درمان
اونس مننژیت تشخیص داده شده است ، درمان علامتی و درمانی باید بلافاصله شروع شود. از نظر درمانی ، یک درمان آنتی بیوتیکی معمولاً باید با تزریق شروع شود ، که مبتنی بر پاتوژن شناسایی شده است. در بیشتر موارد ، سفالوسپورین های به اصطلاح نسل 3 (سفوتاکسیم ، سفتریاکسون) استفاده می شود. این درمان با آمپی سیلین.
مدت زمان درمان نباید از 10 روز کمتر باشد. متمرکز نظارت بر از بیمار ضروری است. درمان علامتی بیماران شامل موارد کافی است درد مدیریت و کنترل فشار داخل جمجمه. اگر این فشار به عنوان یک عارضه افزایش یابد مننژیت، درمان با کورتیزون باید بلافاصله شروع شود علاوه بر این ، به طور منظم خون باید بررسی شود ، که باید بلافاصله عدم تعادل الکترولیت را نشان دهد.
مدت زمان مننژیت
دوره و مدت زمان مننژیت بسته به عامل بیماری زا بسیار متفاوت است. عفونت های باکتریایی اغلب سیر شدیدی دارند. حدود 2 تا 5 روز پس از عفونت با باکتری ، اولین علائم ظاهر می شوند (دوره کمون).
در این دوره ، باکتری در بدن پخش و تکثیر می شود بدون اینکه بیمار متوجه عفونت شود. یک ویژگی خاص عفونت با یک باکتری خاص ، مننژوکوک است ، جایی که دوره کمون می تواند تا 10 روز طول بکشد. در نتیجه ، عفونت اغلب سیر بسیار شدیدی را طی می کند ، که می تواند زندگی را تهدید کند.
با عفونت ویروسی ، بیماری معمولاً روند خفیف تری را طی می کند. بسته به ویروس ، دوره تا زمان ظهور اولین علائم بسیار متفاوت است (دوره کمون). دوره کمون بین 2 تا 14 روز متغیر است.
متعاقباً ، روند بیماری به طور معمول با خفیف مشخص می شود تب، سردرد و گردن سفتی چند ساعت تا چند روز. در بیمارانی که عملکردی دارند سیستم ایمنی بدن، علائم بدون درمان بیشتر فروکش می کنند. یک ویژگی خاص ، دوره مننژیت در صورت ابتلا به آن است مرض سل باکتری. دوره کمون بین 2 تا 8 هفته است. عفونت در طی چندین هفته با عود مجدد شروع می شود تب حملات
عواقب مننژیت چیست؟
عواقب مننژیت به عامل بیماری زا و زمان درمان بستگی دارد. بدون درمان ، خطر گسترش پاتوژن به بیشتر وجود دارد مغز بافت و از طریق جریان خون در بدن. اگر پاتوژن به گسترش یابد مغز بافت (مننژوآنسفالیت) ، اختلالات هوشیاری تا اغماء و علائم روانشناختی مانند بی قراری عمومی و تشنج ممکن است.
به دلیل خطر آسیب به جمجمه اعصاب، اختلالات شنوایی ممکن است رخ دهد ، از جمله موارد دیگر. در حالی که در مورد عفونت ویروسی ، این بیماری معمولاً روند خفیف تری را طی می کند ، اغلب به خودی خود بهبود می یابد و هیچ عواقبی برای بیمار ندارد ، اما در مورد عفونت باکتریایی خطر گسترش در بدن وجود دارد. بدون درمان ، مننژیت ناشی از باکتری اغلب کشنده است.
در مورد درمان با آنتی بیوتیک ها، دوره بعدی به عمومی بستگی دارد شرط، حالت سیستم ایمنی بدن و سن بیمار. عوامل بیماری زای مختلفی می توانند توسط کنه منتقل شوند و منجر به بیماری های مختلف انسانی شوند. از یک طرف ، انتقال ویروس TBE (مننگو اوایل تابستان-آنسفالیت) ممکن است.
ویروس TBE می تواند به مرکز گسترش یابد سیستم عصبی در چند روز اول پس از ظهور آنفولانزا علائم. خطر مننژیت ، التهاب آن وجود دارد منینژ با حمله به مغز ماده بدون درمان بیشتر ، به دلیل آسیب به سلولهای عصبی و فیبرها ، خطر نقص عصبی (به عنوان مثال فلج) وجود دارد.
به همین دلیل ، واکسیناسیون علیه ویروس TBE در مناطق وسیعی از آلمان توصیه می شود. از طرف دیگر ، بورلیوز نیز توسط کنه منتقل می شود. پس از قرمز شدن و عفونت معمول پوست در ناحیه محل ورود پس از چند روز تا چند هفته ، عوامل بیماری زا نیز می توانند در اینجا به مرکز سیستم عصبی.
پس از چندین هفته تا چند ماه ، بروز مننژیت همراه با آسیب به جمجمه اعصاب بدون درمان با امکان پذیر است آنتی بیوتیک ها. هرپس ویروس ها شایعترین علت عفونی مننژیت هستند. هرپس ویروس ها در امتداد رشته های عصبی گسترش می یابد. علاوه بر تشکیل تاول معمول در ناحیه تامین عصب ، خطر گسترش ویروس در جهت مرکز مرکزی نیز وجود دارد. سیستم عصبی. این می تواند منجر به مننژیت ، آسیب به افراد مبتلا شود اعصاب مغزی و حمله به ماده مغز.
تمام مقالات این مجموعه: