متیل فنیدات از نظر شیمیایی مربوط می شود مادهای بفرمول که بصورت بخور یا محلول بعنوان مسکن استعمال میشود و به عنوان یک دارو اثر محرک دارد. همچنین با نام تجاری شناخته می شود ریتالین. این دارو عمدتا برای درمان اختلال کمبود توجه / بیش فعالی استفاده می شود ، معروف به ADHD، و ناركولپسي.
متیل فنیدیت چیست؟
این دارو عمدتا برای درمان استفاده می شود ADHD. مانند مادهای بفرمول که بصورت بخور یا محلول بعنوان مسکن استعمال میشود, methylphenidate دارای یک اثر کوتاه مدت افزایش دهنده و محرک ، سرکوب عملکردهای هشدار دهنده فیزیکی مانند درد or خستگی. همچنین اشتها را مهار می کند. در برخی اختلالات روانی ، این خصوصیات می توانند کوتاه مدت تأثیر مثبت داشته باشند ، بنابراین methylphenidate همچنین می تواند به عنوان عنصری برای درمان این شرایط استفاده شود. متیل فنیدیت به سرعت توسط بدن جذب می شود. مهم نیست که همزمان با غذا جذب شود یا خیر. این ماده تا 30 درصد از دسترس زیستی برخوردار است و به حداکثر میزان پلاسما می رسد غلظت بعد از حدود 2 ساعت نیمه عمر آن است حذف از پلاسما دوباره 2 ساعت است. قبل از اینکه کاملاً تخریب شود ، متیل فنیدیت اثر کامل خود را 4 ساعت اعمال می کند.
اثرات دارویی
عمل متیل فنیدیت به دلیل اثر مهاری آن بر ناقلین انتقال دهنده های عصبی است دوپامین و نوراپی نفرین. این انتقال دهنده ها مسئول جذب مجدد این انتقال دهنده های عصبی به سلول های عصبی پیش سیناپسی از داخل هستند شکاف سیناپسی. از آنجا که جذب مجدد تحت تأثیر متیل فنیدیت مهار می شود ، غلظت of دوپامین و نوراپی نفرین در شکاف سیناپسی برای مدت زمان طولانی بالا می ماند. این همچنین بدان معنی است که این دو انتقال دهنده عصبی می توانند اثر تحریک کننده خود را بر روی سمپاتیک حفظ کنند سیستم عصبی برای این دفعه. دلسوز سیستم عصبی به نوبه خود اطمینان از افزایش آمادگی بدن برای انجام کار ، و این نیز با افزایش هوشیاری همراه است. بنابراین ، بسته به وضعیت اولیه ، تأثیرات متفاوت و به ظاهر متناقضی رخ می دهد. در افراد درونگرا ، تحریک منجر به افزایش فعالیت می شود ، در حالی که در افرادی که از اختلالات توجه و در عین حال بیش فعالی بدون هدایت رنج می برند ، با افزایش توانایی تمرکز آرامش ایجاد می شود. از آنجا که دلسوز است سیستم عصبی آنتاگونیست سیستم عصبی پاراسمپاتیک، عملکردهای بدن مربوط به فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک کاهش می یابد. این بر فعالیت روده ، مرکز گرسنگی ، و ترشحی و غدد عرق.
استفاده و کاربرد پزشکی
متیل فنیدیت در درجه اول برای دو مجموعه علائم استفاده می شود ، ADHD و ناركولپسي. در حالیکه بیش فعالی بیش فعالی با اختلال نقص توجه ، اصلی ترین مسئله است علائم ناركولپسي اصرار شدید به خوابیدن هستند و خستگی. هر دو اختلال می توانند تحت تأثیر متیل فنیدیت به روشی با تعدیل مناسب در ترکیب با سایر روش های درمانی قرار بگیرند. از آنجا که علل هر دو اختلال بسیار پیچیده است ، درمان با متیل فنیدیت به تنهایی کافی نیست. فقط علائم قابل درمان هستند ، اما نه دلایل. به عنوان مثال ، ADHD بر اساس تنظیم نادرست انتقال سیگنال به دلیل فعالیت های مختلف ناهماهنگ انتقال دهنده های عصبی خاص در مناطق مختلف مغز. متیل فنیدیت در طول دوره فعالیت خود این فعالیت ها را تنظیم و عادی می کند. همچنین باید توجه داشت که بر اساس علائم کاهش یافته توسط دارو ، درمان روان درمانی ADHD نتایج بهتری را به همراه دارد. به خصوص کودکان از 6 سال با علائم ADHD به روش های ترکیبی درمانی به خوبی پاسخ دهید. برای مثال ، با کاهش بیش فعالی و افزایش توجه به دارو ، می توان عملکرد این کودکان در مدرسه را بهبود بخشید ، که به نوبه خود تأثیر مثبتی بر عزت نفس آنها دارد. بنابراین ، درمان ADHD با متیل فنیدیت فقط می تواند در زمینه کلی در نظر گرفته شود. در نارکولپسی ، متیل فنیدیت اغلب برای کاهش خواب آلودگی در روز تجویز می شود.
خطرات و عوارض جانبی
مصرف متیل فنیدیت باید همیشه تحت نظارت پزشکی باشد زیرا استفاده از آن نیز می تواند عوارض جانبی زیادی ایجاد کند. بنابراین ، بسته به واکنش به این دارو ، لازم است که دوز دارو را به صورت جداگانه تنظیم کنید. بیماران نارکولپسی ممکن است اغلب تجربه کنند غلظت اختلالات ، تعریق زیاد و حساسیت به سر و صدا. به طور کلی ، انواع مختلفی از عوارض روانشناختی و عصبی ممکن است رخ دهد. اختلالات قلبی عروقی ، مانند آریتمی قلبی، ارتفاع از خون فشار ، و حتی قلب حملات یا سکته های مغزی نیز مشاهده می شود. انبوهی از عوارض جانبی مختلف ، حتی گاهی متناقض ، روندهای پیچیده ای را که هنگام رخ دادن نشان می دهند ، نشان می دهد داروهای بر مکانیسم های نظارتی در بدن تأثیر می گذارد.