مدت زمان تاندونیت
در مرحله حاد ، علائم معمولاً فقط چند روز طول می کشد. دقیقاً مدت زمانی که افراد مبتلا باید با تاندونیت مبارزه کنند ، در نهایت به طور جداگانه بسته به شدت التهاب و ساختار شخصی آنها متفاوت است. قانون اساسی شخصی به شرایط احتمالی قبلی از قبیل بدشکلی مفصل ران یا الگوی راه رفتن نامتقارن اشاره دارد.
این شرایط می تواند دوره بهبودی را طولانی کند ، زیرا به یک درمان خاص بیشتر و زمانبرتر نیاز دارد. اگر علائم آن التهاب ران تاندون از مرحله حاد حتی پس از اقدامات درمانی نیز ادامه دارد ، توضیح پزشکی لازم است. تاندونیت کلاسیک ران معمولاً بیش از یک هفته طول نمی کشد.
به هر حال ، مدت زمان التهاب تاندون می تواند به طور قابل توجهی تحت تأثیر افراد مبتلا قرار گیرد. اگر اقدامات درمانی مانند ، مهمتر از همه ، صرفه جویی در مفصل ران انجام نشود ، مدت زمان التهاب تاندون می تواند بسیار طولانی باشد. در عین حال ، خطر ایجاد التهاب مزمن در لگن وجود دارد.
یک بار ران تاندون ها به این حالت رسیده اند ، بهبود بسیار دشوارتر و طولانی تر است. علاوه بر این ، خطر تغییر التهاب وجود دارد تاندون ها حتی ممکن است پاره شود. این شامل یک دوره بهبودی از چند هفته تا چند ماه است. علاوه بر این ، درمان جراحی در چنین مواردی ممکن است لازم باشد.
دویدن و التهاب مفصل ران
محل دویدن و پیاده روی or آهسته دویدن می تواند باعث ایجاد التهاب تاندونیت شود. با توجه به الگوی بار معمول از ران و عضلات ران وقتی در حال اجرا, آهسته دویدن یک ورزش مستعد برای ایجاد تاندونیت مفصل ران است. این به این دلیل است که بیشتر تاندون ها و عضلاتی که می توانند تحت تأثیر التهاب قرار بگیرند ، به تروکانتر اصلی پیوند دارند. اگر کشیدگی پایدار باشد ، مانند زمان در حال اجرا، مالش مداوم در طول چندین کیلومتر ، پیوندهای تاندون تحریک می شوند و در طولانی مدت ، یا دوره های کافی از استراحت منجر به التهاب تاندون می شوند.
درد که در طی یا بعد از آن اتفاق می افتد آهسته دویدن بنابراین اغلب می تواند به التهاب تاندون ها در ناحیه تروکانتریک بزرگتر نسبت داده شود. شدت و مدت تمرین تعیین کننده است. اضافه بار خطر التهاب تاندون را بشدت افزایش می دهد.
همین امر در مورد توسعه بورسیت، خصوصاً بورس تروکانتریکا در سطح تروچانتر بزرگتر. دوندگان احساس می کنند درد التهاب تاندون در آغاز فقط تحت استرس در خارج از ران و مستقیماً در ناحیه تروجان بزرگتر است. درد در حالت استراحت فقط زمانی اتفاق می افتد که تاندون ها به شدت ملتهب شوند.
به خصوص برای دونده ها به عنوان یک گروه خطر ، مهم است که عضلات ران را بیش از حد تحریک نکنید. علاوه بر این ، پس از آن کشش ورزش ها برای مقابله با پیشرفت چنین التهاب تاندون مفید هستند. اگر دوندگان از بیماری های مفصل ران شناخته شده قبلی مانند رنج می برند بدخیمی مفصل ران یا تفاوت در پا طول ، این می تواند منجر به افزایش فشار و تحریک تاندون ها شود.
بنابراین این دونده ها حتی بیشتر در معرض التهاب مفصل ران قرار می گیرند. کفش های نادرست همچنین می توانند باعث ایجاد تاندونیت مفصل ران شوند. اگر علائم تاندونیت لگن وجود دارد ، فشار بیشتر در هر صورت توصیه نمی شود: آهسته دویدن باید چند روز مکث کند تا به تاندون زمان احیا داده شود و التهاب فروکش کند.
علاوه بر این ، داروهای ضد درد و ضد التهاب مانند ایبوپروفن می توان برای تسریع بیشتر روند بهبودی استفاده کرد. اگر علامت ها سرانجام فروکش کرد ، نباید بلافاصله بار کامل را دوباره شروع کرد: اول از همه ، مسافت های کمتری باید بدون اختلاف زیاد در شیب طی شود تا عضلات و تاندون ها دوباره ذره ذره به بار عادت کنند. این امر همچنین از ایجاد التهاب بیشتر تاندون جلوگیری می کند.
