگی می کنند و اغلب در مناطق جنگلی سفر می کنند ، باید قبل از انجام واکسیناسیون مناسب توجه شود. پس از گزش کنه ، واکسیناسیون منطقی نیست ، زیرا دیگر نمی توان عفونت TBE را در اینجا ایجاد کرد.