معرفی
التهاب حنجره (لارنژیت) معمولاً در اثر عفونت با ایجاد می شود ویروس ها or باکتری. بین حاد و مزمن تمایز قائل می شوند لارنژیت، که با داروهای مختلف درمان می شوند. در حالی که در بیماری حاد ، مبارزه با عفونت و علائم همراه است ، التهاب مزمن با داروهای خلط آور درمان می شود. در صورت عفونت ویروسی ، التهاب را نمی توان با دارو درمان کرد. در اینجا ، دارو درمانی علامتی است. در مورد عفونت باکتریایی ، که بسیار نادرتر از یک بیماری ویروسی است ، پزشک تجویز می کند آنتی بیوتیک ها.
از کدام گروه های دارویی استفاده می شود؟
برای کدام گروه از داروها استفاده می شود لارنژیت بستگی به علت بیماری دارد. التهاب حاد حنجره معمولاً ویروسی است و معمولاً ظرف چند روز بهبود می یابد. بیمار می تواند دارویی مصرف کند که علائم همراه عفونت را بهبود بخشد ، به عنوان مثال اسپری بینی or سرفه شربت.
داروهای ضد التهاب از گروه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) را می توان برای درمان گلو درد و مشکل بلع مصرف کرد. این شامل اسید استیل سالیسیلیک (اسپرین) ، ایبوپروفن و دیکلوفناک به عنوان مهمترین نمایندگان علاوه بر آنها درداثر تسکین دهنده ، این داروهای ضد التهابی نیز هستند.
پاراستامول یکی دیگر از داروهای ضد درد از گروه مسکن های غیر افیونی است. همه این داروهای ضد درد در هیچ داروخانه ای بدون نسخه در دسترس است ، اما نباید از حداکثر دوز مجاز روزانه و مدت زمان استفاده بیشتر شود. اگر علائم به مدت چند روز ادامه داشت و علیرغم مصرف دارو بهبود نیافت ، باید با پزشک مشورت شود. بندرت التهاب حنجره ناشی از آن است باکتری، در چنین مواردی پزشک باید آنتی بیوتیک مناسب را برای بیمار تجویز کند. به اصطلاح بازدارنده های پمپ پروتون (PPI) در حنجره مزمن که به دلیل دائمی شدن ایجاد شده است ، استفاده می شود رفلکس of معده اسید به مری.
از کدام آنتی بیوتیک ها استفاده می شود؟
اگر التهاب حنجره به علت ایجاد شده باشد باکتری یا اگر عفونت باکتریایی ثانویه وجود دارد ، پزشک می تواند از حلق استفاده کند مخاط و بنابراین پاتوژن را تعیین می کند. وی سپس آنتی بیوتیکی را تجویز می کند که در برابر عفونت باکتریایی م effectiveثر است و منجر به تسکین سریع علائم می شود. معمولاً آنتی بیوتیک ها به صورت خوراکی به صورت قرص مصرف می شود ، در برخی موارد پزشک ممکن است دارو را تزریق کند.
با این حال ، به دلیل عوارض جانبی آنها و شیوع آن مقاومت آنتی بیوتیکی، این داروها نباید به عنوان اولین اقدام تجویز شوند ، بلکه فقط در موارد خاص است. اینکه کدام آنتی بیوتیک برای حنجره تجویز می شود بستگی به نوع پاتوژن دارد. پاتوژن های شایع حنجره استرپتوکوک پنومونیه ، هموفیلوس آنفلوانزا و استافیلوکوکوس اورئوس.
بر این اساس، آنتی بیوتیک ها مانند آموکسی سیلین، سفالوسپورین ها ، ماکرولیدها و کتولیدها استفاده می شود. آموکسی سیلین یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده از گروه آنتی بیوتیک های بتا لاکتام و در برابر طیف گسترده ای از عوامل بیماری زا مثر است. گروه سفالوسپورین ها شامل سفالور ، سفوروکسیم آکستیل و لوراکارب هستند ، در حالی که یکی از اعضای مهم ماکرولیدها آزیترومایسین است که می تواند برای درمان حنجره نیز تجویز شود. مدت زمان استفاده از آنتی بیوتیک در حنجره معمولاً بین سه تا پنج روز است.
